Dorian Gray

Όταν ένας εντυπωσιακά όμορφος αλλά αγαθός νέος, ο Dorian Gray (Ben Barnes), καταφθάνει στο βικτωριανό Λονδίνο, παρασύρεται από τον χαρισματικό λόρδο Henry Wotton (Colin Firth), που του παρουσιάζει τις ηδονιστικές απολαύσεις της πόλης. Ο φίλος του και καλλιτέχνης Basil Hallward (Ben Chaplin) ζωγραφίζει ένα πορτραίτο του Dorian, προκειμένου να 'αιχμαλωτίσει' την ομορφιά της νιότης του. Μετά την ολοκλήρωση του πίνακα, ο Dorian Gray κάνει επιπόλαια μια ευχή: θα έδινε τα πάντα, ακόμη και την ψυχή του, για να παραμείνει έτσι όπως είναι στο πορτραίτο, αιώνια νέος και όμορφος...

Ν-οστή μεταφορά του αναγνώσματος του Όσκαρ Γουάιλντ από τον Oliver Parker που κατά τα φαινόμενα έχει κάνει τάμα, πριν φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, να μεταφέρει στο σινεμά ακόμα και τα... ημερολογιακά στιχάκια του Γουάιλντ. Εδώ ο Parker επιχειρεί μια μοντερνίζουσα ανάγνωση του μυθιστορήματος που εκπλήσσει δυσάρεστα τόσο με τον άκρατο συντηρητισμό της (σκεφτείτε ότι η ηθική κατάπτωση του Dorian Gray και ο εκφυλισμός του πορτρέτου του ξεκινούν όταν εκείνος αρχίζει τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, που ως γνωστόν έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια) όσο και με την ανεκδιήγητη γελοιότητά της.

Μέσα από τον ορυμαγδό κιτς ερωτικών σκηνών και δραματουργικών κακοτοπιών καταφέρνει να ξεχωρίσει ο πάντα συνεπής Colin Firth και η ψηφιακή σκηνογραφία (η οποία θα μας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, αν δεν είχαμε δει πρόσφατα το Sherlock Holmes που κερδίζει στα σημεία). Κατά τα άλλα αυτό το ξεκαρδιστικής σοβαροφάνειας ανοσιούργημα προτείνεται μόνο για κατ' οίκον χλευασμό και κανιβαλισμό.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-01-2010  |  Διανομή: Odeon