Barney's Version

Πολλά βαραίνουν το μυαλό του 60άρη Barney Panofsky (Paul Giamatti): μία πολυτάραχη ζωή με τρία διαζύγια και δύο παιδιά, μία σκιά από το παρελθόν που εξακολουθεί να τον κατηγορεί για τη δολοφονία ενός άσπονδου φίλου (Scott Speedman) των νεανικών του χρόνων, καθώς και το Αλτσχάιμερ που του χτυπά πλέον δυνατά την πόρτα. Προτού σβήσουν οριστικά οι μνήμες του, καλείται να θυμηθεί και να μας ταξιδέψει μέσα από τη δική του εκδοχή αναφορικά με τα σημαντικότερα πρόσωπα και γεγονότα που τον σημάδεψαν. Αρχής γενομένης από τα μποέμικα χρόνια στη Ρώμη, οι τρεις γυναίκες της ζωής του (Rachelle Lefevre, Minnie Driver και Rosamund Pike), ένας εκκεντρικός βετεράνος μπάτσος αλλά ταυτόχρονα στοργικός πατέρας (Dustin Hoffman) και αρκετοί άλλοι εισέρχονται και εξέρχονται σταδιακά από τον κόσμο του Barney, ενός ανθρώπου που έχει το ανικανοποίητο και την αυτοκαταστροφή στο αίμα του.

Ακόμα κι ο ίδιος ο μακαρίτης ο Richler ήθελε παθιασμένα να δει το βραβευμένο του βιβλίο «Barney's Version» να μεταφέρεται στο πανί, για τη διασκευή του οποίου είχαν δουλέψει πολύ με τον καλό του φίλο Robert Lantos (παραγωγός). Όταν ο Michael Konyves (σεναριογράφος) εντυπωσιασμένος από το βιβλίο έψαξε για τα δικαιώματα, έπεσε - για καλή του τύχη - πάνω στον Lantos και το ήδη εδραιωμένο όραμα της διασκευής. Πλέον, χρειαζόταν απλώς μία εμπνευσμένη παρακίνηση, σαν αυτή του Konyves για να μπει το όλο project στη φάση του pre-production.

Μία δεκαετία από το θάνατο του Richler και το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα, με το «Barney's Version» να βγαίνει στις αίθουσες. Ο Richard J. Lewis, σκηνοθέτης με τηλεοπτικές ως επί το πλείστον παραστάσεις (C.S.I.) ανέλαβε ένα project με ξεχωριστή συναισθηματική αξία για πολλούς από τους εμπλεκομένους. Αξίζει να σημειωθεί πως στην ταινία πραγματοποιούν cameo εμφανίσεις γνωστοί φίλοι, θαυμαστές και συνεργάτες του συγγραφέα (βλ. David Cronenberg, Atom Egoyan, Denys Arcand).

Υπό αυτό το γενικότερο φορτίο προσδοκιών, ο Lewis παραδίδει ένα τίμιο, έντονα γλυκόπικρο δράμα με εξίσου ισχυρά κωμικά στοιχεία, προσεγμένο στη λεπτομέρεια (σπουδαία δουλειά στο μακιγιάζ από τον Morot), όπου φτάνει στο ανώτατο δυνατό όριο μέσα από μερικές εξαιρετικές ερμηνείες. Πρώτος και καλύτερος ο ούτως ή άλλως σπουδαίος Paul Giamatti στο ρόλο ενός αιώνια ανώριμου, κάπως χαριτωμένου αλλά εγωπαθή, κυνικού και εν τέλει τραγικού ήρωα που συγκινεί και ταυτόχρονα εξοργίζει το κοινό. Από μικρή απόσταση ακολουθούν ο λατρεμένος Dustin Hoffman που ποτέ δε σταματά να παίζει με την καρδιά και το αστείρευτο ταλέντο του, ενώ και η υπέροχη Rosamund Pike, στο ρόλο της ιδανικής - literally - γυναίκας, δίνει ρέστα. Αποδίδει τη θεωρητικά ουτοπική της ηρωίδα με τέτοιο ρεαλισμό που είναι πρακτικά αδύνατο να μη τη θαυμάσεις σε κάθε πλάνο - για να μην πούμε ότι την ερωτεύεσαι - ενώ αποτελεί και έναν σημαντικότατο λόγο που ο ψυχισμός του χαρακτήρα του Giamatti αγγίζει το μέγιστο βάθος του μέσα από την αλληλεπίδραση μαζί της. Η εξέλιξη, άλλωστε, της σχέσης τους κρύβει και το turning point της ταινίας, καθώς μέχρι ενός σημείου θα μπορούσε κάποιος προς στιγμή να ισχυριστεί ότι παρακολουθεί μία ιδιόμορφη ρομαντική κομεντί με τυπικό happy-end. Η συνέχεια της ιστορίας, φυσικά, επιφυλάσσει αυτό που οι περισσότερες rom-com αγνοούν, εκείνο που ακολουθεί το 'ευτυχές' φινάλε: την οδυνηρή πραγματικότητα.

Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής ενός σινεμά χαρακτήρων, όπου τα πλάνα λειτουργούν ως πιστοί υπηρέτες τους, αναδεικνύοντας με σεβασμό όσα εκείνοι ζωντανεύουν εκμαιεύοντάς τα μέσα από τις σελίδες ενός διακεκριμένου λογοτεχνικού έργου, το «Barney's Version» αποτελεί μία ταινία που δεν φυλακίζεται ποτέ στα όρια ενός και μόνο είδους. Ξεκινά ισορροπώντας ανάμεσα στο διακριτικά feel-good film και το ανάλαφρο μυστήριο, για να εξελιχθεί σταδιακά σε ένα - σπαρακτικό κατά μερικούς - δράμα που ποτέ δε χάνει την επαφή με το κωμικό - σε σημείο τραγικής ειρωνείας - στοιχείο. Σίγουρα έχει πολλά να πει στην ψυχή του (30+) άρρενα θεατή, χωρίς όμως αποκλείει το αντίστοιχο γυναικείο κοινό. Αλλωστε, η ταραχώδης ζωή ενός άνδρα που κατακρημνίζεται επειδή ανέκαθεν αγνοούσε τη σπουδαιότητα της αυτογνωσίας και ήθελε κάτι περισσότερο από ό,τι είχε, δε νομίζω να αφήνει πολλούς αδιάφορους.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 03-03-2011  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site