Death Sentence

Ένας οικογενειάρχης αστός, ο Nick Hume (Kevin Bacon), γίνεται μάρτυρας φόνου του μεγαλύτερου γιου του. Ο φονιάς είναι ένας νεαρός και η πράξη του απετέλεσε μέρος της μύησης στη συμμορία του αδερφού του. Όταν ο Nick διαπιστώσει πως είναι ο μόνος μάρτυρας κατηγορίας κι ο δράστης αναμένεται να τη γλιτώσει με μερικά μόνο χρονάκια φυλάκισης, αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια του. Η σύγκρουση όμως με τους συμμορίτες μόνο ατελείωτο λουτρό αίματος μπορεί να φέρει.

Αν βρισκόμασταν στην προβολή χωρίς να γνωρίζουμε το όνομα του σκηνοθέτη, θα είχαμε εκπλαγεί ευχάριστα από το αποτέλεσμα, έστω κι ως ένα μονάχα σημείο. Ο James Wan («Saw») όμως δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία, μιας και εθεωρείτο βέβαιο πως η ροπή προς τη splatter-ο-δράση θα εμφανιζόταν αργά ή γρήγορα.

Όλα λοιπόν καταστρέφονται στα μισά του δρόμου και συγκεκριμένα στη σεκάνς που η συμμορία υποτίθεται πως έχει καταβάλει την αντίσταση του 'τιμωρού-με-τη-γραβάτα' Nick. Ως τότε έχουμε μία περιπετειώδη ιστορία ανεπιτυχούς εκδίκησης, όχι εξαίσιας αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσας, που με μερικές επιτυχημένες λήψεις σε κρατά άγρυπνο, ζυγίζοντας την πιθανότητα να εκπλαγείς ευχάριστα. Φυσικά την ίδια στιγμή έχουμε και μία συζητήσιμη ως προς την κοινωνική αισθητική 'ηρωική' μορφή ενός βολεμένου αστού που τίθεται στη θέση του δικαίως αμυνομένου έναντι μερικών αποβρασμάτων. Η από κοινωνιολογικής πλευράς ανάγνωση του «Death Sentence» δεν πρέπει να αγνοηθεί. Πουθενά δεν αναζητούνται τα αίτια της κατρακύλας των παιδιών του υποκόσμου, ζήτημα ιδιαιτέρως επίκαιρο στις Η.Π.Α., κι ως εκ τούτου η εύκολη παράδοσή τους στο κοινό ως ουρανοκατέβατα μιάσματα της κοινωνίας δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Τίθενται απλώς ως περιφερειακοί, σκληροτράχηλοι 'κακοί' ώστε να εξυπηρετηθεί το παρανοϊκό μακελειό της συνέχειας.

Η 'δεύτερη ταινία' που ακολουθεί και σηματοδοτεί το come-back του Kevin Bacon χαρακτηρίζεται από απερίγραπτες γραφικότητες, επιτηδευμένα σκληρή φάτσα, μπόλικη βία και μία γενικευμένη μεταστροφή του κεντρικού ήρωα σε μία αλά 'Ταξιτζή'-DeNiro περσόνα που μόνο αμηχανία προκαλεί. Τα κλισέ κάνουν πάρτι την ώρα που ο εκδικητής μας αρματώνεται κι ενώ διαπιστώνουμε πόσο πιθανό είναι ο κάθε χαρτογιακάς οικογενειάρχης να ντυθεί στα πέτσινα και να αποκτήσει πρόχειρο πανκ κουρεματάκι, εάν κάποιοι απίθανοι τύποι προβούν στο θανάσιμο αμάρτημα να τον θυμώσουν. Είναι κρίμα για τον Bacon να συμμετέχει σε χονδροειδείς δουλειές τύπου «Death Sentence», ενώ το ίδιο ισχύει και για τον John Goodman που παρά την καλοδεχούμενη διαφοροποίηση από τους συνηθισμένους ρόλους του δε μπορεί να ευνοηθεί από το συνολικά ανεκδιήγητο σενάριο του Ian Jeffers. Το μεγαλύτερο 'γιατί' όμως στρέφεται προς τους παραγωγούς που δεν έκλεισαν την ιστορία στο τέλος του πρώτου μέρους, εκεί δηλαδή που υπήρχε ακόμα νόημα, έστω κι αν η ταινία βασίζεται σε μυθιστόρημα. Θα ήταν η πρώτη φορά που θα πετσόκοβαν βιβλίο; Εν προκειμένω, τουλάχιστον, θα το έπρατταν για καλό σκοπό...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-01-2008  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site