The Whistleblower

Η Kathryn (Rachel Weisz) φεύγει από την Νεμπράσκα, όπου εργάζεται ως αστυνομικός, με σκοπό να υπηρετήσει για έξι μήνες στην ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών. Τα λεφτά είναι καλά και, αφού δεν κατάφερε να πάρει μετάθεση για να μείνει κοντά στην κόρη της, της οποίας έχει χάσει την κηδεμονία, αποφασίζει να μεταφερθεί στην μεταπολεμική Βοσνία, χωρίς βέβαια να ξέρει τί την περιμένει εκεί. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Kathryn Bolcovac, που σάστισε την κοινή γνώμη, όταν και αποκάλυψε πως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών συγκάλυπτε ένα κύκλωμα human trafficking που ελεγχόταν από τις ίδιες τις ειρηνευτικές δυνάμεις και την τοπική αστυνομία. Η Kathryn παίρνει αμέσως προαγωγή και αφιερώνεται στην απελευθέρωση των γυναικών από το ανατολικό μπλοκ που χρησιμοποιούνται ως...σκλάβες και όχι ως πόρνες, από αξιωματικούς και λοιπούς ειρηνιστές! Θα τα βάλει με όλους και με όλα και θα φτάσει μέχρι το τέρμα...

Στο ντεμπούτο της η Larysa Kondracki ασχολείται με ένα θέμα υπερευαίσθητο και πάρα πολύ σημαντικό. Μιας και το human trafficking είναι μια, δυστυχώς, παράνομη βιομηχανία που αναπτύσσεται ραγδαία (με την Ελλάδα να μην εξαιρείται) η ιστορία της Kathryn έχει μια βαρύτητα, που από μόνη της είναι ικανή να σε αγγίξει. Όλοι ξέρουμε βέβαια για την παράνομη εμπορία λευκής σαρκός. Η εκμετάλλευση, κυρίως των γυναικών, ξεπερνάει τα όρια του ανθρώπινου νου και τις βάζει σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο βγαίνουν μόνο νεκρές. Όμως, λίγοι ξέρουν ότι επίσημες οργανώσεις, που υποτίθεται ότι προάγουν την ειρήνη, είναι αναμεμειγμένες άμεσα ή έμμεσα σε αυτά. Αναρωτιέμαι γιατί χρειάζεται να δούμε μια ταινία για να μάθουμε αυτές τις ιστορίες. Μόνο το BBC μεταδίδει τέτοιες ειδήσεις;

Το «The Whistleblower» σώζεται και συγχρόνως ευσταθεί σαν ταινία μόνο και μόνο επειδή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Αποτελεί ένα κλασσικό παράδειγμα ταινίας που υποτιμά τις δυνατότητές της από υπερβολική σιγουριά. Έχοντας στα χέρια της μια ομολογουμένως τραγική κατάσταση, η Καναδή σκηνοθέτης και σεναριογράφος, αναλώνεται σε μια απλή μετάδοση της είδησης λησμονώντας πως μια μεταφορά στην μεγάλη οθόνη χρειάζεται πολλά περισσότερα.

Το σενάριο, το οποίο και συνυπογράφει, είναι γεμάτο με κενά που δεν καλύπτονται σε κανένα σημείο και οι χαρακτήρες του αδυνατούν να μας πείσουν πως βρίσκονται σε ένα μέρος που μοιάζει με κόλαση. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν ξεχνάμε ποτέ πως αυτό που παρακολουθούμε είναι απλά μια ταινία και όχι μια πύλη που μας μεταφέρει στον τόπο του εγκλήματος. Η αδυναμία μεταβίβασης συναισθημάτων στέλνει στον "κουβά" το μεγάλο στοίχημα της Kondracki, που δεν είναι άλλο από την πλήρη ένταξη του θεατή σε ένα σκηνικό όπου η ελευθερία αποτελεί πολυτέλεια. Βέβαια, τα ντοκουμέντα δεν παύουν να είναι κάτι περισσότερο από σοβαρά. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι ίδια με την εκμετάλλευση των ζώων. Μερικές φορές και χειρότερη...

Αξίζει μια ματιά. Το παράνομο εμπόριο ανθρώπων συνεχίζει την δράση του και χρειάζεται παγκόσμια προσοχή. Μην περιμένετε όμως το κάτι παραπάνω. Θα ήταν ευχής έργον αυτές οι ιστορίες να συνοδεύονταν από όμορφη κινηματογράφηση. Το σινεμά και το κοινό το χρειάζεται...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 31-05-2012  |  Διανομή: Village Films