Pieta

Έχοντας προσληφθεί ως μπράβος από τοκογλύφους, ένας άντρας εκφοβίζει και απειλεί αυτούς που χρωστάνε. Δεν διστάζει μάλιστα να καταφύγει σε ακραίες μεθόδους προκειμένου να εισπράξει τα χρωστούμενα. Ο ίδιος δεν έχει γνωρίσει ποτέ οικογένεια και ζει ολομόναχος. Ξαφνικά, μια γυναίκα εμφανίζεται στη ζωή του και ισχυρίζεται ότι είναι η μητέρα του. Η παρουσία της σταδιακά τον αλλάζει και κάνει τη ζωή του περισσότερο ανθρώπινη. Μια μέρα όμως, εκείνη εξαφανίζεται. Εκείνος σαστίζει και ξεκινά την αναζήτηση...

Η «Pieta» είναι η 18η ταινία του Κορεάτη σκηνοθέτη και ακολουθεί το γνωστό του μοτίβο. Είναι φιλοσοφική, ποιητική και χωρίς πολλούς διαλόγους. Η ταινία ξεκινά στη θέα ενός γάντζου βουτηγμένου στο αίμα, μια σκηνή που προϊδεάζει πλήρως το θεατή για τα όσα θα ακολουθήσουν. Παρά τη σκληρότητά της, πραγματεύεται θέματα πολύ βαθιά και ανθρώπινα. Πόσο επηρεάζουν άραγε τις ζωές των ανθρώπων η αγάπη, η έλλειψή της, η απώλεια και η εκδίκηση;

"-Τι είναι το χρήμα; -Η αρχή και το τέλος όλων των πραγμάτων. Αγάπη, τιμή, βία, οργή, μίσος, ζήλια, εκδίκηση, θάνατος". Αυτή είναι η άποψη που φαίνεται να κυριαρχεί και γύρω από την οποία κινείται ολόκληρη η ταινία. Τί είναι ικανός ο άνθρωπος να κάνει για το χρήμα; Μέχρι που μπορεί να φτάσει; Πόσο εύκολα μετατρέπεται το θύμα σε θύτη και το αντίστροφο; Ο σκηνοθέτης σχολιάζει την αλλοτρίωση που προκαλεί το χρήμα στην ψυχή του ανθρώπου αλλά και την αλλαγή που μπορεί να φέρει η αγάπη στη ζωή ακόμα και των πιο σκληρών. Κανείς δεν γεννιέται σκληρός άλλωστε. Οι βίαιες πράξεις διαδέχονται η μία την άλλη, καθώς και οι εναλλαγές των συναισθημάτων τόσο των κεντρικών προσώπων της ταινίας όσο και του θεατή απέναντι σε αυτούς.

Όπως δήλωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης σε συνέντευξή του, απώτερος στόχος του είναι να ασκήσει ένα είδος κριτικής και να κάνει το θεατή να αμφισβητήσει τη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Παρά την πρόθεση του αυτή, η ταινία δεν διαθέτει ίχνος πολιτικής χροιάς, καθώς ο Ki-duk επιλέγει να προσεγγίσει το θέμα του με έναν τρόπο πιο ανθρώπινο, πιο προσωπικό. Πιστεύει πως "αν αλλάξει ο καθένας ατομικά, τότε σταδιακά θα υπάρξει κι η πολυπόθητη γενικότερη αλλαγή". Με την εύστοχη επιλογή του τίτλου, ζητά το έλεος και τον οίκτο του θεού ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί ένα παραλληλισμό με την "Pieta" του Μιχαήλ Αγγελου, θέλοντας έτσι να μιλήσει και για την οδύνη που επιφέρει η απώλεια.

Πέρα από το λυρισμό που είναι έκδηλος καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας (με αποκορύφωμα τη σκηνή του τέλους) και την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Kim Ki-duk, ξεχωρίζει και η εξαιρετική ερμηνεία και η εκφραστικότητα της Min-soo Jo, το πρόσωπο της οποίας αποπνέει μια μελαγχολία που έρχεται σε αντίθεση με τη βάναυση συμπεριφορά των υπολοίπων. Η «Pieta» τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα στο τελευταίο Φεστιβάλ της Βενετίας και αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες κινηματογραφικές στιγμές που μας έχει χαρίσει ο Κορεάτης δημιουργός.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-01-2013  |  Διανομή: Ama Films