True Grit

Η δεκατετράχρονη Mattie Ross (Hailee Steinfeld) ορκίζεται εκδίκηση για την δολοφονία του πατέρα της από τον πληρωμένο εκτελεστή Tom Chaney (Josh Brolin). Για να το καταφέρει προσλαμβάνει τον εκκεντρικό σερίφη Rooster Cogburn (Jeff Bridges) που είναι μέθυσος και αμφιβόλου εμπιστοσύνης. Αποφασίζει να τον συνοδέψει στην αναζήτηση του δολοφόνου, ενώ στην πορεία θα συναντήσουν έναν ρέιτζερ από το Τέξας (Matt Damon) που αναζητά τον ίδιο άνθρωπο για μια δολοφονία στην περιοχή του. Αυτή η παράταιρη τριάδα θα πρέπει να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να αποδείξει ότι διαθέτει αληθινό θράσος...

Αδερφοί Coen. Western ξανά - και μάλιστα 'καθαρόαιμο'-, μετά το υπέρ-επιτυχημένο «No Country for Old Men». Reunion με τον Jeff Bridges. Τι άλλο να περιμένει κανείς αν όχι το λιγότερο ένα αριστούργημα από τα τρομερά αδέρφια του Σύγχρονου Αμερικανικού σινεμά; Η ταινία αποτελεί remake του ομότιτλου western του Henry Hathaway με πρωταγωνιστή τον John Wayne, έναν μετριότατο ηθοποιό αλλά παράλληλα λαϊκό ίνδαλμα, που μάλιστα στην εν λόγω πρωτότυπη ταινία του 1969 κέρδισε το μοναδικό Oscar της καριέρας του, ενσαρκώνοντας τον μέθυσο, αλητήριο αλλά με 'αληθινό θράσος' κυνηγό επικηρυγμένων Reuben 'Rooster' Cogburn. Η αρχική ύλη όμως ανιχνεύεται 1 χρόνο πριν, το 1968, στο western μυθιστόρημα «True Grit» του cult συγγραφέα του είδους Charles Portis.

Για άλλη μια φορά λοιπόν το σινεμά των Coen συναντά τα σκληρά, ξερά τοπία της Αμερικανικής Δύσης και τους κυνικούς, αμοραλιστές και εκκεντρικούς αντιήρωες που τα κατοικούν. Το σταθερά αργό τέμπο των πλάνων μπλέκεται όμορφα με τους σουρεαλιστικούς και αργόσυρτους διαλόγους, ενώ η ωμή βία προσθέτει το απαραίτητο στοιχείο σκληράδας και ρεαλισμού στο αιματοβαμμένο και πνιγμένο στο μαύρο χιούμορ-σήμα κατατεθέν των Coen- μονοπάτι της μικρής Mattie προς την εξιλέωση και την εκδίκηση. Αυτή τη φορά η σκηνοθεσία των αδερφών φέρνει πιο πολύ στο σινεμά του John Ford, του Sam Peckinpah και του Howard Hawks, ενώ η μουσική επένδυση του σταθερού τους συνεργάτη Carter Burwell αποδίδει πετυχημένα την ηρωική Αγρια Δύση, την εποχή των σιδηροδρόμων, των γελαδάρηδων και των μεγάλων αποστάσεων. Κακά τα ψέματα, η ταινία είναι ένα western παλαιάς κοπής τύπου «Searchers» ή «Rio Bravo» το οποίο οι φίλοι του είδους θα ευχαριστηθούν, ενώ οι Coen-ικές στιγμές του προσθέτουν αρκετούς έξτρα πόντους διασκέδασης.

Γιατί όμως τελικά το «True Grit» δεν είναι το νέο αριστούργημα των Coen; Γιατί παρ' όλο που είναι ένα καλό καθαρόαιμο western, είναι μια άγευστη Coen-ική ταινία. Η ευθύνη δεν βαραίνει τους Coen σαν σκηνοθέτες αλλά σαν δημιουργούς. Πέρα από το γεγονός ότι διάλεξαν για remake μια ταινία- ή έστω ένα βιβλίο- του οποίου η φιλοσοφία απέχει παρασάγγας από την δική τους, δεν μπήκαν στη διαδικασία να το 'αλλοιώσουν' όσο δημιουργικά χρειαζόταν, με το αποτέλεσμα να μοιάζει 'λίγο' και παράταιρο απέναντι στην γνωστή τους αντίληψη πάνω στην παρηκμασμένη Αμερικανική κοινωνία αλλά και τον χαρακτηριστικό αντί-ηρωισμό που διακρίνει τα έργα τους. Η ταινία έχει βία, μαύρο χιούμορ, εκκεντρικότητα. Παίζει όμως σε ένα ιδιαίτερα safe και απλοϊκό ταμπλό. Δεν διαθέτει ίχνος έκπληξης. Εξ' αρχής γνωρίζεις πως θα τελειώσει, τι σχέσεις θα δημιουργηθούν μεταξύ των κεντρικών χαρακτήρων αλλά και ποιο θα είναι το όλο νόημα και η κατάληξη απ' όσα βλέπεις. Οι σουρεαλιστικοί και εκκεντρικοί χαρακτήρες της ταινίας εξελίσσουν και εξαντλούν αυτή τους την υπόσταση μέσα στα κλισέ όρια του τυπικού western movie. Δεν δίνουν το κάτι παραπάνω, είναι σε γενικές γραμμές αδιάφοροι και επ' ουδενί δεν πλησιάζουν την βαρύτητα πχ. ενός John Goodman στο «Barton Fink», ενός Gabriel Byrne στο «Miller's Crossing», ακόμα και ενός Javier Bardem του «No country for Old Men». Το πρωτότυπο βιβλίο ήταν ένα cult ανάγνωσμα ηρωισμού και αντρείας των καουμπόηδων(στο οποίο το remake των Coen δηλώνει πιο πιστό), η πρωτότυπη ταινία μια τυπική John Wayne ευχάριστη 'αμερικανιά'. Οι Coen μπορεί να 'πείραξαν' μερικά σημεία αλλά όχι την ουσία του θέματος, παραδίδοντας με τη σειρά τους μια ανέλπιστη Coen-ική 'αμερικανιά'.

Οι ερμηνείες του έργου κυμαίνονται σε σταθερά καλά επίπεδα, όπως και σχεδόν σε κάθε ταινία των Coen. Η μικρή Hailee Steinfeld δίνει μια σπουδαία ερμηνεία παρά το νεαρό της ηλικίας της και στέκεται με άνεση ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα που την περιτριγυρίζουν. Ο Matt Damon είναι καλός αλλά ο ρόλος του δεν του δίνει την προοπτική μιας ξεχωριστής ερμηνείας, ενώ οι Josh Brolin και ο αγνώριστος Barry Pepper είναι επίσης καλοί στους μικρούς, μονοδιάστατους και περιορισμένους ρόλους που υποδύονται.

Και ερχόμαστε στην κύρια ατραξιόν του έργου, τον 'El Duderino'. Ο Bridges φοράει την περσόνα του Bad Blake από το «Crazy Heart», ρίχνει 2 τζούρες από τον Dude στην αναλογία, μια ισχυρή δόση ενός ηπιότερου Bill Munny από το «Unforgiven» και υποδύεται τον 'Rooster' εν έτη 2010. Χωρίς τελικά να κάνει ξανά το αντίστοιχο 'μπαμ' ενός Lebowski, είναι καλός. Δεν δίνει την καλύτερη του ερμηνεία- μάλιστα σε πολλά σημεία τυποποιεί αρκετά το παίξιμό του-, αλλά είναι ευχάριστος και κλασσικά άνετος στον ρόλο του.

Το «True Grit» αναμένεται να αγαπηθεί από τους κριτικούς της απέναντι όχθης και δικαιολογημένα από μια άποψη. Οι Coen είναι τα αγαπημένα παιδιά του Αμερικανικού σινεμά, εκείνοι που κατά τους Αμερικανούς εκπροσωπούν το πιο 'φιλοσοφημένο' και 'ψαγμένο' εξαγώγιμο προϊόν τους, γεγονός που τους τοποθετεί στο απυροβόλητο χρόνια τώρα. Είναι πάντως μια άτολμη Coen-ική ταινία, αποτέλεσμα λάθος επιλογής πρωτότυπου υλικού και έλλειψης 'πραγματικού θράσους' από την πλευρά τους. Παράλληλα όμως ένα καλό κλισέ western κλασσικής δομής, το οποίο κερδίζει έξτρα μονάδες από τις χαρακτηριστικές μικρό-παρεμβάσεις των δημιουργών του.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-02-2011  |  Διανομή: UIP  |  Επίσημο Site