Sin Nombre

Ένας μετανάστης από την Ονδούρα γυρίζει στη χώρα του ύστερα από την απέλαση του από τις Η.Π.Α. και σκοπεύει να ξανακάνει το ταξίδι προς τα πίσω, αυτή τη φορά όμως παίρνοντας μαζί του και την κόρη του, η οποία μένει με τη γιαγιά της. Το οδοιπορικό αρχίζει από τις φτωχές, αλλά πολύ όμορφες, περιοχές της Κεντρικής Αμερικής και φτάνει στο Μεξικό, το δυσκολότερο κομμάτι της διαδρομής. Η Sayra (Paulina Gaitan) και ο πατέρας της επιβιβάζονται στην οροφή ενός τρένου που διασχίζει ολόκληρη την απέραντη έκταση του Μεξικού. Ενός Μεξικού που η φτώχεια είναι σύνηθες φαινόμενο και οι συμμορίες ακόμα πιο συνήθεις. Ο Willy (Edgar Flores) ανήκει σε μια τέτοια συμμορία, πολύ αυστηρή, και γι' αυτό ακριβώς το λόγο κρύβει την κοπέλα του από τους συμμορίτες. Όμως μια σειρά γεγονότων κάνει τον αρχηγό, El Smiley, να υποψιάζεται και στο τέλος να σκοτώνει την κοπέλα του Willy. Η επόμενη αποστολή τους είναι η ληστεία ενός τρένου. Του τρένου που επιβαίνει η νεαρή Sayra. Οι μοίρες δυο ανθρώπων τέμνονται και συνεχίζουν ως μία...

Μια όμορφη και συνάμα άσχημη ιστορία, με την ομορφιά να αντικατοπτρίζεται στα αθώα συναισθήματα ενός κοριτσιού, στην ακατανίκητη έλξη μεταξύ δυο ανθρώπων και βέβαια στα τοπία μιας εκ των ομορφότερων χωρών στον κόσμο. Από την άλλη η ασχήμια αντανακλάται στο καθημερινό οδοιπορικό απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν στην 'δήθεν' χώρα των ευκαιριών, στη φτώχεια και τις συμμορίες, που όμως φαίνονται να είναι αναγκαστικές, στην προσπάθεια των ανθρώπων να παραμείνουν ζωντανοί. Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι μεγάλο στην ιστορία του «Sin Nombre» και στην εικόνα είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Οι εικόνες των ολόσωμων τατουάζ, των αυτοσχέδιων όπλων, του κώδικα τιμής αλλά και ακόμη και των μεταναστών είναι, αν όχι πέρα ως πέρα αληθινές, τουλάχιστον συνταρακτικές. Πρόκειται για εικόνες, που εμείς ούτε που φανταζόμαστε, και για καταστάσεις, που οι περισσότεροι από εμάς δεν θα ζήσουμε ποτέ. Το 'πλήρες' τοπίο του Μεξικού βοηθάει τα μέγιστα στην παρουσίαση της ιστορίας. Και του διδάγματος. Αυτό, ναι μεν δείχνει μια εικόνα της παράδοσης των Ινδιάνων, αλλά προδίδει το τέλος της ταινίας μόλις από τη μέση της. Από το σημείο λοιπόν που, κάπου στη μέση, φανερώνεται το τέλος χάνεις μέρος από το ενδιαφέρον σου για την ιστορία και το μόνο που απομένει, από εκεί και πέρα, είναι η μαγεία των χρωμάτων, των τοπίων και των... τατουάζ που σε κρατάνε σφιχτά από το χέρι.

To «Sin Nombre» είναι μάλλον μια αμφιλεγόμενη ταινία που όμως και οι δυο πλευρές της έχουν επιχειρήματα που στέκουν. Εμείς δεν θα θυμόμαστε την ταινία σαν 'όλο' αλλά τις σεκάνς της που μας δείχνουν τον πόνο, τον έρωτα, την ομορφιά...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 20-05-2010  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site