Σούπερ Δημήτριος

Σε ένα σουρεαλιστικό παράλληλο σύμπαν, η Θεσσαλονίκη έχει τον δικό της προστάτη υπερήρωα: τον Σούπερ Δημήτριο! Μεταμφιεσμένος ως Δημήτρης Χριστοφορίδης, δημοσιογράφος για το περιοδικό Χρυσή Ιερουσαλήμ, o Σούπερ Δημήτριος μάχεται για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και το... ελληνοχριστιανικό ιδεώδες. Ένα βράδυ, ο χειρότερος εφιάλτης της πόλης επιστρέφει. Ο Κάπτεν Φ.ΡΟΜ επιστρέφει για να διεκδικήσει αυτό που προσπαθεί να πετύχει εδώ και χρόνια: να τον αναγνωρίσουν όλοι με το πραγματικό του όνομα... το όνομα που του αξίζει.

Η OTiNaNAi Productions είναι μια παρέα φίλων, που με πατέντες και κυρίως την αγάπη για το σινεμά προσπαθεί να κάνει τις δικές της ταινίες με τον περιορισμένο εξοπλισμό που έχουν στη διάθεσή τους. Μετά τα φιλμάκια τους που έκαναν καριέρα στο YouTube, η παρέα αποφάσισε να δημιουργήσει μια ταινία μεγάλου μήκους με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. The rest is history...

Στους δημιουργούς του «Σούπερ Δημήτριου» μπορεί κάποιος να προσάψει αρκετά, όχι όμως την έλλειψη αγάπης για το σινεμά. Αυτό είναι έκδηλο σε όλη την ταινία, όπως ίσως έκδηλες είναι οι ερασιτεχνικές καταβολές των συντελεστών του. Παρόλα αυτά και με budget 2.000 Ευρώ (όπως δήλωσαν) το τελικό αποτέλεσμα έχει αρετές που πηγάζουν ακριβώς από τον αντισυμβατικό χαρακτήρα της παρέας.

Ο «Σούπερ Δημήτριος» αντλεί την έμπνευσή του από μια πληθώρα ερεθισμάτων: το χαβαλέ και την αθωότητα εφηβικών φαρσών, την αύρα των σκετς του ΑΜΑΝ και του Γιάννη Ζουγανέλη, τις παρωδίες του Mel Brooks, τις εμμονές των Θεσσαλονικέων τα κλισέ γύρω από την πόλη και... τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι άνισο, καθώς υπάρχουν σκηνές ξεκαρδιστικές, σκηνές ευρηματικές ενώ δεν λείπουν και οι αμήχανες στιγμές. Σίγουρα ένα πιο σφιχτό μοντάζ θα ήταν προς όφελος της ταινίας, που μέσα στα 110 λεπτά της προσπαθεί να χωρέσει τα πάντα.

Τελικά όμως δεν πρέπει να προσεγγίζουμε ταινίες σαν το «Σούπερ Δημήτριο» με αυστηρότητα και απόρριψη μόνο και μόνο επειδή είναι "φτηνές" ή "ερασιτεχνικές". Αλλωστε εκεί βρίσκεται και η δύναμή τους, στον αντισυμβατικό τους χαρακτήρα που επιτρέπει να εκφραστούν χωρίς ενοχές. Η πιο κοντινή αναλογία που μπορώ να σκεφτώ, είναι οι πρώτες άτσαλες ζωγραφιές που κάνουν τα μικρά παιδιά. Μπορεί να έχουν κάθε είδους "προβλήματα" όμως αυτές επιλέγουν οι συγγενείς και φίλοι να κρατήσουν... ακριβώς επειδή είναι γνήσιες και ειλικρινείς.

Σε κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό που μετά την θερμή υποδοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το βραβείο κοινού που απέσπασε, ο «Σούπερ Δημήτριος» κατάφερε να εξασφαλίσει διανομή. Και με το vibe που φέρνει μαζί της δεν θα ήταν έκπληξη εάν κατάφερνε να κερδίσει το ευρύ κοινό πολύ ευκολότερα απ' ότι κάποιες πολυδιαφημισμένες παραγωγές. Κάπως όπως έκανε το (εξίσου χειροποίητο) «Κακό» πριν από μερικά χρόνια.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-04-2012  |  Διανομή: Ανεξάρτητη  |  Επίσημο Site