I Am Legend

Σε μία Νέα Υόρκη φάντασμα, γεμάτη από αγριόχορτα, άγρια ζώα κι εγκαταλελειμμένα κτήρια, περιφέρεται ο τελευταίος ίσως ανθρώπινος κάτοικος του πλανήτη. Μία ανυπολόγιστη καταστροφή έλαβε χώρα πριν τρία χρόνια όταν ένας ιός μετέτρεψε το σπουδαιότερο επιστημονικό επίτευγμα του αιώνα, τη θεραπεία του καρκίνου, σε σωστό εφιάλτη. Τώρα, ο Robert Neville (Will Smith) κρύβεται τη νύχτα σ' ένα σπίτι-φρούριο και τη μέρα, με μοναδική παρέα ένα σκύλο, αναζητά εφόδια και πιθανούς επιζώντες, παραμένοντας μακριά από ανήλια μέρη, στα οποία κατοικούν εκείνοι που κάποτε ήταν άνθρωποι...

Όταν το «I Am Legend» του Richard Matheson κυκλοφορούσε το 1954, ελάχιστα θα μπορούσε να φανταστεί κι ο ίδιος ο συγγραφέας ακόμα πως το έργο του θα γνώριζε τρεις κινηματογραφικές εκδοχές σε κάτι περισσότερο από μισό αιώνα, αλλά και πόσο διαφορετική θα έμοιαζε η τελευταία απόπειρα εν σχέσει με το πρωτότυπο. Ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα του Hollywood, ο Mark Protosevich («Poseidon», «The Cell»), συμπράττει με τον επίσης αναγνωρίσιμο Akiva Goldsman («A Beautiful Mind», «I, Robot», «The Da Vinci Code») υπογράφοντας το διασκευασμένο σενάριο της ταινίας του Francis Lawrence («Constantine»). Η προσθήκη ενός αστέρα του διαμετρήματος Will Smith στον πρωταγωνιστικό ρόλο έρχεται να επιβεβαιώσει την πίστη των συμμετεχόντων στις δυνατότητες του project.

Αλλά, πάλι, μετά από ένα εξαιρετικά δοσμένο έρημο Λονδίνο στα «28 Days Later» και «28 Weeks Later», πόσο μπορεί να εντυπωσιαστεί ο ψημένος στις 'παραγωγάρες' θεατής από τη θέα μίας αντίστοιχα ρημαγμένης Νέας Υόρκης; Έπρεπε να αναμένουμε βέβαια από τους Αμερικανούς μία απάντηση στις δύο βρετανικές παραγωγές, πλην όμως δεν παύουν να έρχονται δεύτεροι. Οι επιρροές στην ταινία του Lawrence είναι ευκόλως αναγνωρίσιμες. Είναι μάλιστα τέτοιες, που η υπόθεση ξεφεύγει από το πνεύμα του βιβλίου, έτσι ώστε ελάχιστα προλαβαίνει να ασχοληθεί με την ψυχοσύνθεση του μοναχικού ήρωα, εμμένοντας κατά κύριο λόγο στην περιπετειώδη επιβίωσή του. Η μόλυνση, οι μεταλλαγμένοι, η επιμονή του ήρωα να βρει θεραπεία απ' τον ιό, μία περιρρέουσα προβοκατόρικη ατμόσφαιρα σε ύφος 'εμείς (ανθρώπινο είδος) φταίμε για το χάλι μας, εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι για να λυτρωθούμε' κι όλα εν τέλει τοποθετούνται στο πνεύμα της εσχατολογίας και των βιβλικών συνεπειών που αντιμετωπίζει όποιος καμώνεται το θεό.

Αλγεινή εντύπωση όμως προκαλούν τα ψηφιακά εφέ σε ορισμένες περιπτώσεις και συγκεκριμένα στην αναπαράσταση των ζώων και των μεταλλαγμένων. Ενώ η μεταμόρφωση της πόλης δείχνει πειστική και είναι πετυχημένη, τα έμβια όντα παρουσιάζονται πρόχειρα, σα να είναι προϊόντα ενός (ούτε καν κορυφαίου σε γραφικά) video-game με το πρόβλημα να εντοπίζεται κυρίως στην κίνηση. Έχοντας δει να περνούν από οθόνης μυθικά πλάσματα και προϊστορικά ζώα που νομίζεις πως μπορείς να τ' αγγίξεις, είναι αδικαιολόγητο για το είδος της παραγωγής και τις απαιτήσεις που γεννά τουλάχιστον σε επίπεδο οπτικοακουστικής πληρότητας να παρουσιάζεται με τέτοιες οπτικές ατέλειες, πόσο μάλλον όταν δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει στα υπόλοιπα επίπεδα. Σου μεταδίδει μερικώς τη μοναχικότητα του ήρωα, μπορεί και να αισθανθείς μία αιωρούμενη απειλή έως ότου γίνουν ενοχλητικές οι σεναριακές αδυναμίες κι ατολμίες, ίσως ξυπνήσει μέσα σου και μερικά περιβαλλοντολογικά συμπλέγματα ή ενοχές, αλλά το πιθανότερο είναι στους τίτλους τέλους να εκτιμηθεί απλώς η τίμια one-man-show προσπάθεια του Will Smith. Διότι κατά τα λοιπά, έχουμε ξαναδεί μία απόκοσμη κι απειλητική Νέα Υόρκη στο «Escape From New York» (1981) του Carpenter. Επομένως, τι περισσότερο μπορεί να προσφέρει το «Ι Am Legend»;

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 01-01-2008  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site