Coraline

Η 11χρονη Coraline Jones, μετακομίζει με τους πολυάσχολους γονείς της σ' ένα καινούριο σπίτι. Η αλλαγή αυτή δεν βοηθά την Coraline, αφενός επειδή της λείπουν οι φίλοι της και αφετέρου, επειδή οι δικοί της, απορροφημένοι από τη δουλειά τους, δεν της δίνουν την απαραίτητη σημασία. Ο μόνος φίλος που αποκτά είναι ένα αινιγματικό αγόρι, ενώ οι ιδιόρρυθμοι γείτονές της δίνουν μια ιδιαίτερη νότα στη μοναξιά της. Η Coraline ανακαλύπτει πως σ' ένα δωμάτιο του νέου της σπιτιού υπάρχει μια μυστική πόρτα που δεν πρέπει να την ανοίξει κανείς. Η περιέργεια της μικρής την κερδίζει και τελικά διασχίζει τη μυστική πόρτα για να καταλήξει σ' έναν άλλον κόσμο, ολόιδιο με το δικό της αλλά ταυτόχρονα και πολύ διαφορετικό. Εκ πρώτης όψης στη νέα εκδοχή της ζωής της όλα είναι ρέπλικες του κόσμου της, σε πολύ καλύτερη εκδοχή! Όμως ξαφνικά τα πράγματα αγριεύουν όταν οι 'άλλοι' της γονείς προσπαθούν να την κρατήσουν για πάντα από τη δική τους πλευρά και να την αλλάξουν...

Το εξωτερικό περιβάλλον του Burton-ικού σύμπαντος συναντά το αλαφροίσκιωτο και αναρχίζον πνεύμα της φιλμογραφίας του Terry Gilliam σε τούτο το μαγευτικό animation. Μια 8ετία μετά την πανωλεθρία που ακούει στο όνομα «Monkeybone» o Henry Selick επιστρέφει δυναμικά, διασκευάζοντας Neil Gaiman και χρησιμοποιώντας την αγαπημένη του τεχνική του stop- motion animation. Το δυστύχημα είναι, ότι ενώ η ταινία είναι γυρισμένη σε 3D, στην χώρα μας, ως πτωχοί συγγενείς, θα δούμε την ταινία αποκλειστικά σε δισδιάστατο format.

Η Coraline είναι μια νεαρή κοπέλα που μπαίνει στην εφηβεία. Βρίσκεται ακριβώς στο στάδιο στο οποίο ο αγγελικός και παραμυθένιος κόσμος που είχε πλάσει μέχρι τότε έρχεται σε σύγκρουση με τον πεζή και ανιαρή πραγματικότητα, προκαλώντας συναισθηματική σύγχυση. Ακολουθώντας τα χνάρια του 'δασκάλου' του ο Selick παρουσιάζει την πραγματική διάσταση με πεζά και αποστειρωμένα χρώματα και την εναλλακτική με ζωηρά και έντονα, θυμίζοντας τον τρόπο που απεικόνιζε ο Burton στη Νεκρή Νύφη την αντίθεση του κόσμου των ζωντανών με εκείνο των πεθαμένων. Ωστόσο η... νεκροφιλία δεν εντάσσεται στην θεματική παλέτα του «Coraline», ενώ καθετί στο σύμπαν του «Coraline» χαρακτηρίζεται από δυικότητα.

Θα ήταν λάθος να παραμείνουμε απλά στην προφανή λειτουργία του φιλμ ως εγχειρίδιο καλού γονέα και ακόμα πιο λάθος αν την παρερμηνεύαμε ως νουθεσία προς τα τέκνα ("καλά μου παιδάκια να αγαπάτε τους γονείς σας"). Θα ήταν λάθος από τη στιγμή που το κέντρο βάρους πέφτει στον χαρακτήρα της Coraline και στην περίεργη φάση που περνά, καθώς καλείται να αναλάβει μεγαλύτερες ευθύνες, να εξερευνήσει το... τούνελ της σεξουαλικότητας της, να αποταχθεί τους οπτικούς πειρασμούς και να βγει αλώβητη από καθετί που φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί αυτή της τη σύχγυση. Είναι πραγματικά κρίμα που προς το φινάλε ο Selick ακολουθεί μία σχετικά συμβιβαστική οδό, γιατί διαφορετικά θα μιλούσαμε για μια ταινία εφάμιλλη του 'Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη'!

Το (stricto sensu) animation είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό και συνάμα δε δίνει σε κανένα πάτημα για να κατηγορήσει τον Selick ότι επαναλαμβάνει εαυτόν, δεδομένου ότι το gothic στοιχείο δεν καταλαμβάνει τον φιλμικό διάκοσμο, αλλά αποτελεί ένα κομμάτι του. Επίσης, μολονότι ο Danny Elfman απουσιάζει από τα μουσικά decks, η απουσία του δε γίνεται αισθητή, καθώς ο Bruno Coulais που τον αντικαθιστά συνθέτει ένα score που...Elfman-ίζει μεν, δεν παπαγαλίζει δε!

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-05-2009  |  Διανομή: UIP  |  Επίσημο Site