Μπιγκ Χιτ

Σε μία "ασπρόμαυρη" πόλη, όπου δικαιοσύνη και διαφθορά μπλέκονται μεταξύ τους, ο υπαστυνόμος Αριστείδης Κορμάς προσπαθεί να εξιχνιάσει τα αίτια της "φαινομενικής" αυτοκτονίας ενός συναδέλφου του. Στην πορεία θα πληρώσει το τίμημα της αίσθησης του καθήκοντος που τον διακατέχει πολύ ακριβά καθώς θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια εφιαλτική περιπέτεια, όπου οργανωμένο έγκλημα και αστυνομία αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Το «Μπιγκ Χιτ» είναι μια ταινία-φόρος τιμής του Κάρολου Ζωναρά στο film noir, στο γκανγκστερικό σινεμά μιας άλλης εποχής. Η ατμόσφαιρα που καταφέρνει να χτίσει είναι ιδανική, ενώ η ταινία σε κερδίζει με το στυλ και την αισθητική της. Νομίζεις πως βρίσκεσαι στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης!

Δεν φτάνει μόνο αυτό όμως. Η ίδια η ιστορία δεν είναι κάτι συγκλονιστικά πρωτότυπο και ούτε είναι αυτός ο στόχος του σκηνοθέτη, έτσι και αλλιώς είναι μια μεταμοντέρνα εκδοχή της ταινίας «Big Heat» (1953) του Fritz Lang, την οποία μπορούμε να δούμε διάσπαρτη σε μικρές οθόνες μέσα στο φιλμ. Μία προσωπική προσέγγιση του σκηνοθέτη πάνω σε μία ταινία που έχει αγαπήσει. Νομίζω είναι περιττό να πούμε πως πολλοί θα θέλαμε να το κάνουμε αυτό.

Η ταινία του Ζωναρά δεν είναι ρεαλιστική και πως θα μπορούσε να είναι;. Αντιθέτως είναι υπερβολική σε αρκετά σημεία, σε βαθμό που αναρωτιέσαι αν σκοπίμως αγγίζει τη σάτιρα και επιστρατεύει όλα τα βασικά κλισέ που συναντούμε σε ταινίες τέτοιου είδους. Ευφάνταστα σκηνοθετικά τρικ, όπως φυσικά το ντουμπλάζ (όλοι οι διάλογοι στο έργο ηχογραφήθηκαν σκοπίμως προκαταβολικά) και ο διπλός ρόλος της Katia O' Wallis είναι ευχάριστες εκπλήξεις σε μία ταινία που, αν όχι τίποτα περισσότερο, θα σου προσφέρει ένα δίωρο ευχάριστο θέαμα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 21-03-2013  |  Διανομή: Ανεξάρτητη