Hereafter

Ένας Αμερικάνος εργάτης, μια Γαλλίδα δημοσιογράφος και ένας Βρετανός μαθητής... Όλοι τους έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με το θάνατο. Οι ζωές τους από τη μια στιγμή στην άλλη θα αλλάξουν οριστικά και θα αρχίσουν απεγνωσμένα να ζητούν απαντήσεις. Τρεις παράλληλες ιστορίες που διασταυρώνονται σε μια προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας για τη μετά θάνατον ζωή...

Το θέμα δύσκολο. Η αναπαράσταση του, ακόμα πιο δύσκολη. Έχει ξοδευτεί πολύς ιδρώτας και πολύς χρονος σε μεταφυσικά θέματα στο παρελθόν, ένα είδος που πλέον είναι δύσκολο να αγγίξεις αφού οι παρελθούσες προσπάθειες έχουν χτίσει ένα σχεδόν απόρθητο κάστρο που θα πρέπει να έχεις μεγάλη φαντασία για να εισβάλλεις σε αυτό και να καταφέρεις να κάνεις παρέα με την επιτυχία. Ο Clint Eastwood έχει καταφέρει στο παρελθόν όχι απλά να εισβάλλει αλλά ακόμα και να γκρεμίσει κάστρα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η πολιορκία διήρκησε αρκετά και τελικά τα κατάφερε, απλά μπήκε από την... κερκόπορτα.

Κάθε ταινία που ασχολείται με το μεταφυσικό οφείλει να είναι έντονη. Να έχει να μεταφέρει έντονα συναισθήματα στον θεατή, με μια αίσθηση κινδύνου να ελοχεύει πάντα, σε κάθε σκηνή και σε κάθε ερμηνεία. Το «Hereafter» δεν έχει αυτήν την ελκυστική αίσθηση κινδύνου και συγχρόνως μεταφέρει τα συναισθήματα με έναν τρόπο που το κάνει να δείχνει οτι φοβάται μήπως και μας πονέσει. Αντίθετα προτιμά να μας τα περάσει πιο ήπια και πιο 'αναίμακτα'. Οπότε όταν φτάνει στο τέλος του, εκτός από την γλυκιά -είναι η αλήθεια- γεύση που μας άφηνει, αφήνει επίσης και μια απορία. Γιατί τόσο εύκολο;

Το σενάριο του Peter Morgan είναι αρκετά ενδιαφέρον. Μας άρεσε η έμφυτη 'αναφυλαξία' του ανθρώπου σε σχέση με το θάνατο, η αδυναμία του να τον αποδεχθεί και αυτή η ριμάδα η περιέργεια του αλλά και η επιμονή του να μάθει, κατί που ισοσκελίζει τον καλό με τον κακό χαρακτήρα του. Μας άρεσε επίσης η θέση που μάλλον παίρνει, που μοιάζει λίγο με την φράση, 'οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς'. Μας άρεσε το τέλος, η σύζευξη των ιστοριών και γενικότερα η καλοδομημένη ιστορία. Μια ιστορία όμως που στο σύνολό της, δείχνει περισσότερο να δραματοποιεί μια προυπάρχουσα φαντασία παρά να γεννά μια καινούργια. Καλές είναι οι ερμηνείες, ένας τομέας βέβαια οπού ο Eastwood παίρνει πάντα αυτό που θέλει από το cast του.

Η ένσταση όμως παραμένει. Το «Hereafter» δεν είναι μια δημιουργική και δυναμική εμπειρία. Είναι απλά μια μαλακή προσέγγιση ενός δύσκολου και μυστηριακού θέματος. Καλό δε λέω... Απλά θα θέλαμε και κάτι ακόμα για να το αγαπήσουμε...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-01-2011  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site