All Good Things

Βρισκόμαστε τη δεκαετία του '70, στη Νέα Υόρκη, ο David, γιος ενός εύπορου μεσίτη, παντρεύεται μια νεαρή φοιτήτρια, την Katie, και μαζί φεύγουν από την πόλη για να εγκατασταθούν στην ειδυλλιακή επαρχία του Βερμόντ. Σύντομα όμως ο πατέρας του David τούς αναγκάζει να επιστρέψουν στην πόλη, όπου η κοπέλα αφοσιώνεται στις σπουδές της και στις ασχολίες της, ενώ ο σύζυγός της μυστηριωδώς γίνεται ολοένα πιο βίαιος και επιθετικός. Οικογενειακά μυστικά έρχονται σιγά-σιγά στην επιφάνεια και ξαφνικά η Katie εξαφανίζεται χωρίς κανένα ίχνος.

There's something wrong with David Marks. Το ξέρουμε επειδή οι κινήσεις του συνοδεύονται από δυσοίωνη μουσική υπόκρουση. Το ξέρουμε επειδή, θέλοντας να ξεφύγει από τα media, κρύβεται σε ένα επαρχιακό χωριουδάκι και μεταμφιέζεται σε γυναίκα. Το ξέρουμε τέλος, επειδή ,όταν η σύζυγος του τον ρωτάει την αντίστοιχη ερώτηση, εκείνος της απαντάει καταφατικά. Αυτό όμως είναι και το μοναδικό πράγμα που ξέρουμε (και που τελικά μαθαίνουμε) για τον David Marks καθ' όλη τη διάρκεια του φιλμ. Θέλοντας να ενισχύσει την μυστηριακή ατμόσφαιρα ο Andrew Jarecki βυθίζει τον ήρωα του στο σκοτάδι, μας κρατά σε απόσταση από αυτόν. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι ο σχηματισμός του πορτρέτου του κεντρικού του χαρακτήρα, οπότε το κέντρο βάρους μετατίθεται αλλού. Πού όμως;

Ο Jarecki θα μπορούσε να καταθέσει ένα κοινωνιολογικό σχόλιο πάνω στην δυτική οικονομία, αλλά στο δεύτερο μέρος αυτή η παράμετρος παραμερίζεται ολοσχερώς προς όφελος του θρίλερ. Θα μπορούσε να συντάξει ένα δοκίμιο πάνω στην αλήθεια και το ψέμα, εάν π.χ. έθετε σε αντιπαραβολή την υποκειμενική αφήγηση του ήρωα με την αντικειμενική δική του. Θα μπορούσε, διάολε, να χτίσει απλώς ένα δράμα ενδιαφέρον, αν μας άφηνε να διεισδύσουμε στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων, έστω κι από μια χαραμάδα, και έδειχνε ότι τον ενδιαφέρουν οι δυναμικές που αναπτύσσονται μεταξύ τους. Οι στόχοι του όμως είναι ασαφείς κι αυτό που παραδίδει τελικά είναι μια live-action αναπαράσταση ενός άλυτου εγκλήματος, μια φιλμική εικασία πάνω στο τι θα μπορούσε να έχει συμβεί, που από τη στιγμή που ονόματα και καταστάσεις είναι παραλλαγμένα, δεν τέρπει καν τα ένστικτα 'συνωμοσιολαγνείας' του θεατή. Κάτι σαν επεισόδιο σειράς του Κοκκινόπουλου, με τη διαφορά ότι δεν παίζουν Madrugada στο background και τον δεσποτικό πατέρα, αντί για τον Αντώνη Αντωνίου, τον υποδύεται ο Frank Langella.

Μένουν κάποιες επιμέρους απολαύσεις για να χρυσώσουν το χάπι, όπως η λεπτομερής ανασύσταση της εποχής (παρά το εμφανώς χαμηλό budget) και οι εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, που πασχίζουν να χτίσουν τους χαρακτήρες τους με ελάχιστη βοήθεια από το κείμενο. Για να μην παρεξηγηθούμε δεν λέμε ότι το All Good Things είναι κακό ή τουλάχιστον τόσο κακό, όσο μαρτυρούν οι διαρκείς αναβολές στην ημερομηνία εξόδου του και η μετέπειτα εγκατάλειψή του από την εταιρεία των αδερφών Weinstein. Απλώς είναι αδιάφορο. Σε τελική ανάλυση "να κι αν την σκότωσε, να κι αν δεν την σκότωσε"...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 09-12-2010  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site