Fright Night

O Charley (Anton Yelchin) είναι ένας έφηβος που μεγαλώνει σε προάστιο του Las Vegas μαζί με την μητέρα του, υποψιάζεται ότι ο νέος του γείτονας, ο γοητευτικός Jerry (Colin Farrell), είναι στην πραγματικότητα ένα αιμοδιψές βαμπίρ, που ξεπαστρεύει έναν, έναν τους συμμαθητές τους. Όταν όμως προσπαθεί να πείσει τον περίγυρό του, εκείνοι τον περιγελούν. Απηυδισμένος στρέφεται στον Peter Vincent, έναν διάσημο ταχυδακτυλουργό και υποτιθέμενο κυνηγό βρικολάκων, για να τον βοηθήσει να σκοτώσουν τον Jerry.

Ακόμα μια από τις πλέον αγαπημένες ταινίες των 80's (τουλάχιστον στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού) υφίσταται remake. Ένα remake έχει λόγο ύπαρξης, αν στόχος του σκηνοθέτη είναι να αφηγηθεί την ιστορία με διαφορετικό τρόπο, να κάνει μια ταινία, που να απέχει κατά πολύ από το πρωτότυπο -όχι μόνο σε ποιότητα, αν κι αυτό είναι το συνήθως συμβαίνον. Από αυτή την άποψη το remake του «Fright Night» έχει λόγο ύπαρξης.

Η πρώτη ταινία στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στο παιχνίδι με τις συμβάσεις του είδους και σε σινεφιλικές αναφορές. Το έτος 1985 αυτό είχε προκαλέσει αίσθηση. Σήμερα, που ο μεταμοντερνισμός έχει γίνει πλέον συνθήκη στα horror movies (ας όψεται ο Craven με τα Scream του), αυτή η παράμετρος δύσκολα θα εξέπληττε τον θεατή. Έτσι ο Craig Gillespie γυρίζει μεν την ίδια ιστορία, αλλά υιοθετεί μια πιο straight horror σκηνοθετική προσέγγιση και παραλλάσσει την ιστορία. Έτσι ο ρόλος του βαμπιροκυνηγού Peter Vincent (το ονομά του είναι μια σύνθεση από τα μικρά ονόματα των Peter Cushing και Vincent Price) ελαττώνεται σημαντικά. Έτσι η θεματική των εφηβικών ανησυχιών του ήρωα (που υπήρχε και στο πρωτότυπο, αλλά 'καπελωνόταν' από το απολαυστικό και επίμονο κλείσιμο του ματιού στο θεατή) υπερτονίζεται. Κι έτσι το «Fright Night» του 2011 είναι μια διαφορετική ταινία από του 1985.

Μια ταινία σίγουρα λιγότερο τολμηρή από άποψη εικονογραφίας σε σχέση με το original. Μια ταινία σίγουρα λιγότερο αστεία καθώς, όπως ήδη αναφέραμε, η κωμική χροιά παραμερίστηκε σε μεγάλο βαθμό. Αλλά από την άλλη και μια ταινία, που ξεχωρίζει σε μια εποχή που ο βαμπιρικός μύθος υφίσταται κακομεταχείριση στα χέρια της Stephany Meyer και των μιμητών της. Γιατί έχει την τόλμη (;) να παρουσιάζει τον βρικόλακά της μοχθηρό και αιμοβόρο. Σύμφωνοι, και στο μυθιστόρημα του Bram Stoker υπάρχει ρομαντισμός. Δεν είναι όμως αυτό το κύριο χαρακτηριστικό του Δράκουλα, αλλά εκείνο του γότθικου τρόμου. Κάτι που η πρόσφατη 'βαμπιρική' φιλμική παραγωγή αγνοεί συστηματικά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-10-2011  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site