Headhunters

Ο Roger Brown είναι ένας κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων (γνωστοί ως "κυνηγοί κεφαλών"), που φαίνεται να έχει μια τέλεια ζωή: επιτυχημένος επαγγελματικά, παντρεμένος με μια όμορφη και καταξιωμένη γυναίκα, διαθέτει μια υπέροχη βίλα, ζει μέσα στην πολυτέλεια. Ταυτόχρονα όμως είναι και πνιγμένος στα χρέη. Προκειμένου να αντεπεξέλθει, επιδίδεται σ' αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: κλέβει πολύτιμους πίνακες. Όταν μαθαίνει ότι ο κύριος ανταγωνιστής του, ο Clas Greve διαθέτει έναν ανεκτίμητο πίνακα του Rubens, περνάει αμέσως στη δράση: και αν το έγκλημα είναι τέχνη, αυτή η διάρρηξη θα ήταν το αριστούργημά του. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται, όταν ο Roger βρίσκει στο διαμέρισμα του αντιπάλου του το κινητό της αγαπημένης του γυναίκας.

Ξεκινά σαν caper. Με έναν 'κυνηγό κεφαλών' για λογαριασμό μεγάλων εταιρειών, που συμπληρώνει το εισόδημά του κλέβοντας έργα τέχνης, τα οποία μεταπωλεί στη μαύρη αγορά, να εντοπίζει το νέο του θύμα, έναν free agent πρώην καραβανά που εργαζόταν για λογαριασμό πολυεθνικής και κρατά φυλαγμένο στο υπόγειο της κατοικίας του έναν πίνακα του Rubens. Στη συνέχεια ο σκηνοθέτης Morten Tyldum στρέφεται προς τη μαύρη κωμωδία και στήνει το setting για μια σάτιρα του γιαπισμού αλά «American Psycho». Η παράμετρος αυτή όμως γρήγορα παραμερίζεται, προς όφελος της θριλερικής πλοκής και των ανατροπών.

Με εμφανή προβλήματα τονικότητας, ιδίως κατά το δεύτερο μισό, το «Headhunters» διασώζεται από το ιδιαίτερο χιούμορ του, από τους φωτογενείς πρωταγωνιστές του κι από μερικές ιδιαίτερα εμπνευσμένες στιγμές, όπως η σουρεαλιστική σκηνή καταδίωξης ανάμεσα σε ένα τζιπ κι ένα τρακτέρ με αναβάτη βουτηγμένο στα σκατά και μπουλντόγκ καρφωμένο μπροστά στη σχάρα. Περνάς αρκετά καλά, αν το δεις σε μεταμεσονύχτια προβολή θα περάσεις ακόμα καλύτερα, αλλά είναι αδύνατο να σταματήσεις να σκέφτεσαι, τί θα μπορούσαν να κάνουν οι Coen μ' αυτό το υλικό στα χέρια τους.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 12-07-2012  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site