Knight And Day

Η June (Cameron Diaz) βρίσκεται στο αεροδρόμιο με σκοπό να γυρίσει σπίτι. Εκεί θα πέσει πάνω στον Roy Miller (Tom Cruise), έναν μυστήριο τύπο με ένα ακόμα πιο μυστήριο χαμόγελο. Το αεροπλάνο που επιβιβάζονται είναι ύποπτα άδειο. Αρχίζουν ένα φαινομενικά καθημερινό διάλογο, που κατευθύνεται υπόγεια από τον Roy, για να καταλάβει με τι έχει να κάνει. Όταν λοιπόν η June πάει στην τουαλέτα, όλο το πλήρωμα και οι επιβάτες επιτίθενται στον Roy και, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, σκοτώνονται. Δεν είναι ώρα για εξηγήσεις, το αεροπλάνο πρέπει να προσγειωθεί. Προσγειώνεται ανώμαλα στη μέση του πουθενά και ο Roy πάει την ναρκωμένη June στο σπίτι. Όταν εκείνη θα ξυπνήσει το επόμενο πρωινό, όλη η ζωή της παίρνει άλλη τροπή. Το F.B.I. και ένας μεγαλέμπορός όπλων βρίσκονται συνέχεια μπροστά της. Το ίδιο και ο Roy Miller...

Δηλαδή είναι να βγαίνεις από τα ρούχα σου ορισμένες φορές. Πόσες τέτοιες ταινίες θα αντέξουμε ακόμα να δούμε; Δεν είναι μόνο ότι είναι κακές αλλά και το ότι κάθε χρόνο βγαίνουν δεκάδες από δαύτες. Ξέρετε, από εκείνες που τους λείπει η αληθινή δράση, το καλό σενάριο και η ευρηματική σκηνοθεσία και προσπαθούν να γεμίσούν το χρόνο τους, που ανεξήγητα 'πρέπει' να φτάνει τα 100 λεπτά, με τρεχαλητά, κυνηγητά, πιστολίδια στον αέρα και ένα Love Story χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Και πόσο ακόμα θα μπορεί να τρέχει αυτός ο Tom Cruise, που η μόνη καλή ταινία του τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν το «Valkyrie» (η ταινία, όχι ο ίδιος);

Μάλλον τα είπαμε όλα μαζεμένα. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν μπορείς να μείνεις εύκολα νηφάλιος όταν σώμα και πνεύμα ταλαιπωρούνται για περίπου 100 λεπτά με αυτόν τον τρόπο. Πόσο μάλλον όταν σ' αυτά τα γρήγορα και προβλέψιμα κυνηγητά, προστίθεται και ένα ελλιπέστατο σενάριο που, στην τελική, δεν έχει και κανένα ενδιαφέρον. Ασε που (όχι δεν θα πω το τέλος) όλη η ιστορία αυτοαναιρείται όσο προχωράει η πλοκή.

Ο Tom Cruise σαν να παίζει στο Mission Impossible νούμερο 365. Η Cameron Diaz στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας βρίσκεται σε βαθύ ύπνο. Οπότε δεν μπορείς να πεις και πολλά. Η σκηνοθεσία του James Mangold («Cop Land», «Walk The Line»), περνάει εντελώς απαρατήρητη. Προσπαθώ να βρω κάτι καλό και το μόνο που βρίσκω είναι το νησάκι-καταφύγιο. Παράδεισος...

Όπως είπαμε και παραπάνω, τέτοιες ταινίες τις βλέπουμε σε επανάληψη πολλές φορές. Το θέμα είναι πόσο ακόμα θα αντέξουμε...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 15-07-2010  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site