We Need To Talk About Kevin

Πρέπει να μιλήσουμε για τον Kevin. Γι' αυτό το αγόρι, που στα 15 του άνοιξε πυρ κατά των ανυποψίαστων συμμαθητών του, ξεκληρίζοντας το σχολείο του σε ένα μακελειό δυστυχώς όχι άνευ προηγουμένου. Γι' αυτό το αγόρι, που από μικρό είχε δυσκολίες προσαρμογής στο κοινωνικό του περιβάλλον, που ήταν ένα αγρίμι, πάντα αψυχολόγητο, ανυπάκουο, επιθετικό κι αχάριστο. Γι' αυτό το αγόρι που πριν καλά-καλά γεννηθεί, είχε ξεκινήσει έναν σιωπηλό, εξοντωτικό πόλεμο προς τη μητέρα του και, δευτερευόντως, προς όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Είναι όμως πράγματι έτσι τα πράγματα; Για να το μάθουμε, πρέπει να μιλήσουμε με τον Kevin. Μα με αυτόν δεν θα μιλήσουμε ποτέ. Ο Kevin είναι στη φυλακή. Όλοι είναι νεκροί και η μόνη που απομένει για να μαζέψει τα συντρίμμια και να απαντήσει στα αμείλικτα "γιατί" είναι η μητέρα του, η Eva. Μέσα από τα δικά της μάτια μαθαίνουμε την ιστορία, από το δικό της βλέμμα είναι φιλτραρισμένα τα γεγονότα, από τη δική της ματωμένη συνείδηση είναι σπιλωμένες οι αναμνήσεις. "Τι έφταιξε; Εγώ έφταιξα; Εγώ φταίω". Μόνη, διαλυμένη, αποκλεισμένη από την υπόλοιπη τοπική κοινωνία, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και να καταλάβει τι συνέβη, ξεμπλέκοντας το κουβάρι που ήταν η ζωή της, η ζωή του Kevin, η οικογενειακή τους ζωή μαζί και η ευθύνη της απέναντι σε αυτόν και στις πράξεις του.

Έτσι, αντί για τον Kevin, θα μιλήσουμε για την Eva. Γι' αυτή τη γυναίκα που ήταν δυνατή, ανεξάρτητη και ήθελε να ζήσει μια ανέμελη μποέμ ζωή ταξιδεύοντας στον κόσμο. Και που τώρα είναι ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη σε μια αμερικανική κωμόπολη και βυθισμένη στις τύψεις. Τι συνέβη στο ενδιάμεσο; Ανάμεσα σε χάπια, μπουκάλια κρασί και έναν ανηλεή ψυχολογικό πόλεμο από τους γύρω της, η Eva μοιράζεται μαζί μας θραύσματα αναμνήσεων, τα οποία, ανακατεμένα με τη σημερινή της κόλαση, θα είναι ο μόνος μας οδηγός στην προσπάθεια να κατανοήσουμε τα κίνητρα του ανήλικου δολοφόνου.

Μια ολόκληρη ζωή ιδωμένη μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη: κάθε αμφιβολία για το μητρικό της ένστικτο, κάθε ξέσπασμά της, κάθε λάθος στο μεγάλωμά του, κάθε καθοριστική στιγμή της ζωής του, τριγυρίζουν μεγεθυμένα και παραμορφωμένα στο βασανισμένο της μυαλό και την φορτώνουν τύψεις. Εκ των υστέρων τα πάντα προβλέπουσα, βλέπει όλη του τη ζωή να οδηγείται, σαν κάτι το αναπόφευκτο, σε αυτό το ένα σημείο και αυτοτιμωρείται που δεν έκανε κάτι για να το σταματήσει. Κάθε σκηνή, ακόμα και η πιο αθώα, είναι πλέον βαμμένη με το βαθύ, πηχτό κόκκινο της ενοχής, τόσο υπέροχα τοποθετημένο συμβολικά σε διάσπαρτα σημεία από τη σκηνοθέτη Lynn Ramsay. Και η Eva προσπαθεί να ξεπλύνει τους κόκκινους λεκέδες, να τους βγάλει από πάνω της, από τα χέρια της, από το σπίτι της, τρίβει για να τους καθαρίσει σαν την καταραμένη λαίδη Μακμπέθ -μα το αίμα δεν φεύγει ποτέ από την ένοχη συνείδησή της.

Φταίει εκείνη λοιπόν; Ήταν πράγματι μια κακή μάνα που ο εγωισμός της μετέτρεψε το παιδί της σε ένα τέρας; Ή είναι οι τύψεις της που μας κάνουν να βλέπουμε έτσι την ιστορία; Μήπως ο Kevin ήταν ένας ψυχοπαθής, απροσάρμοστος νέος που δεν μπορούσε να διορθωθεί από κανέναν; Ή αυτό μας το υπαγορεύει ο οίκτος μας προς τη διαλυμένη γυναίκα που μας αφηγείται την ιστορία από τη δική της οπτική;

Οι τρεις γυναίκες που κρύβονται πίσω από το «We Need To Talk About Kevin» (η συγγραφέας Lionel Shriver, η ιδιοφυής σκηνοθέτις Lynn Ramsay και η ιδανική πρωταγωνίστρια Tilda Swinton) δεν ψάχνουν ενόχους, μα εξερευνούν τη φύση της ενοχής. Κι αυτό είναι που κάνει το φιλμ τόσο σκληρό κι επίπονο στην παρακολούθηση, μα και ταυτόχρονα τόσο συνταρακτικό σαν εμπειρία.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 03-11-2011  |  Διανομή: Seven Films