A Good Day To Die Hard

Ο βετεράνος ντετέκτιβ John McClane (Bruce Willis) ταξιδεύει στη Μόσχα προς αναζήτηση του γιου του, Jack (Jai Courtney), ο οποίος κατηγορείται από τις τοπικές Αρχές για εμπλοκή σ' ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο. Ωστόσο, αυτό που αγνοεί ο John για το γιο του - με τον οποίο δεν έχουν και τις στενότερες των σχέσεων - είναι ότι ο Jack δουλεύει για τη CIA, έχοντας αναλάβει να φυγαδεύσει στις ΗΠΑ τον Yuri Komarov (Sebastian Koch), έναν πολιτικό κρατούμενο, οι πολύτιμες πληροφορίες του οποίου μπορούν να αποτρέψουν τα σχέδια μίας σκιώδους τρομοκρατικής οργάνωσης. Πλέον, οι δύο McClane καλούνται να παραμερίσουν παλιές διαφορές και να συνεργαστούν για το κοινό καλό...

Τα οικογενειακά προβλήματα ήταν πάντα το αλατοπίπερο στη σειρά ταινιών "Die Hard". Ανάμεσα σε σφαίρες, αίματα, σπασμένα γυαλιά και πτώματα υπήρχε πάντα λίγος χώρος για τα γαμήλια βάσανα του John McClane, όταν π.χ. σκεφτόταν πώς διάολο θα σηκώσει το τηλέφωνο για να μιλήσει στην καλή του. Στην πέμπτη ταινία της σειράς, το μίνι οικογενειακό δράμα αφορά στην προβληματική σχέση πατέρα-γιου, η οποία προσπαθεί να αποκατασταθεί εν μέσω ανθρωποκυνηγητού, εκρήξεων, πυροβολισμών και διάφορων λίγο-πολύ αναμενόμενων ανατροπών.

Δεν είναι ότι ακόμη και τα πρώτα τρία "Die Hard" στερούνταν υπερβολών. Κάθε άλλο. Ωστόσο, ένα από τα στοιχεία που τα έκανε να ξεχωρίζουν από τα περισσότερα action films του καιρού τους ήταν η ανθρώπινη διάσταση του ήρωα. Ο McClane του Bruce Willis δεν υπήρξε ποτέ υπερήρωας, ένας ακόμα μυώδης Stalone ή Schwarzenegger. Ήταν ευφυής, πεισματάρης, ευάλωτος, πεπερασμένων σωματικών δυνατοτήτων, είχε χιούμορ και μέσα απ' αυτήν την απλότητά του καθιερώθηκε ως ένας αυθεντικά cool κινηματογραφικός χαρακτήρας.

Πέραν όμως από τον Bruce, στην επιτυχία των "Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει" συνέβαλε το πέρασμα αρκετών ακόμα ηθοποιών. Στην πρώτη και κορυφαία ταινία της σειράς (1988), παραμένει αξέχαστος ο εξαιρετικός Alan Rickman. Στο τρίτο φιλμ (1995), η παρουσία των Jeremy Irons και Samuel L. Jackson είναι πολύτιμη. Ακόμη και στο μετριότατο «Die Hard 4.0» (2007) υπάρχει ο αξιόλογος Justin Long. Αντίθετα, στο «A Good Day To Die Hard» ο Sebastian 'Βαρβάκης' Koch απογοητεύει με την υποτονικότητα και τα αδέξια ξεσπάσματά του, ενώ ο Jai Courtney συνιστά ξεκάθαρο miscast, καθώς αποδεικνύεται ακόμα ένας γεροδεμένος τύπος με εμφάνιση και υποκριτικές ικανότητες επιπέδου Sam Worthington, που ούτε παραπέμπει σε σύγχρονο κινηματογραφικό πράκτορα (βλ. Jason Bourne), ούτε βοηθά στη δημιουργία ενός αξιόλογου διδύμου με τον Willis.

Το πέμπτο «Die Hard» δια χειρός John Moore (σκηνοθέτης του remake του «The Omen» και του «Max Payne») έρχεται απλώς να ξεζουμίσει τον θρυλικό ντετέκτιβ McClane με μία ιστορία που υστερεί καταφανώς σε ιδέες. Τα απόνερα της Σοβιετικής Ένωσης που απειλούν να πνίξουν τον κόσμο είναι ένα σενάριο χαμένο στο χωροχρόνο της ψυχροπολεμικής περιόδου που έχει χάσει προ πολλού το κοινό του. Παράλληλα, από τις δύο (όλες κι όλες) βασικές σκηνές δράσης της ταινίας απουσιάζει η σκηνοθετική δεξιοτεχνία, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στη χωρίς κανένα χωροταξικό προσανατολισμό σκηνή καταδίωξης με αυτοκίνητα στους δρόμους της Μόσχας, όταν ο Moore μιμείται ατυχώς τον Paul Greengrass.

Με τα χρόνια να έχουν δυστυχώς περάσει για τον καλό μας Bruce και το ποντάρισμα στον Courtney για τον σχηματισμό ενός δυνατού διδύμου 'παλιού-νέου' να αποτυγχάνει, η εικόνα του «A Good Day To Die Hard» μαρτυρά τη χτυπητή πλέον αδυναμία της επιτυχημένης σειράς να διεκδικήσει τον χώρο που της αναλογεί στη σύγχρονη εποχή. Πλέον, στο σταδιακό άπλωμα του εκάστοτε σκηνικού δράσης (ουρανοξύστης, αεροδρόμιο, Νέα Υόρκη κτλ) που ακολούθησε μέσα στα χρόνια η saga και μακροπρόθεσμα τη ζημίωσε - δείγμα της διάθεσης των παραγωγών να πλειοδοτήσουν προσφέροντας στο κοινό το κάτι παραπάνω - έρχονται δυστυχώς να προστεθούν τα αδυσώπητα σημάδια του χρόνου και η παντελής απουσία ενός πλάνου ουσιαστικής ανανέωσης.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 14-02-2013  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site