Genova

Λίγους μήνες μετά το τροχαίο που στέρησε τη ζωή στη σύζυγό του (Hope Davis), ο Joe (Colin Firth) αποφασίζει να μετακομίσει με τις δυο του κόρες στη Γένοβα. Την προσαρμογή τους στο νέο περιβάλλον αναλαμβάνει μερικώς η Barbara (Katherine Keener), προσωπική φίλη και συνάδελφος του Joe. Ο ίδιος όμως μοιάζει χαμένος αδυνατώντας να πάρει πρωτοβουλίες ως πατέρας, την ίδια στιγμή που η έφηβη Kelly (Willa Holland) βρίσκεται σε αναζήτηση ερωτικών εμπειριών και η μικρή Mary (Perla Haney-Jardine) είναι πεπεισμένη - χωρίς να το εκμυστηρεύεται - πως την επισκέπτεται το φάντασμα της μητέρας της.

Ενδιαφέρουσα δουλειά από ένα Βρετανό σκηνοθέτη που ξέρει να παίζει σε πολλά θεματικά γήπεδα, επέμεινε αρκετά με ταινίες καταγγελίας («Code 46», «The Road To Guantanamo», «A Mighty Heart»), καταπιάστηκε με τον κόσμο της βρετανικής μουσικής («24 Hour Party People») - ενίοτε τολμηρά («9 Songs») - και τώρα επανέρχεται μ' ένα ασυνήθιστο οικογενειακό δράμα. Για τα δεδομένα της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας του Michael Winterbottom, το «Genova» δικαιολογημένα χαρακτηρίζεται διαφορετικό.

Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος πως με όχημα την ιστορία του φαντάσματος ο ξεχωριστός κ.Winterbottom ανοίγει μία χαραμάδα στο υπερφυσικό, μέσα απ' το υποκειμενικό πρίσμα της μικρής Mary κι ως σχηματικά δοσμένο επακόλουθο της τραυματικής απώλειας. Στοιχείο που εξέλειπε πλήρως απ' τις προηγούμενες, πιστές στο ρεαλισμό δουλειές του. Τα πάντοτε ενδιαφέροντα πλάνα του, ευέλικτα, περιγραφικά και επεξηγηματικά, δεν απαιτούν περιττή φλυαρία. Αποσπά επαρκείς ερμηνείες, παρά τη συζητήσιμη σεναριακή λειτουργικότητα της ταινίας. Διότι ο Βρετανός σκηνοθέτης καταπιάνεται μ' ένα ρεαλιστικής βάσης δράμα, αναφορικά με μία οικογένεια που αναζητά επαναπροσδιορισμό σε δομή και ρόλους. Συγκεκριμένες επιλογές όμως της Coriat και του Winterbottom που άπτονται της πλοκής μοιάζουν να υπηρετούν περισσότερο την αφετηρία και την επιθυμητή κατάληξη παρά τη συνοχή της ενδιάμεσης πορείας. Γεγονός που δεν απομακρύνει το «Genova» απ' το να θεωρηθεί πλήρες αφηγηματικά κι ευπρόσδεκτο ως φιλμική πρόταση (υπέροχη η ηλιόλουστη φωτογραφία που αναδεικνύει την ιταλική πόλη), αλλά δύσκολα πείθει για τη σεναριακή του ισορροπία και την αληθοφάνεια των χαρακτήρων, ιδιαιτέρως του πατέρα που διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 23-10-2008  |  Διανομή: Odeon