Welcome

Βρισκόμαστε στη γαλλική πόλη Calais, το βορειότερο σημείο της χώρας, που 22 μόνο μίλια νερού τη χωρίζουν από την Αγγλία. Η πόλη αυτή αποτελεί ένα πολύ ευαίσθητο σημείο καθότι ένας μεγάλος όγκος παράνομων μεταναστών 'περιμένει τη σειρά του' να περάσει λαθραία στη Μεγάλη Βρετανία ελπίζοντας πάντα για ένα καλύτερο μέλλον στην απέναντι όχθη της Μάγχης. Ένας από αυτούς είναι και ο 17χρονος Κούρδος Bilal (Firat Ayverdi) που περπάτησε 4.000 χιλιόμετρα, περνώντας από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη με σκοπό να περάσει στην Αγγλία για να συναντήσει την αγαπημένη του Mina (Derya Ayverdi), διαδικασία που στα εφηβικά του μάτια φαντάζει εύκολη. Όταν όμως θα προσπαθήσει να περάσει παράνομα στη Βρετανία πληρώνοντας 500 ευρώ σε κάποιο δουλέμπορο, τα όνειρά του τερματίζονται απότομα.

Ο Bilal αν και έρχεται αντιμέτωπος με τη γαλλική γραφειοκρατία και δικαιοσύνη δε το βάζει κάτω... Αγναντεύοντας τη Μάγχη συνειδητοποιεί ότι οι ακτές τις Βρετανίας είναι τόσο κοντά που καταπιάνεται μένα νέο σχέδιο... να τη διασχίσει κολυμπώντας. Αρχίζει τότε να συχνάζει στο τοπικό κολυμβητήριο της πόλης, για να προπονηθεί, όπου συναντά και αποκτά φιλικές σχέσεις με τον 40άρη Simon (Vincent Lindon), πρωταθλητή και προπονητή στο κολυμβητήριο, ο οποίος βιώνοντας τη δική του μοναξιά λόγω του πρόσφατου διαζυγίου του με τη Marion (Audrey Dana) συγκινείται από τον πόθο του νεαρού παιδιού να ανταμώσει τον έρωτά του και αποφασίζει να τον βοηθήσει. Καθημερινά λοιπόν τον προπονεί αψηφώντας το νόμο και βάζοντας έτσι σε κίνδυνο την κοινωνική του θέση.

Πέφτοντας οι τίτλοι τέλους του «Welcome» νοιώθεις ότι το έργο αυτό ήρθε να επαληθεύσει μετά από πολύ καιρό τη φήμη του Γαλλικού κινηματογράφου, που ξέρει να διηγείται φλέγουσες κοινωνικές καταστάσεις, όπως αυτό της λαθρομετανάστευσης, χωρίς να γίνεται μελό. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι το «Welcome» υπήρξε από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της περασμένης άνοιξης μαζί με το «Eden Is West» του Κώστα Γαβρά και σημείωσε στο γαλλικό Box Office εισπράξεις μεγαλύτερες των 10,000,000 $.

Η επιτυχία του φίλμ οφείλεται στο γεγονός ότι στοχεύει στο συναίσθημα και από εκεί όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης Philippe Lioret («Je Vais Bien Ne T'en Fais Pas», 2006) μας εκμυστηρεύτηκε ίσως και στο διανοητικό μέρος. "Γιατί η πορεία από το θυμικό στο διανοητικό είναι μονόδρομος" και είναι επείγουσα ανάγκη "να ξυπνήσει ο κόσμος και να δει τι πραγματικά συμβαίνει γύρω του". Αυτός ήταν και ο στόχος του και πιστεύουμε πως τον πέτυχε, να κάνει δηλαδή ένα φιλμ για να παρουσιάσει το επίκαιρο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, που 'καίει' όχι μόνο την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Γαλλία, αλλά το σύνολο της Ευρώπης. Περιγράφει την τραγική κατάσταση και κακομεταχείριση των μεταναστών, στην προσπάθεια τους να περάσουν στη M. Βρετανία, κατακρίνει την πολιτική του Nicolas Sarkozy, την ξενοφοβία, την αστυνομοκρατία και το κλίμα δωσιλογισμού στο πλαίσιο ενός νόμου που βρίσκεται ακόμα σε ισχύ στη Γαλλία από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, που θεωρεί εγκληματική ενέργεια τη παροχή βοήθειας σε παράνομους μετανάστες και τιμωρεί με πενταετή φυλάκιση όσους τον παραβαίνουν.

"Νιώθω σαν να βρισκόμαστε στο 1943 και κρύβουμε Eβραίους στο υπόγειο" δήλωσε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης. Ας σημειωθεί ότι στο Calais, η επαναπροώθηση όσων ζητούν άσυλο είναι ένα φαινόμενο καθημερινό. Οι παράνομοι μετανάστες μεταφέρονται σε Κέντρα Προσωρινής Φιλοξενίας Αλλοδαπών, από όπου το σκάνε, με προορισμό το Κανάλι της Μάγχης. Σημαντικό πλεονέκτημα της ταινίας αποτελεί το σενάριο, πλούσιο σε πολιτικά, πολιτιστικά, και κοινωνικά στοιχεία και που ρίχνει το βλέμμα του στο μικρόκοσμο που κινείται σ' ένα από τα πιο πολυσύχναστα σταυροδρόμια της Ευρώπης.

Το φιλμ γεμάτο αντιθέσεις, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή! Και αν τα νερά της Μάγχης που διασχίζει ο Bilal προσφέρουν μια εντυπωσιακά όμορφη εικόνα δε σβήνεται από το μυαλό μας η τραγική διαπίστωση ότι την ίδια ώρα χιλιάδες τουρίστες διασχίζουν 'υπογείως' τη Μάγχη, μόνο που βρίσκονται σε πολυτελή βαγόνια του Eurostar. Τα συναισθήματα που μας προκαλούν τα ζεύγη εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια της ταινίας : ασίγαστος έρωτας εφηβικός και από την άλλη ένας γάμος που επίσημα διαλύεται, ο 'βολεμένος κόσμος' της Δύσης που τρώει σε ρεστοράν και από την άλλη οι ουρές των μεταναστών στην προκυμαία του λιμανιού για το συσσίτιο των φιλανθρωπικών οργανώσεων, ο Simon που διακινδυνεύει και ο νομοταγής γείτονας του που ειδοποιεί την αστυνομία, οι μάταιες προσπάθειες του Bilal στη Γαλλία και οι επιτυχίες της οικογένειας της Mina στο Λονδίνο, και γιατί όχι και ο συμβολικός αγώνας της Manchester United εναντίον της Lyon.

Το θέμα της αποφασιστικότητας, της αγάπης, της φιλίας, οι κάθε λογής αντιξοότητες και οι γραφειοκρατικές αδικίες είναι πράγματι θέματα που δεν εξετάζονται για πρώτη φορά από τον κινηματογράφο, όμως ο Lioret με το ρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ένα τόσο δύσκολο -καθότι επίκαιρο και καυτό- θέμα μας έπεισε όπως μας συγκίνησε και η υποκριτική του αγαπημένου Vincent Lindon («La Haine», 1995 «Vendredi soir», 2002, «La Moustache», 2005) που ενσαρκώνει τον καθένα από μας που αντιμετωπίζει με κυνισμό το θέμα των παράνομων μεταναστών μέχρι να μας χτυπήσει την πόρτα ένας Bilal και τότε αλλάζουμε στάση ζωής.

Περιμένουμε λοιπόν ένα τέτοιο κοινωνικό θέμα, που έχει άλλωστε απασχολήσει και στην Ελλάδα έντονα την κοινή γνώμη καθώς και τα ΜΜΕ, να αγγίξει όχι μόνο τις καρδιές σας αλλά να δώσει υλικό και σε έλληνες σκηνοθέτες. Γιατί τι νομίζετε η κατάσταση στο Calais διαφέρει και πολύ από αυτή στο λιμάνι της Πάτρας;

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-11-2009  |  Διανομή: Filmtrade  |  Επίσημο Site