The Dictator

Ο Πρόεδρος Obama το είπε ξεκάθαρα. Εδώ και 40 χρόνια ο λαός της Wadija ζει υπό το τυραννικό καθεστώς του. Η Hillary σήμανε την ώρα για να πληρώσει το τίμημα. Ο πρωθυπουργός Cameron υπογράμμισε τη σημασία της συνέχισης των νατοϊκών επιχειρήσεων εναντίον του. Κι όμως, σε πείσμα της Δύσης, ο στρατηγός Aladeen (Sasha Baron Cohen) είναι ακόμη εδώ και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα προκειμένου η Δημοκρατία να μην εγκαθιδρυθεί ποτέ στη χώρα που τόσο αγαπά να καταπιέζει...

Tο κύριο επιχείρημα μερίδας της κριτικής, που αντιστέκεται με σθένος απέναντι στα θέλγητρα του «The Dictator», συνοψίζεται στο ότι το φιλμ είναι αναποτελεσματικό ως σάτιρα. Το ερώτημα είναι εάν, επειδή οι δύο ταινίες που έκαναν το ταλέντο του Sacha Baron Cohen ευρύτερα γνωστό - η μία εκ των οποίων άκρως επιτυχημένη- ανήκαν στην ευρύτερη οικογένεια της σάτιρας, ο βρετανός κωμικός είναι υποχρεωμένος να παραδίδει σατιρικά φιλμ.

Στα δικά μου μάτια το «The Dictator» είναι μια αγνή φαρσοκωμωδία. Αυτός φαίνεται να ήταν ο στόχος που είχε θέσει το δίδυμο Cohen- Charles εξαρχής και η εγκατάλειψη του format του ψευδοντοκιμαντέρ είναι, φρονώ, ένας τρόπος για να αποσυνδεθεί το φιλμ από τα δύο που προηγήθηκαν. Με εξαίρεση ένα λογύδριο στο τέλος που (θα ήθελε να) παραπέμπει στον άλλο Δικτάτορα, τον "Μεγάλο", δεν υπάρχει τίποτα πολιτικά στοχευμένο και σάτιρα μη στοχευμένη, απλώς δεν είναι σάτιρα. Ως φαρσοκωμωδία λοιπόν το φιλμ πληροί τις ελάχιστες προϋποθέσεις. Είναι αστείο.

Μετριάζοντας ελαφρώς την τραχύτητα του χιούμορ τους, παραμένοντας όμως σταθερά politically incorrect, οι Cohen - Charles πυροβολούν το κοινό με σωρεία επιτυχημένων gags (" τα crocs είναι το διεθνές σύμβολο του ανθρώπου, που έχει εγκαταλείψει κάθε ελπίδα"), διατηρούν τη χρονική διάρκεια σε ευπρεπή (για την περίσταση) επίπεδα και πραγματοποιούν ακόμα μία ξεκαρδιστική προσθήκη στην κοινή φιλμογραφία τους. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-07-2012  |  Διανομή: UIP  |  Επίσημο Site