Scream 4

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από το ατελείωτο μακελειό που στοίχειωσε τη ζωή της Sidney Prescott (Neve Campbell) και την τοπική κοινωνία του Woodsboro. Παρά τις οδυνηρές μνήμες, έχει καταφέρει να αφήσει πίσω της τα τραύματα, κυρίως χάρη στο γράψιμο. Επιστρέφοντας όμως στα πάτρια εδάφη, δε θα συναντήσει μονάχα παλιούς γνώριμους, όπως το σερίφη Dewey (David Arquette) και τη σύζυγό του, την πρώην δημοσιογράφο και νυν συγγραφέα Gale (Courteney Cox). Την περιμένει ο ίδιος μασκοφόρος τρόμος με το τηλέφωνο και το μαχαίρι ανά χείρας...

Τη χρονιά που βγήκε το πρώτο «Scream» (1996) ήμουν ακόμα στα θρανία του γυμνασίου. Ξαφνικά, βρεθήκαμε μυριάδες πιτσιρικάδων να μιλάμε γι αυτό, με τη φήμη του να απλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Χάρη στην αυτοσαρκαστική πρωτοτυπία του άνοιξε μία νέα προοπτική στο είδος του horror, δίνοντας παράλληλα ασύλληπτη ώθηση τόσο στα slasher movies όσο και σε παντός είδους παρωδίες (βλ. «Scary Movie»). Λίγα χρόνια αργότερα, με τα sequels του πρώτου να συνεχίζουν - τίμια αλλά όχι το ίδιο επιτυχημένα - το θρύλο του ghost-face φονιά, οι περισσότεροι επισκέπτες ενός video-club που έψαχναν ένα φρέσκο και καλό νεανικό slasher στο ανάλογο ράφι, είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στα «Scream», το «I Know What You Did Last Summer» (το μόνο του είδους που στάθηκε αξιοπρεπώς απέναντί τους) και από κει και πέρα το χάος των δεκάδων αποτυχημένων απομιμήσεων της ιδιοφυίας του Wes Craven. Του ανθρώπου που κατόρθωσε να σημαδεύσει με τις ταινίες του το είδος του horror κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα με τα «Last House On The Left» (1972), «The Hills Have Eyes» (1977), «A Nightmare On Elm Street» (1984) και «Scream» (1996).

Οι εποχές όμως προχωράνε και έτσι, έντεκα χρόνια μετά το «Scream 3», ο Craven επιστρέφει με ακόμα ένα sequel και διάθεση αυτή τη φορά ασυγκράτητα αυτοσαρκαστική. Η βασική πρωταγωνιστική τριάδα παραμένει στις επάλξεις (Campbell, Arquette, Cox), με την πρώτη να επιστρέφει στο ρόλο που την ενέταξε στα κινηματογραφικά πράγματα και από τον οποίο δεν ξέφυγε ποτέ. Τα νέα πρόσωπα της πλοκής, στη συντριπτική τους πλειοψηφία - ως είθισται - νεαροί και (κυρίως) νεαρές έτοιμες για σφάξιμο, εντάσσονται σε ένα λουτρό αίματος που στην αναγωγή του δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μία ασταμάτητη φάρσα που στήνει ο Craven, επιχειρώντας έτσι ένα άκρως διασκεδαστικό και συνάμα σχιζοειδές (αφού χλευάζει αυτό που τελικά κάνει) σχόλιο πάνω στην κοινοτοπία των ταινιών τρόμου και τη μανία των sequels. Χρησιμοποιεί έξυπνα τρικ, φτάνοντας στο σημείο να βάλει ταινία, μέσα στην ταινία, μέσα στην ταινία (ναι, καλά διαβάσατε), ενώ ακολουθεί, πάντα με σατιρική διάθεση την εποχή, τις νέες τεχνολογίες και φυσικά το live-streaming, που όπως υποψιάζεστε παίζει το δικό του ξεχωριστό ρόλο στην ταινία.

Ο Craven χρησιμοποιεί στο «Scream 4» την εμφανή πλέον διαφορά ηλικίας ανάμεσα στην (ώριμη πλέον) πρωταγωνιστική τριάδα και τους νεαρούς ηθοποιούς που τους πλαισιώνουν. Οι πρώτοι εσκεμμένα δεν κρύβουν τα χρόνια που έχουν περάσει, προσδίδοντας στους χαρακτήρες τους το στοιχείο του παρωχημένου. Οι δεύτεροι αντίθετα (Shenae Grimes, Lucy Hale, Anna Paquin, Erik Knudsen, Hayden Panettiere, Brittany Robertson), έχοντας απλώς ολοκληρώσει τα πρώτα αποφασιστικά βήματα της καριέρας τους μέσα από γνωστές αμερικανικές σειρές, διεκδικούν - κανιβαλιστικά υπό την έννοια των κανόνων του star system - τη δόξα που κρατά η προηγούμενη γενιά. Κι εκεί ακριβώς φωλιάζει η κυριότερη αδυναμία του φιλμ: αντί ο Craven να μετουσιώσει στο φινάλε αυτό που εξαρχής υφαίνει, καταλήγει στην πιο ασφαλή λύση, μία επιλογή που πιθανότατα πριν από 15 χρόνια θα απέρριπτε.

Παρόλο που το «Scream 4» αποδεικνύεται το πιο απροκάλυπτα σατιρικό φιλμ της σειράς, διατηρεί το fun-value ενός καλού slasher movie, με την ερώτηση "What's your favorite scary movie?" να διατηρεί τη δυναμική της. Στα ατού της ταινίας υπολογίστε τα απολαυστικά cameo των Heather Graham και Kristen Bell (πρωταγωνίστρια του «Forgetting Sarah Marshall») καθώς και την παρουσία του νεότερου μέλους της θρυλικής οικογένειας Culkin, του Rory.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 14-04-2011  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site