Μια Φορά Κι Ένα Μωρό

Ο Νώντας (Σάκης Μπουλάς) είναι ένα λαμόγιο της νύχτας, που αναζητά τη μάνα της Περσεφόνης, ενός μωρού που του έχει φορτώσει κάποια από τις πρώην του. Σταματώντας με το αυτοκίνητό του στη μέση του πουθενά, πέφτει πάνω στον Αλκιβιάδη (Πέτρος Φιλιππίδης), ένα καταταλαιπωρημένο, άτεκνο βιοπαλαιστή που χρωστά παντού και τον κερατώνει η γυναίκα του. Τον βρίσκει δεμένο στις γραμμές του τρένου, έτοιμο να δώσει τέλος στη ζωή του. Τον ελευθερώνει, αλλά ταυτόχρονα τον παίρνει μαζί του με το ζόρι. Κάπως έτσι ξεκινά το οδοιπορικό τους, που περιλαμβάνει πρώην ερωμένες, σέξι εσώρουχα, άπιστη σύζυγο, ένοχο κουμπάρο και γενικώς κάθε λογής μπερδέματα και ανατροπές.

Στην εισαγωγική σκηνή της καλύτερης στιγμής του Νίκου Ζαπατίνα, του «Ένας κι Ένας», δυο αυτοκίνητα στη μέση του πουθενά συγκρούονται στη διασταύρωση δύο χωματόδρομων με ταχύτητα που με το ζόρι αγγίζει τα 20 χμ/ώρα. Με τούτο τον ευφάνταστο τρόπο γνωρίζονται οι χαρακτήρες, που αναμένεται να αποτελέσουν το αταίριαστο ζευγάρι που βρίσκεται στον πυρήνα του φιλμ. Πώς μπορείς να το ξεπεράσεις αυτό; Στο Μια φορά κι ένα μωρό, ο Νώντας σταματά στο δρόμο για κατούρημα κι από κάτω βλέπει έναν άνθρωπο δεμένο στις ράγες του τρένου. Σουρεαλιστική κι αυτή η συνάντηση, μα λιγότερο ιδιοφυής.

Η αναφορά στο «Ένας κι Ένας» δεν είναι τυχαία. Το «Μια Φορά κι ένα Μωρό» ακολουθεί πάνω, κάτω την ίδια συνταγή. Έχουμε δύο αταίριαστους χαρακτήρες που αναζητούν κάτι (ένα τσουβάλι με λεφτά στο «Ένας κι Ένας», τη μάνα του μωρού σε τούτο) και, μέσα από την αναζήτησή τους αυτή, αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση, που λέει και το τραγούδι των τίτλων τέλους, και καταλήγουν φίλοι κολλητοί για μια ζωή.

Ωστόσο στο «Μια φορά κι ένα Μωρό», όταν στα μισά του φιλμ οι ήρωες συναντούν την φερόμενη ως μάνα του παιδιού, η πλοκή σταματά να τρέχει και η ταινία μπαίνει στον αυτόματο πιλότο, με τους δύο χαρισματικούς πρωταγωνιστές, των οποίων η χημεία είναι δεδομένη, να πασχίζουν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον, στηριζόμενοι στον αυτοσχεδιασμό και στις γκριμάτσες. Οι τελευταίες αποτελούν σήμα κατατεθέν μιας ερμηνείας σε ταινία του Ζαπατίνα. Ειδικά εδώ, που οι ηθοποιοί έχουν συντροφιά ένα τρισχαριτωμένο μωρό και πρέπει να το κρατήσουν κι απασχολημένο, γίνεται της... γκριμάτσας το κάγκελο!

Έχουμε και μια υποπλοκή με τη σύζυγο του Αλκιβιάδη και τον εραστή της, που ψάχνουν τον Αλκιβιάδη 'χτενίζοντας' τις σιδηροδρομικές γραμμές, η οποία πέρα από τη λειτουργία της ως αφορμή για δυο, τρία χαχανητά, δε μας λέει τίποτα για τον χαρακτήρα που δεν ξέραμε ήδη και φαντάζει ελαφρώς εκτός δραματουργίας.

Σε γενικές γραμμές, χάρη στα καμώματα των πρωταγωνιστών και τα κοντινά στο εκφραστικότατο και γλυκύτατο βρέφος, περνά η ώρα. Σε σχέση δε, με πρόσφατες εμπορικές ελληνικές κωμωδίες είναι σαφώς καλύτερη η κατάσταση. Και τέλος η γυναίκα μας είπε να μην τολμήσουμε να βάλουμε κάτω από δύο αστεράκια. Και η γκρίνια σε μια σχέση είναι το ένα από τα δύο πράγματα που δεν αντέχονται...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-03-2011  |  Διανομή: Village Films