Let Me In

Ασε Το Κακό Να Μπει

Τρόμου  |  Παραγωγή: 2010  |  Διάρκεια 116'

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Matt Reeves

Πρωταγωνιστούν: Kodi Smit-McPhee, Chloe Moretz, Richard Jenkins, Cara Buono, Elias Koteas

Κριτική: Μαριάννα Ράντου

Ο Owen και η Abby είναι δύο ανήλικα παιδιά που ζουν απομονωμένα, το καθένα για τους δικούς του λόγους, σε μια κωμόπολη του New Mexico. Ο Owen (ο γλυκύτατος και εκφραστικότατος Kodi Smit-McPhee του «The Road») είναι απομονωμένος όχι κατ' επιλογή αλλά -κυριολεκτικά- δια της βίας: κάθε μέρα στο σχολείο είναι γι' αυτόν μια κόλαση, με τους τραμπούκους συμμαθητές του να τον έχουν βάλει στόχο κάθε είδους βασανιστηρίων. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο μικρόσωμος και φοβισμένος Owen βάζει το κεφάλι κάτω και ζει μια λανθάνουσα ζωή περιμένοντας στωικά το επόμενο χτύπημα, με μοναδική του χαρά να παρακολουθεί τη ζωή των γειτόνων του και να τρώει καραμέλες στη χιονισμένη, έρημη αυλή του σπιτιού του. Η Abby (η ανερχόμενη Chloe Moretz, που γνωρίσαμε ως Hit Girl στο «Kick Ass») είναι η μυστηριώδης νέα γειτόνισσά του. Συνειδητά αποσυρμένη από οποιαδήποτε κοινωνική ζωή, δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι όπου ζει με τον εξίσου μυστικοπαθή πατέρα της. Η μόνη επαφή της με τον κόσμο του Owen είναι οι υπόκωφοι, τρομακτικοί ήχοι που ακούγονται από τη μεσοτοιχία των δυο σπιτιών.

Τα δυο παιδιά-απόκληροι θα γνωριστούν στην παγωμένη αυλή του σπιτιού τους και θα έρθουν κοντά σιγά-σιγά, αναπτύσσοντας έναν δυνατό δεσμό, περισσότερο κοντά στην αγάπη απ' όσο έχει νιώσει ποτέ ο καθένας τους. Καθώς η σχέση τους γίνεται όλο και πιο ουσιαστική, αποκαλύπτοντας όλο και περισσότερες πτυχές των δύο παιδιών τόσο το ένα στο άλλο όσο και στους ίδιους τους εαυτούς τους, εμείς ως θεατές μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για τη μυστηριώδη φύση της Abby και του πατέρα της, και τη σύνδεσή τους με μια σειρά ανεξήγητων ανατριχιαστικών φόνων που συμβαίνουν στην πόλη. Καθώς η λύση του αστυνομικού 'μυστηρίου' πλησιάζει, αντιλαμβανόμαστε ότι αναπόφευκτα πλησιάζει και το τέλος της σχέσης των δύο παιδιών. Όμως το τέλος αυτό, όπως και το 'μυστήριο' καθεαυτό, δεν θα έχει καμία σημασία. Γιατί αυτή η πρώτη επαφή με την αγάπη, όπως ακριβώς και η μυστηριακή φύση της Abby, θα έχει αφήσει ανεξίτηλο, αιώνιο σημάδι στον Owen, μεταδίδοντάς του 'για πάντα', με μια δαγκωματιά στην ψυχή, αυτό το σπάνιο ελιξίριο που κρύβεται στα σκιρτήματα της πρώτης αγάπης.

Θα γραφτεί πολλές φορές, ξανά και ξανά, ειδικά ενόψει της διανομής και προβολής της ταινίας σε περισσότερες χώρες, αλλά ας το γράψουμε κι εδώ από την αρχή: το «Let Me In» είναι η σχεδόν σκηνή προς σκηνή αμερικανική μεταφορά του περσινού αριστουργηματικού σουηδικού φιλμ «Let The Right One In» του Tomas Alfredson. Και παρόλο που κάθε ταινία πρέπει να αντιμετωπίζεται χωριστά και να κρίνεται ως αυθύπαρκτο έργο, το φιλμ του Matt Reeves είναι γυρισμένο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μετά το αρχικό κι είναι τόσο όμοιο με εκείνο τόσο στον πυρήνα του, όσο και στο στήσιμό του, που είναι πραγματικά δύσκολο να αναφερθεί κάποιος στο «Let Me In» αποφεύγοντας πολλαπλές αναφορές (έμμεσα ή άμεσα) στο «Let The Right One In». Μετά την απαραίτητη προειδοποίηση (και την, επίσης απαραίτητη, παραίνεση να δείτε το αρχικό αριστούργημα του Alfredson), μπορούμε να προχωρήσουμε με λιγότερες τύψεις στα του περιεχομένου.

Αν κάποιος δεν έχει δει αρχικό φιλμ, το έργο του Matt Reeves θα τον εντυπωσιάσει. Η ιστορία είναι μια φρέσκια ματιά σε έναν χιλιοειπωμένο -και εσχάτως κατακρεουργημένο- μύθο, μια ιδιοφυής αλληγορία για τις δυσκολίες της παιδικής ηλικίας, τη διαδικασία της ενηλικίωσης και την μεταρσιωτική δύναμη της πρώτης αγάπης. Χωρίς να πέσει στην παγίδα της εύκολης 'αμερικανοποίησής' του, χωρίς να αλλάξει δηλαδή τους ρυθμούς της δράσης και χωρίς να προσθέσει άσκοπο αίμα και ποσότητες αχρείαστου τρόμου, χωρίς κατά βάση να προσθέσει τίποτα (κυριολεκτικά και μεταφορικά), έφτιαξε μια πιστή και αξιοπρεπέστατη μεταφορά του αρχικού φιλμ, με τον αμφιλεγόμενο σκοπό να γίνει αυτό περισσότερο προσβάσιμο στο ευρύ κοινό λόγω της αμερικανικής παραγωγής.

Αν πάλι κανείς έχει δει -και επομένως αγαπήσει- το αρχικό φιλμ, θα βρεθεί στην πραγματικά αμήχανη θέση να παρακολουθεί ένα φιλμ στο οποίο ξέρει τι θα γίνει σκηνή προς σκηνή, γνωρίζει τι θα ειπωθεί ατάκα προς ατάκα. Και, αναπόφευκτα, θα αναρωτηθεί, "γιατί γυρίστηκε αυτή η ταινία;". Αν μπορέσει να ξεπεράσει τη σχιζοφρένεια της συνεχούς σύγκρισης (η γράφουσα πάντως δεν το κατάφερε), ίσως μπορέσει να απολαύσει την παρακολούθηση, αναμφισβήτητα όμως όχι όσο αυτή του αρχικού φιλμ, το οποίο, εκτός όλων των άλλων, παραμένει πιο αριστοτεχνικά κινηματογραφημένο και περισσότερο υπαινικτικό εκεί που χρειάζεται.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-01-2011  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ:

Σας Προτείνουμε Ακόμη

Το Πρόγραμμα των Προβολών

Αναζήτηση με τον Πρωτότυπο Τίτλο

Αναζήτηση με τον Ελληνικό Τίτλο

Αναζήτηση με την Περιοχή

Αναζήτηση με τον Κινηματογράφο


© 2000-2024 | Θανάσης Γεντίμης

Το σύνολο του περιεχομένου και των υπηρεσιών του CinemaNews.gr διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση.

Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναπαραγωγή ή αποθήκευση με κάθε τρόπο και μέσον των περιεχομένων του CinemaNews.gr χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του δημιουργού του.