The Hangover Part II

Δύο χρόνια μετά τον Doug (Justin Bartha), είναι η σειρά του (φαινομενικά) φιλήσυχου οδοντίατρου Stu (Ed Helms) να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του, Lauren (Jamie Chung), μία όμορφη, ζάμπλουτη Ταϊλανδή της οποίας ο πατέρας ποσώς εγκρίνει αυτό το γάμο. Η πολυτελής τελετή στην εξωτική Ταϊλάνδη προϋποθέτει ωστόσο ένα bachelor-party ανάλογο των περιστάσεων. Μόνο που και πάλι τα πράγματα θα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο, με τον Stu, τον Phil (Bradley Cooper) και τον Alan (Zach Galifianakis) να καλούνται να αναζητήσουν στην Bangkok το σπαρταριστό παζλ ακόμα μίας αχαλίνωτης κραιπάλης.

Το πρώτο «Hangover» έκανε πάταγο στο box-office, λατρεύτηκε από το κοινό, αναγνωρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα φρέσκο και τολμηρό δείγμα αυστηρά ενήλικης κωμωδίας, ενώ μας σύστησε τον απίθανο κύριο Zach Galifianakis, έναν χαρισματικό κωμικό που με μία βουβή έκφραση αρκεί για να καταδείξει πόσο υπερτιμημένοι είναι στην πραγματικότητα οι Mr.Bean του κόσμου ετούτου. Σύννομο προς τη χολιγουντιανή λογική, το «The Hangover Part II» αποσκοπεί ξεκάθαρα στο να κεφαλαιοποιήσει την επιτυχία του πρώτου. Πλην της Heather Graham, οι υπόλοιποι βασικοί συντελεστές παραμένουν στις επάλξεις, ο Mike Tyson είναι και πάλι εδώ αν και λιγότερο αστείος, διευρυμένη παρουσία έχει ο εκκεντρικός κινέζος μαφιόζος (Ken Jeong), ενώ στο κόλπο προστίθενται ο αγαπημένος Paul Giamatti καθώς και ο υιός του Ang Lee, Mason, ο οποίος υποδύεται τον 16χρονο ιδιοφυή αδερφό της νύφης, τον οποίο η τρελοπαρέα θα παρασύρει στην περιβόητη νύχτα ακολασίας της Bangkok. Ο Todd Phillips, επίσης, παραμένει στη σκηνοθετική καρέκλα, έχοντας εν τω μεταξύ γυρίσει το μέτριο «Due Date».

Το πλέον αναμενόμενο sequel του φετινού καλοκαιριού (που έφτασε ήδη τα 200 εκ. δολάρια από το πρώτο weekend) παραμένει το ίδιο ακατάλληλο δια ανηλίκους με το πρωτότυπο. Το βασικότερο μειονέκτημά του είναι ότι βασίζεται υπέρ το δέον - για να μην πούμε επαφίεται - στην δοκιμασμένη συνταγή του πρώτου, με τα περισσότερα gags να συνιστούν απευθείας αναφορές σ' αυτό. Η σεναριακή ροή δε διαφοροποιείται καθόλου, δίνοντας το δικαίωμα σε αρκετούς να ισχυριστούν έστω και καθ' υπερβολή ότι μοιάζει περισσότερο με remake παρά με sequel. Η πραγματικότητα είναι ωστόσο περισσότερο περίπλοκη.

Το «The Hangover Part II» αποδεικνύεται ικανό να μεταγγίσει στο κοινό το σημαντικότερο συστατικό για μία κωμωδία που θέλει να ξεπερνά τη μετριότητα: την προσμονή για το κωμικό απρόοπτο, ανεξάρτητα από το αν επαληθεύεται τελικά. Όσο κι αν - συγκριτικά με το πρώτο πάντα - αργεί χαρακτηριστικά να βρει ρυθμό και τα αναφορικά αστεία αιφνιδιάζουν σαφώς λιγότερο, η παρουσία κυρίως του τετραπέρατου Galifianakis, του Ken Jeong, της μαϊμούς Crystal που αξίζει ειδικής μνείας αλλά και το γενικότερο οικείο πλέγμα χαρακτήρων αρκεί για να διατηρήσει το θεατή στη υπερ-απαραίτητη κατάσταση εγρήγορσης που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και το fun-value της ταινίας. Η επιτομή του γέλιου κρύβεται και πάλι στις φωτογραφίες των τίτλων τέλους, το μόνο ίσως σημείο της ταινίας που είναι ανθρωπίνως αδύνατο να προβλέψεις τι θα δουν τα μάτια σου. Ενδεικτικό της διαφοράς, ωστόσο, ανάμεσα στα δύο «Hangover» αποτελεί η σκηνή που τραγουδά ο Tyson: στο πρώτο αποτελεί ένα αναπάντεχο κωμικό εύρημα, στο δεύτερο έχουμε τον ορισμό της παραφωνίας, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-06-2011  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site