Midnight In Paris

Δράττοντας την ευκαιρία από το επαγγελματικό ταξίδι των γονιών της, η Inez (Rachel McAdams) και ο Gil (Owen Wilson) τους ακολουθούν στο Παρίσι για ολιγοήμερες διακοπές. Οι δυο τους είναι ερωτευμένοι και σχεδιάζουν άμεσα να παντρευτούν. Εκείνος είναι επιτυχημένος σεναριογράφος του Hollywood που ονειρεύεται να γίνει (κανονικός) συγγραφέας και να ζήσουν μετά το γάμο στο Παρίσι, την πόλη όπου λατρεύει και όπου έζησαν σημαντικό μέρος της ζωής τους σχεδόν όλα του τα ινδάλματα. Εκείνη, πάλι, δε συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του με την πόλη και τα περί χρυσής εποχής της δεκαετίας του '20. Έτσι, η Inez προτιμά να πάει για χορό με τους φίλους της, τον Paul (Michael Sheen) και την Carol (Nina Arianda), ενώ ο Gil αφήνεται στη μαγεία του Παρισινού μεσονυκτίου, εκεί όπου ανακαλύπτει όλη την έμπνευση που αναζητούσε για το πρώτο του βιβλίο. Όμως οι καθημερινοί νυχτερινοί περίπατοι του Gil τον φέρνουν όλο και εγγύτερα στην καρδιά της πόλης, την ώρα που τον απομακρύνουν σταδιακά από τη μέλλουσα γυναίκα του...

Όλα ξεκινούν με ένα σχεδόν φωτογραφικό κολάζ από τα πιο "τουριστικά" σημεία του Παρισιού: τον Σηκουάνα, την Παναγία των Παρισίων, φυσικά τον Πύργο του Αιφελ, τη σαγηνευτική Μονμάρτη, τα Ηλύσια Πεδία, τις Βερσαλλίες, τη λεωφόρο του Σαν Ζερμαίν με τα σινεμά της. Είναι όλα αυτά τα προφανή που οποιοσδήποτε επισκέπτης της πόλης του Φωτός θα αναζητούσε αυτόματα. Έπειτα έρχεται όμως η μαγεία, η αληθινή ψυχή της πόλης. Και ο Woody Allen, έξι χρόνια μετά την πρώτη του ταινία εκτός έδρας με το Λονδρέζικο «Match Point», κατορθώνει να τρυπώσει στην ψυχή μιας πόλης πέραν από το δικό του, προ πολλού "κατακτημένο" Μανχάταν. Καθόλου περίεργα λοιπόν, οι κριτικοί υποδέχθηκαν το «Midnight In Paris» με τέτοιο ενθουσιασμό όπου δεν είχαν δεχθεί καμία άλλη δουλειά του μοναδικού αυτού δημιουργού από το μακρινό πια 1989 και το αριστουργηματικό «Crimes And Misdemeanors».

Αυτή τη φορά, ο Owen Wilson είναι εκείνος που υποδύεται τον κεντρικό ήρωα και τα πηγαίνει περίφημα. Στα πλαίσια του περίφημου alter ego του δημιουργού του, ο ήρωας ερωτεύεται τα τρία θεμελιώδη στοιχεία που συναπαρτίζουν την Allen-ική φιλμογραφία: την πόλη, τον ιδεατό εαυτό και τη γυναίκα. Από αυτά τα τρία, κανένα δε μένει αμετάβλητο καθ' όλο το μήκος του φιλμ. Σα να πρόκειται όμως για κάποιου είδους σπάνιο, ευαίσθητο φυτό, ο Allen φαίνεται να βρίσκει μετά από αρκετό καιρό στο Παρίσι εκείνο το οικείο και κατάλληλο χώμα για να καλλιεργήσει ξανά την ιδιοφυία του, γεγονός που πιθανώς να συνδέεται με το προηγούμενο πέρασμά του εκεί κατά τα γυρίσματα του «Everyone Says I Love You». Με το «Midnight In Paris», ωστόσο, κινείται ξανά σε καθαρά σουρεαλιστικά μονοπάτια, ανάλογα με εκείνα που περιδιάβαινε η Mia Farrow στο "Πορφυρό Ρόδο Του Καΐρου". Tο είδος φυσικά δεν είναι άλλο από εκείνη τη χαρακτηριστική, γλυκόπικρη ρομαντική κωμωδία του Allen, μόνο που εδώ επικρατεί μάλλον η αισιόδοξη πτυχή της.

Αυτή τη φορά, ωστόσο, ο Νεοϋορκέζος δημιουργός επιχειρεί ένα ταξίδι στο χρόνο, καθώς ο ήρωάς του μεταφέρεται μαγικά από τη σύγχρονη εποχή στα '20s. Εκεί όπου o εμβρόντητος Gil συναντά και συναναστρέφεται μετά τα μεσάνυχτα θρυλικούς πρωτοπόρους των γραμμάτων και των τεχνών της σύγχρονης Ιστορίας. Από τους εκπροσώπους της Lost Generation όπως το ζεύγος Scott και Zelda Fitzgerald, τον σκληροτράχηλο Hemingway, την Gertrude Stein και τον Cole Porter μέχρι τον παρεξηγημένο (ακόμα) Picasso, τον "πειραγμένο" Dali και τον κολλητό του, Bunuel. Έπειτα, ταξιδεύοντας ακόμα πιο πίσω, στα τέλη του 19ου αιώνα και τη Belle Epoque, γνωρίζει μερικούς ακόμα κορυφαίους καλλιτέχνες σαν τον Toulouse-Lautrec, τον Gauguin και τον Degas.

Ο Gil βρίσκει στο παρελθόν την ιδεαλιστική πραγματικότητα που πάντα ποθούσε. Εκεί συναντά φυσικά και το άλλο του μισό, την πανέμορφη Adriana (Marion Cotillard), η συναναστροφή με την οποία θα τον διδάξει πολλά. Η φαντασίωση ως μέσο ελευθερίας και η εξιδανίκευσή του παρελθόντος αποτελούν κομβικά σημεία της εξέλιξης του ήρωα και κατά συνέπεια του «Midnight In Paris». Το χαρακτηριστικό, ξυραφένιο χιούμορ του Allen βρίσκεται ξανά σε μεγάλα κέφια, ζωντανεύοντας ένα ολόκληρο σύμπαν θρυλικών χαρακτήρων όπου όλοι τους λίγο-πολύ μοιάζουν να είναι τόσο αυθύπαρκτοι όσο και μπολιασμένοι από την κινηματογραφική Allen-ική... ψυχοπαθολογία που τόσο έχουμε λατρέψει. Δεν είναι είδηση φυσικά να πούμε πως για ακόμα μία φορά εκμαιεύει θεσπέσιες ερμηνείες από το cast του, σε σημείο που καταλήγει εξαιρετικά δύσκολο (και ασφαλώς υποκειμενικό) να ξεχωρίσουμε κάποιους. Ειδική μνεία αξίζει ωστόσο στην Alison Pill (Zelda Fitzgerald), της Kathy Bates (Gertrude Stein), ενώ αξίζει να θυμίσουμε και το χαριτωμένο cameo της Carla Bruni.

Μέσα από την προβολή του «Midnight In Paris» είμαστε πλέον βέβαιοι πως ακούσαμε με μεγάλη χαρά, ύστερα από αρκετά χρόνια, τον Woody Allen να διατρανώνει δυναμικό παρών. Για όλους εμάς που τον αγαπάμε, είτε στα πάνω του είτε στα κάτω του, ελπίζουμε πως παρά τα 76 του χρόνια, έχει αρκετά ακόμα να προσφέρει. Εξάλλου ο ίδιος μας δίνει το έρεισμα, διατυπώνοντας μέσα από την ταινία του την ξεκάθαρη προτίμησή του στο παρόν. Επόμενος σταθμός, λοιπόν... Ρώμη!

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-10-2011  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site