Defiance

Μετά την Γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση το καλοκαίρι του 1941, η πόλη Nowogrodek στη Λευκορωσία μετατρέπεται σε Εβραϊκό γκέτο. Ενώ οι περισσότεροι κάτοικοι δολοφονούνται το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς (αφού έχουν πρώτα υποχρεωθεί να σκάψουν τους ίδιους τους τους τάφους) τρία αδέλφια καταφέρνουν να δραπετεύσουν και να βρουν καταφύγιο στο πυκνό δάσος της περιοχής όπου έπαιζαν από παιδιά. Αντιμέτωποι με τις δυσκολίες ενός φοβερού χειμώνα, στην αρχή το μόνο που καταφέρνουν είναι να παραμένουν ζωντανοί. Σταδιακά όμως η φήμη του αποτολμήματός τους εξαπλώνεται και προσελκύει και άλλους Εβραίους που είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν τα πάντα για λίγες στιγμές ελευθερίας. Ο Tuvia (Daniel Craig) γίνεται ο -πρόθυμος- αρχηγός της ομάδας και πιστεύει ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι να σώσει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Καλύτερα να σωθεί ένας Εβραίος παρά να σκοτωθούν δέκα Γερμανοί. Έτσι όμως έρχεται αντιμέτωπος με τον Zus (Liev Schreiber), ο οποίος πιστεύει ότι οι ιδεαλιστικές του απόψεις θα τους καταδικάσουν όλους, ενώ ο μικρότερος αδελφός Asael (Jamie Bell) βρίσκεται στη μέση αυτής της αντιπαλότητας.

Ο Daniel Craig θυμώνει. Ο Daniel Craig σκοτώνει ναζί. Ο Daniel Craig έχει αμφιβολίες για το ηθικό κομμάτι της 'αποστολής' του. Ο Daniel Craig κλαίει. Ο Daniel Craig σκοτώνει ναζί (πολλούς ναζί...).

Ο ταλαντούχος ηθοποιός κάνει αυτό που του έχει ανατεθεί και το κάνει με ένα σχετικό επαγγελματισμό. Το πρόβλημα του «Defiance» ακούει στο όνομα Edward Zwick. Ο Zwick δυστυχώς εξακολουθεί να κάνει ένα σινεμά που κάποιος πρέπει να του πει ότι έχει πεθάνει με την πάροδο των '90s. Από τη μία γυρίζει ευπρεπέστατες σκηνές δράσης και επιλέγει καλό τεχνικό team, από την άλλη όμως τα φιλμ του πάσχουν από έναν ενοχλητικότατο 'ηρωικό' στόμφο και από μια διαρκή ροπή προς το μελό του χειρίστου είδους.

Με το «Defiance» πιάνει τον πάτο του βαρελιού, αφηγούμενος μια αδιάφορη και κενή περιεχομένου ιστορία επιβίωσης με τρόπο που θα έκανε τον Τζέιμς Πάρις και τον... Απόστολο Τεγόπουλο υπερήφανους. Ταυτόχρονα κακομεταχειρίζεται το αξιοπρεπέστατο (ειδικά για τα δεδομένα του James Newton Howard) score, το οποίο έφερε τον μουσικοσυνθέτη στην πεντάδα των υποψηφιοτήτων στα φετινά Oscar και κλίνει ηχητικά κατά «The Village» μεριά (που παραμένει η κορωνίδα στην κατά τα άλλα μέτρια καριέρα του).

Καθώς πλησιάζουμε προς το φινάλε η ταινία αγγίζει τα όρια του σωβινισμού και ενδεχομένως να ενοχλήσει και τον πλέον καλοπροαίρετο θεατή - αν δεν το έχει κάνει ήδη με όσα έχουν προηγηθεί. Προσωπικά δε μπορώ παρά να προβάλλω εναντίωση στην... 'Εναντίωση'! Αλλο τίποτα δεν έχω να δηλώσω και γράμματα γνωρίζω...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 12-02-2009  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site