Iron Man 2

Ο μεγιστάνας Tony Stark (Robert Downey Jr.) έχει πλέον αποδεχθεί δημοσίως την κρυφή του ιδιότητα και λατρεύεται σαν pop είδωλο. Ταυτόχρονα δέχεται αφόρητες πιέσεις από την αμερικανική κυβέρνηση και το πεντάγωνο να παραδώσει την τεχνολογία αιχμής του Iron Man 'για το καλό του αμερικανικού λαού'. Εκείνος αρνείται, θεωρώντας πως μόνο αυτός μπορεί να εγγυηθεί την παγκόσμια ειρήνη. Παρόλα αυτά, αποφασίζει για προσωπικούς λόγους να παραχωρήσει τη διαχείριση του βιομηχανικού κολοσσού στην πιστή του υπάλληλο Pepper Pots (Gwyneth Paltrow), ενώ πόστο αναλαμβάνει η πανέμορφη αλλά μυστηριώδης Natalie Rushman (Scarlett Johansson). Τα πραγματικά ζόρια όμως για τον Stark έρχονται όταν θα μπει στο στόχαστρο ενός ιδιοφυούς Ρώσου επιστήμονα (Mickey Rourke) που στήνει κρυφή συμμαχία με το μεγαλύτερο ανταγωνιστή του στη βιομηχανία οπλικών συστημάτων, τον Justin Hummer (Sam Rockwell).

Ακριβώς δύο χρόνια μετά το επιτυχημένο «Iron Man», έρχεται το sequel για να επαναλάβει κάτι ανάλογο. Για αυτό και πλάι στον Robert Downey Jr. προστέθηκαν οι Mickey Rourke, Scarlett Johansson, Samuel L. Jackson, Don Cheadle και Sam Rockwell. Κατά τα λοιπά, ο Jon Favreau παρέμεινε στη σκηνοθετική καρέκλα, ενώ το soundtrack ήρθαν να ενισχύσουν οι AC/DC με αποκλειστικά κομμάτια.

Ο απόλυτα cool χαρακτήρας που αναδεικνύει ο εξαιρετικός Downey Jr. αποτελεί και πάλι το δυνατό χαρτί της ταινίας. Αυτό κέρδισε εξ ολοκλήρου τις εντυπώσεις προ διετίας, αυτό λογικά θα ήταν και πάλι στο επίκεντρο των προσδοκιών. Λογική, λοιπόν, η σκέψη να ενισχυθεί 'μεταγραφικά' με ηχηρά ονόματα και λίγο ως πολύ οι παραγωγοί πίστεψαν πως η επιτυχία θα ερχόταν φυσιολογικά. Όμως ακόμα κι έτσι, με το «Iron Man 2» αποδεικνύεται και πάλι, όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν, πόσο σημαντικό είναι ένα δυνατό και καλοζυγισμένο σενάριο. Γιατί, δεν είναι κάθε μέρα του αγίου... Jack Sparrow του μπλοκμπαστερά του δολαριοφάγου. Δεν είναι δυνατό δηλαδή κάθε φορά ένας και μόνος ηθοποιός να σηκώνει το βάρος μίας ταινίας (και δύο και τριών...) αναιρώντας μειονεκτήματα και αστοχίες. Κάποια στιγμή χρειάζεται και η συνδρομή του σεναρίου και ειδικά στην περίπτωση μίας περιπέτειας, ο ρυθμός.

Για το «Iron Man 2» υπάρχει πολύ καλή διάθεση - εκατέρωθεν, και από το κοινό και από τους παραγωγούς - υπάρχουν τα υλικά (ηθοποιοί) αλλά δυστυχώς, απουσιάζει ο ρυθμός και κυρίως η οικονομία χρόνου. Πληθώρα άνευρων διαλόγων και κενών από δράση σκηνών, που οδηγούν σε ρηχά νερά, για τα δεδομένα του πάντα, ακόμα και τον Downey Jr. Σκηνές που περνάνε χωρίς να προσθέτουν κάτι στην ιστορία, απλώς παρατείνουν τη δράση, η οποία για ακριβώς αυτό το λόγο μοιάζει περιορισμένη εν σχέσει με το πρώτο φιλμ. Η Johansson μαυροντυμένη με κολλητά αλλά χαμένη κι ανεκμετάλλευτη, ενώ ανάλογη μοίρα ακολουθούν η Paltrow με τον Jackson. Από τους νεοφερμένους, μόνο ο Rourke καταφέρνει να διασωθεί, έστω και σαν καρικατούρα, που προφανώς λόγω comic καταβολών της ταινίας δεν ενοχλεί.

Βέβαια, μπορεί το... παγκόσμιο ρεκόρ του 3ου Spiderman να παραμένει μακρινό, όπου με 3-4 ανοικτά μέτωπα δράσης κατέληγες να παίρνεις γαλήνιο ύπνο και να σε ξυπνά η ταξιθέτρια, όμως η αλήθεια είναι πως το «Iron Man 2» περνάει κάτω από τον πήχη που έθεσαν τόσο το πρώτο όσο και οι αυξημένες προσδοκίες.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-04-2010  |  Διανομή: UIP  |  Επίσημο Site