Total Recall

Σε ένα μακρινό μέλλον, που το μεγαλύτερο μέρος της γης δεν είναι πια κατοικήσιμο, ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο περιοχές, την ομοσπονδία της Μεγάλης Βρετανίας και την Αποικία. Ο Douglas Quaid, κάτοικος Αποικίας, είναι ένας εργάτης εργοστασίου με όνειρα απόδρασης από την πεζή καθημερινότητά του, παρά το γεγονός πως είναι παντρεμένος με μια πανέμορφη σύζυγο. Όταν μαθαίνει για την Rekall, μια εταιρεία που υπόσχεται την εμφύτευση αναμνήσεων τόσο ζωντανών, που ο πελάτης δε μπορεί να τις διαχωρίσει από τις πραγματικές, ο Quaid σπεύδει να επισκεφθεί ένα υποκατάστημά της. Όταν όμως η επέμβαση πάει στραβά, ο Quaid βρίσκεται κυνηγημένος από την αστυνομία.

Είναι δύσκολο να αναπαράγεις επιτυχώς την αυτοπαρωδική διάθεση, τον camp ερωτισμό και την grotesque εικονογραφία μιας ταινίας του Verhoeven. Ο κύριος Wiseman, στον οποίο ανατέθηκαν τα ηνία του remake του «Total Recall», ενός από τους χαρακτηριστικότερους τίτλους της φιλμογραφίας του Ολλανδού σκηνοθέτη, δεν επιχειρεί κάτι τέτοιο. Το δικό του «Total Recall» είναι μια πολύ πιο straight εκδοχή της ευρηματικά εξωφρενικής ιστορίας των Shusset και O' Bannon, που βασίζεται σε διήγημα του Philip K. Dick.

Αν δεχτούμε πως ένα remake έχει λόγο ύπαρξης μόνο όταν ο δημιουργός του επιχειρεί μια διαφορετική ανάγνωση του πρωτότυπου υλικού, τότε ο Wiseman ξεκίνησε στη σωστή κατεύθυνση. Το πρόβλημα είναι πως η πλοκή και η αφηγηματική δομή της ταινίας του είναι μέχρι ενός σημείου όμοιες με του original, κάτι που σε συνδυασμό με τις διάσπαρτες αναφορές στο φιλμ του Verhoeven μοιραία βάζει τον θεατή στη διαδικασία σύγκρισης. Κι εκεί τα νέα δεν είναι καλά για την ημερολογιακά φρεσκότερη version.

Αφού ξεπεραστεί ο αρχικός θαυμασμός για τις αρετές της ψηφιακής σκηνογραφίας, που αντικαθιστά το επηρεασμένο από την sci-fi φιλμογραφία των 50's αρειανό περιβάλλον του original με τα νοτισμένα σοκάκια μιας φωταγωγημένης με επιγραφές νέον φουτουριστικής συνοικίας, ηθελημένα όμοιας με εκείνη του «Blade Runner», το ανακαινισμένο «Total Recall» δεν έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα.

Αφυδατωμένο από οποιοδήποτε δημιουργικό ρίσκο, έντονα επεξηγηματικό ως προς την κοινωνικοπολιτική του ατζέντα (κάτι που δε θα κακοφανεί βέβαια σε εκείνους, που αρκούνται στη συμφωνία της ιδεολογικής τοποθέτησης ενός φιλμ με τη δική τους, για να το στολίσουν με χαρακτηρισμούς τύπου "ένα έξυπνο blockbuster" ) και με έναν πρωταγωνιστή ιδανικό σε κωλοπαιδίστικους ρόλους crime περιπετειών, μα λιγότερο "μαγνητικό" όταν καλείται να ανταπεξέλθει στις "ηρωικές" προδιαγραφές μιας υπερπαραγωγής δράσης, το φιλμ του Wiseman πασχίζει πρωτίστως να μην ενοχλήσει κανένα. Ούτε τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του πρωτότυπου, στους οποίους κλείνει το μάτι σε ουκ ολίγες περιπτώσεις -μόνο που στοιχεία όπως η εταίρα με τα "εξαρτήματα" που σε κάνουν να εύχεσαι να είχες τρία χέρια και ατάκες όπως το "if I'm not me, then who the hell am I?", φαντάζουν ξένα "σώματα" μες στη γενικότερη σοβαροφανή διάθεση του remake. Τον στόχο του μάλλον τον πετυχαίνει, δύσκολα θα βρεθούν πολλοί που θα απηυδήσουν. Παράλληλα όμως δύσκολα θα βρεθούν και πολλοί που θα το αγαπήσουν. Είναι τόσο ασφαλές, που καταντά απρόσωπο κι αναζητά λίγο πάθος στις παρουσίες των καλλίπυγων συμπρωταγωνιστριών του Colin Farrell.

Eκ των δύο ξεχωρίζει η Kate Beckinsale στον αναβαθμισμένο ρόλο της συζύγου του Douglas Quaid. Η συζυγική σχέση, που συνδέει την κολασμένα σεξουαλική πρωταγωνίστρια με τον Len Wiseman, δίνει στο casting μια ιδιαίτερη νότα. Είτε ο Wiseman είναι ένας άνθρωπος με χιούμορ, είτε πραγματικά κακοπερνάει στο γάμο του.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-09-2012  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site