You Will Meet A Tall Dark Stranger

Ύστερα από 40 χρόνια γάμου, ο Alfie (Anthony Hopkins) παρατάει την Helena (Gemma Jones) για ένα call-girl (Lucy Punch). Η κόρη τους, Sally (Naomi Watts), είναι παντρεμένη με τον Roy (Josh Brolin), ο οποίος παράτησε την ιατρική για να γίνει συγγραφέας κι έκτοτε παλεύει να επαναλάβει την ανέλπιστη επιτυχία του πρώτου βιβλίου. Ενώ κι αυτός ο γάμος πάει κατά διαόλου, η Sally πιάνει δουλειά στη gallery του γοητευτικού - πλην όμως επίσης παντρεμένου - Greg (Antonio Banderas), ενώ ο σύζυγός της βάζει στο μάτι τη μουσικό του απέναντι διαμερίσματος, Dia (Freida Pinto). Μέσα σε αυτό το γενικευμένο μπλέξιμο, η Helena βρίσκει παρηγοριά κι ελπίδα στους χρησμούς ενός μέντιουμ που την πείθει ότι έχει απαντήσεις για όλους και όλα.

Οι φιλμικές αρρυθμίες του Woody Allen, από όταν αποφάσισε να αφήσει το οικείο Manhattan για την Ευρώπη, έπαψαν μονάχα όταν επέστρεψε στη γενέτειρά του για το «Whatever Works». Στο ενδιάμεσο πέρασε από πολλά κύματα. Με το αποπνικτικό «Match Point» εξέπληξε πολλούς και ποικιλοτρόπως, σε μία ταινία όπου για πρώτη φορά απουσίαζε ο κλασσικός Allen-ικός χαρακτήρας, παιγμένος είτε από τον ίδιο είτε μέσω 'μετενσάρκωσης' σε άλλον ηθοποιό. Ακολούθησε το χαλαρό «Scoop» και το «Cassandra's Dream», μία αποτυχημένη επανάληψη της επιτυχίας του «Match Point». Ύστερα άφησε το Λονδίνο για τη Βαρκελώνη, αλλά το συγκαταβατικά καλό «Vicky Cristina Barcelona» μπορεί να έσφυζε από ερωτισμό, παρέμενε όμως αβέβαιο, αβαθές και τουριστικό. Ήταν σαφές πως για όσο ο λατρεμένος μας Woody αισθανόταν ξένος κι επισκέπτης, αδυνατούσε να βρει τη γλώσσα του.

Ο δεύτερος 'εκτός έδρας' κύκλος που ανοίγει με το «You Will Meet A Tall Dark Stranger» συνιστά πλέον επιστροφή σε κάτι γνώριμο. Οι καλές γειτονιές του Λονδίνου ξαναγίνονται χώρος έκφρασης για έναν από τους σπουδαιότερους και παραγωγικότερους auteur του παγκόσμιου κινηματογράφου. Οι ήρωες του αποκτούν και πάλι ξεκάθαρη ταυτότητα και επιμέρους χαρακτηριστικά όπου αν τα επανασυνθέσεις σου δίνουν ένα τυπικό, άμεσα αναγνωρίσιμο ψυχογράφημα του δημιουργού τους. Αποσπά ξανά ερμηνείες επιπέδου από τους ηθοποιούς του, στους οποίους διακρίνεται καθαρά το ευεργετικό άγγιγμα του καθοδηγητή τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο μεγάλος Hopkins ξανανιώνει ύστερα από δέκα και πλέον χρόνια χρυσής μετριότητας. Και να προσθέσουμε ότι με το χαρακτήρα που υποδύεται η Punch, ο Woody δίνει ρέστα.

Η τραγική ειρωνεία που τόσο λατρεύει και διαποτίζει τη φιλμογραφία του, βγάζει μάτι ευθύς εξαρχής από τον τίτλο-χρησμό. Ενώ η οξύνοια και οι φιλοσοφικοί στοχασμοί παραμένουν δομικά συστατικά της διαλεκτικής του, η ψυχανάλυση υποκαθίσταται από την παραψυχολογία μέσα σε ένα γνώριμο παιχνίδι τυχαιότητας και επιλογών, όπου η κωμωδία συνδιαλλάσσεται με την τραγικότητα των ηρώων και αγκαλιάζει τις αγωνίες τους: κρίση μέσης ηλικίας, άγχος θανάτου, καριέρα, ερωτική ζωή, γάμος, ανασφάλεια μπροστά στο αβέβαιο μέλλον. Το κυνήγι της ευτυχίας είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για τη δυστυχία και ο Allen το ξέρει καλά. Όπως επίσης γνωρίζει άριστα ότι η σκληρότερη Νέμεσις είναι εκείνη που δεν έχει έρθει ακόμα.

Επόμενος σταθμός του πλέον, το Παρίσι. Όπου κι εκεί τον περιμένει ακόμα μία επιστροφή ύστερα από το «Everyone Says I Love You». Τον περιμένουμε κι εμείς ανυπόμονα, όπως πάντα, γνωρίζοντας πια χωρίς αμφιβολία ότι ο Woody μπορεί και εκτός Manhattan.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 27-10-2010  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site