L' Immortel

Ο Charly Mattei (Jean Reno) είναι ένας μαφιόζος που τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί από το κουρμπέτι για να αφοσιωθεί στην οικογένειά του. Οι παλιοί γνώριμοι όμως δύσκολα ξεχνούν, για αυτό και του στήνουν καρτέρι στη Μασσαλία. Οι 22 σφαίρες που θα του φυτέψουν όμως δε θα τον σκοτώσουν. Πλέον, είναι η σειρά του να απαντήσει με το ίδιο νόμισμα σε όσους τον ήθελαν μακαρίτη. Και είναι αποφασισμένος να απαλλαγεί οριστικά από το παρελθόν, ακόμα κι όταν οι εχθροί του βάλουν στόχο εκείνους που αγαπά περισσότερο.

Το «L' Immortel» μας παρουσίασαν πρόσφατα στην Αθήνα ο ίδιος ο Γάλλος σκηνοθέτης Richard Berry παρέα με τον διάσημο πρωταγωνιστή Jean Reno, στο πλαίσιο της τελετής λήξης του 11ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα της μαρσεγιέζικης μαφίας, η παραγωγή αυτή είναι ενδεικτική της επικρατούσας αισθητικής στις made-in-France περιπέτειες. Ανεξαρτήτως των επιμέρους διαφοροποιήσεων, τόσο στα δύο «Mesrine» όσο και στο «La Horde» οι χολιγουντιανές επιρροές έχουν ξεφύγει από το επίπεδο του εμφανούς και τείνουν προς το απροκάλυπτο και τη μίμηση. Λογικό, και φυσικά δεν μπαίνουμε σε συζήτηση περί καλού-κακού, μιας και θα ήταν άτοπη. Οι ταινίες άλλωστε το χειρότερο που μπορούν να πάθουν από τις εκάστοτε επιρροές είναι να εγκλωβιστούν μέσα τους. Το αν θα προκύψουν 'καλά' ή 'κακά' φιλμ εξαρτάται εν πολλοίς από το σκηνοθέτη και από το εάν έχει αξιόλογο στόρι και τρόπο να το αναδείξει. Στις περιπτώσεις του 'δήθεν' «Mesrine» και του φαιδρού «La Horde» είχαμε δράματα. Κάτι που ευτυχώς δεν επαναλαμβάνεται στο «L'Immortel».

Προσπερνώντας - όσο γίνεται - τη σχεδόν γκροτέσκα υπερβολή, τα γνωστά ηθικοπλαστικά κολλήματα και τον υπερθεματισμένο ηρωισμό, καμουφλαρισμένο πίσω από ένα αντιηρωικό προφίλ που φιλότιμα προσπαθεί να υποστηρίξει ο Reno, το '22 Σφαίρες' μοιάζει, πολύ σοφά, να συμβιβάζεται με την entertainment φύση του. Είναι μία νευρώδης περιπέτεια - όταν δεν 'μελώνει', με λαχταριστές σκηνές δράσης που για όποιον ψάχνεται για κάτι ανάλογο και δε φοβάται να εμπιστευθεί μία γαλλική ταινία, πάει και βρίσκει το δάσκαλό του. Γιατί ο 'αθάνατος' Jean Reno το ξέρει καλά το 'έργο', από τα χρόνια κιόλας του αγαπημένου «Leon», κάνοντας τον - αγαπημένο κατά τα λοιπά - Liam Neeson, που τελευταία έχει βρει κι αυτός την παντιέρα του σκληρού εκδικητή και την κουνάει πέρα-δώθε, να μοιάζει με καρικατούρα.

Πέραν αυτών, η αναζήτηση οποιουδήποτε βαθύτερου statement αναφορικά με την 'τραγικότητα της αποφυγής του σκοτεινού παρελθόντος' στέκει μόνιμα εκτός θέματος, αφού γίνεται ξεκάθαρο πως η δράση είναι το δυνατό χαρτί και ο αυτοσκοπός του «L'Immortel». Τυχόν βαθύτερα νοήματα, προστίθενται μόνο κατόπιν προαίρεσης του θεατή, για να δικαιολογεί τα όσα βλέπει. Κι αυτό, εάν το έχει ανάγκη.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-07-2010  |  Διανομή: Nutopia  |  Επίσημο Site