Oslo, 31. August

Ο 34χρονος Anders βγαίνει από το κέντρο αποτοξίνωσης για 24 ώρες. Σκοπός της άδειάς του είναι να περάσει από συνέντευξη για δουλειά. Ο Anders είναι έξυπνος, όμορφος και από καλή οικογένεια, όμως μέσα του βαθιά είναι δυστυχισμένος από τις τόσες ευκαιρίες που είχε και πέταξε. Επιστρέφοντας καθαρός, έστω και για μία ημέρα στην παλιά του ζωή και τους δικούς του ανθρώπους, θα διαπιστώσει πόσο χαοτικές είναι οι διαστάσεις του βήματος της επιστροφής στην καθημερινότητα.

Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου και ο εφιάλτης του κοινωνικού αποκλεισμού είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας Joachim Trier, σκηνοθέτη του φεστιβαλικά διακεκριμένου «Reprise» (2006). To «Oslo, 31. August» διασκευάζει το cult μυθιστόρημα του Pierre Drieu La Rochelle, "Le Feu Follet", το οποίο είχε μεταφερθεί παλαιότερα στο σινεμά και από τον Louis Malle.

Παρόλο που η πλοκή εστιάζει στον κεντρικό ήρωα, ο Trier καταφέρνει έναν αποκαλυπτικό αντικατοπτρισμό ανάμεσα στον Anders και τη φαινομενικά εύρυθμη κοινωνία του σύγχρονου Όσλο. Τη στιγμή που σε πρώτη ανάγνωση ο αδύναμος κρίκος της υπόθεσης, ο Anders, βυθίζεται στο υπαρξιακό του αδιέξοδο και ο περίγυρός του μοιάζει καθόλα λειτουργικός, μία απλή μετατόπιση της προσοχής του θεατή από το άτομο στο περιβάλλον του αρκεί για να αναδείξει την τραγική ειρωνεία που η ιστορία κρύβει.

Σε ένα ολόφωτο, καλοκαιρινό Όσλο, ο ήρωας περιπλανιέται αναζητώντας επίμονα μία υγιή σταθερά από την παλιά του ζωή. Αναζητά τον κολλητό του που πια είναι οικογενειάρχης, την πρώην του που πλέον ζει στη Νέα Υόρκη, ενώ βρίσκει το πατρικό του ακατοίκητο, παραδομένο στα φαντάσματα του παρελθόντος. Ανεξάρτητα από τη φυσική τους παρουσία κανείς δεν είναι πραγματικά εκεί καθώς όλοι τους ανήκουν σε έναν κόσμο σκιών, μοιάζοντας καταδικασμένοι να ζήσουν με τη απόγνωση που επιφυλάσσει η αναμονή του τέλους (τέλος καλοκαιρινής εποχής, τέλος της νιότης, της σχέσης, της ζωής), αντί για την πίστη σε μία νέα αρχή.

Με αυτά τα δεδομένα, ο επίλογος του «Oslo, 31. August» δείχνει κι από τον τίτλο ακόμα προδιαγεγραμμένος, φωτογραφίζοντας το οριακό χωροχρονικό σημείο προς το οποίο κινείται ο ήρωας. Μέσα όμως από τη μοναχική πορεία του Anders, ο Trier διατυπώνει με διαύγεια ένα ιδιαιτέρως καυστικό σχόλιο πάνω στα γνώριμα αδιέξοδα της νέας γενιάς αλλά και της αστικής κοινωνίας γενικότερα, η οποία έχει επιλέξει να πορεύεται κουβαλώντας το κρίμα και τις συνέπειες του κοινωνικού αποκλεισμού που εδράζεται στο DNA της.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 01-03-2012  |  Διανομή: Ama Films