The Campaign

Όταν ο Cam Brady, για πολλά χρόνια μέλος του Κογκρέσου, διαπράττει μια μεγάλη δημόσια γκάφα πριν τις επερχόμενες εκλογές, ένα ζευγάρι αδίστακτων συμβούλων βάζει απέναντί του έναν αντίπαλο υποψήφιο, ο οποίος διεκδικεί και αυτός την προτίμηση του εκλογικού σώματος στην Βόρεια Καρολίνα. Ο άνθρωπος τους: ο αφελής Marty Huggins, διευθυντής του τοπικού γραφείου τουρισμού. Στην αρχή, ο Marty φαίνεται να είναι η χειρότερη δυνατή επιλογή, αλλά γρήγορα μετατρέπεται σε έναν ικανό υποψήφιο που θέτει σε αμφιβολία τη φαινομενικά σίγουρη εκλογή του χαρισματικού Cam. Καθώς η ημέρα των εκλογών πλησιάζει και οι δύο αντίπαλοι βρίσκονται πολύ κοντά στις δημοσκοπήσεις, οι λεκτικές ύβρεις κλιμακώνονται σε τραυματισμούς, και η μοναδική έγνοια τους είναι πως θα εξαφανίσουν από προσώπου γης ο ένας τον άλλο.

Ο Will Ferrell είναι μια εξαιρετική περίπτωση κωμικού. Προικισμένος με αστεία φυσιογνωμία και ασύγκριτες αυτοσχεδιαστικές ικανότητες που κορυφώνονται σε ξεκαρδιστικά, οργίλα straight-faced ξεσπάσματα random λογοπαραγωγής, o Ferrell, όπως κάθε χαρισματικός κωμικός, απογειώνεται όταν ο σκηνοθέτης του τον αφήνει ελεύθερο να δράσει. Φυσικά πολλοί κριτικοί εκεί έξω, οι οποίοι αναρωτιούνται γιατί δεν παίζει σε κάθε ταινία του έτσι "ωραία" και "συγκρατημένα" όπως στο «Stranger Than Fiction», θα ισχυριστούν το αντίθετο. Είναι οι ίδιοι που, όταν τους ρωτάς ποια ταινία του Βέγγου αγαπούν περισσότερο, θα σου απαντήσουν το «Βλέμμα του Οδυσσέα». Whatever.

Στο «The Campaign» ο Jay Roach αφήνει τον Ferrell ελεύθερο να αυτοσχεδιάσει. Κι αυτό οδηγεί σε σκηνές που παρέχουν γέλιο στα όρια του λιποθυμικού σοκ. Επιπροσθέτως του δίνει τη δυνατότητα να τοποθετήσει την κωμική του περσόνα, που ειρωνεύεται καυστικά το αμερικανικό πρότυπο, στην κορυφαία θέση του αμερικάνικου συστήματος αξιών, εκείνη του πολιτικού προσώπου. Συγκυρία που δίνει την αφορμή για (αφελή πλην ξέφρενη) διακωμώδηση των μηχανισμών ανάδειξης της πολιτικής ηγεσίας καθώς και των στερεοτυπικών προφίλ των πολιτικάντηδων των δύο μεγάλων αμερικανικών παρατάξεων, τόσο από τον Ferrell , όσο κι από τον Galifianakis, ο οποίος εδώ για πρώτη φορά εντάσσει στην δική του περσόνα στοιχεία ανθρώπινης ύπαρξης, καθιστώντας την πιο συμπαθητική. Σοβαρή υποψηφιότητα για κωμωδία της χρονιάς - κι ας κατεβάζει ρυθμούς στο τελευταίο εικοσάλεπτο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-10-2012  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site