Honey (Bal)

Ο Yusuf είναι μοναχοπαίδι και ζει με τους γονείς του σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή. Για το νεαρό αγόρι, το γειτονικό δάσος είναι μέρος μυστηρίου και περιπέτειας όπως το ζει ενώ συνοδεύει τον πατέρα του στη δουλειά καθημερινώς. Ο πατέρας του ο Yakup, είναι μελισσοκόμος και έχει τοποθετήσεις τις ειδικώς κατασκευασμένες κυψέλες του στην κορυφή των πιο ψηλών δέντρων του δάσους. Στο σχολείο ο Yusuf έχει μια δυσάρεστη σχέση με τους συμμαθητές του λόγω της δυσλεξίας που τον κάνει να ντρέπεται την ώρα των μαθημάτων. Κι ενώ οι ανησυχίες του για το σχολείο εξακολουθούν, ο πατέρας του πρέπει να ταξιδέψει σ' ένα μακρινό δάσος για μια ριψοκίνδυνη αποστολή. Με τους οικονομικούς πόρους της οικογένειας να λιγοστεύουν εξαιτίας της ολοένα και πιο συχνής 'εξαφάνισης' των μελισσών, ο Yakup δεν έχει άλλη λύση από το να μεταφέρει τις κυψέλες του σε άλλη ορεινή περιοχή. Όμως οι μέρες περνούν και αυτό ανησυχεί τόσο τον Yusuf όσο και την μητέρα του. Η απόφαση του νεαρού αγοριού ν' αναζητήσει τον πατέρα του, θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια που έως τότε δεν είχε ποτέ 'περπατήσει'.

Μπορεί η ταινία του Semih Kaplanoglu να αφηγείται με μαεστρία μια πολύ όμορφη ιστορία μέσα από τις σεκάνς της. Μπορεί αυτή η ιστορία να είναι μια διακριτική ματιά στα παιδικά χρόνια ενός πιτσιρικά και οι λεπτομερείς περιγραφές των ανακαλύψεων του. Μπορεί ακόμα το τοπίο της Τουρκικής επαρχίας να είναι τόσο πολύπλοκα και όμορφα κινηματογραφημένο που να ξεκουράζει τα μάτια και να προσθέτει νέες, ζωντανές, εικόνες στο μυαλό του θεατή. Μπορεί όλα αυτά να κάνουν την ταινία ενδιαφέρουσα αλλά εκείνο που την κάνει ελκυστική και αποδοτική είναι η παρουσία του παιδιού, αυτού του γλυκού πλάσματος που ακούει στο όνομα Bora Altas.

Ο μικρός Yusuf δίνει ζωντάνια στην αργή κίνηση της κάμερας, δίνει ουσία στην αφήγηματικότητα της ιστορίας και δημιουργεί χαμόγελα αισιοδοξίας και γλυκών αναμνήσεων στο πρόσωπο οποιουδήποτε τον παρακολουθεί να τρέχει, να παίζει και να ανακαλύπτει τον εαυτό του. Ο τρόπος που κουνάει το κεφάλι του δεξιά και αριστερά, όταν κάτι του κάνει εντύπωση, η φυσική του προσήλωση όταν παρατηρεί τα πράγματα που τον ενδιαφέρουν και η μανία του να κάνει το δικό του, ότι κι αν είναι αυτό, έχει μια αληθινή χροιά που είναι αυτή ακριβώς που σου χρειάζεται για να μην ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από πάνω του. Δεν κάνει κάτι το φοβερό. Μαθαίνει και συλλέγει πληροφορίες, κάνει αυτά που ένα παιδί οφείλει και χρειάζεται να κάνει για να γνωρίσει τη ζωή...

Η ταινία έχει μερικές φορές μια φλυαρία και μια διάθεση να παρατείνει κάποιες σκηνές και κάποια κεφάλαια, που μάλλον είναι αχρείαστα, κάτι που δεν της επιτρέπει να κάνει την υπέρβαση. Η νικήτρια της χρυσής άρκτου στο περσινό φεστιβάλ του Βερολίνου, δεν είναι μια ταινία που θα θυμάσαι για πάντα. Έχει όμως στις τάξεις της έναν φανταστικό χαρακτήρα, εκείνον του μικρού Yusuf, που είναι σίγουρο ότι δεν θα ξεχάσεις ποτέ...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-10-2010  |  Διανομή: Ama Films  |  Επίσημο Site