Cassandra's Dream

Ο Ian (Ewan McGregor) και ο Terry Blaine (Colin Farrell) είναι δύο αδέρφια που ζουν στο Λονδίνο. Ο Ian διευθύνει μαζί με τον πατέρα του το οικογενειακό εστιατόριο και ονειρεύεται ν' ανοίξει πανιά για δικές του επιχειρηματικές θάλασσες, μόλις καταφέρει να συγκεντρώσει το απαραίτητο κεφάλαιο. Ερωτεύεται μια νέα ηθοποιό και μαζί κάνουν σχέδια για να ζήσουν στην Αμερική. Ο Terry αγαπά το ποτό και τον τζόγο, δουλεύει ως μηχανικός αυτοκινήτων και έχει σχέση με μια ξανθιά Αγγλιδούλα. Ώσπου ο Terry χάνει στα χαρτιά και χρωστά μεγάλο χρηματικό ποσό σε τοκογλύφους. Εκεί που όλα διαφαίνονται δυσοίωνα, εμφανίζεται ο πλούσιος θείος Howard (Tom Wilkinson), που δεν έχει σταματήσει να βοηθά την οικογένεια κατά καιρούς. Μόνο που, αυτή τη φορά, προκειμένου να ξελασπώσει τα δύο αδέρφια, τους ζητά αντάλλαγμα: να βγάλουν από τη μέση έναν πρώην συνεργάτη του που απειλεί να τον καταστρέψει.

Το «Cassandra's Dream» σηματοδοτεί το κλείσιμο μιας ολόκληρης άνυδρης δεκαετίας στη φιλμογραφία του Woody Allen, καθώς από το «Deconstructing Harry» του 1997 έχει να επιδείξει κάτι φρέσκο και ουσιαστικό ο - λατρεμένος κατά τ' άλλα - δημιουργός. Ακόμα και το προπέρσινο «Match Point», παρά τους κριτικούς επαίνους που βιαστικά συγκέντρωσε, δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα ξερό και άσκοπο λονδρέζικο remake του «Crimes And Misdemeanors» του 1989. Το πρόβλημα είναι το εξής: Ενώ κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την 'Κασσάνδρα' ότι είναι κακή ταινία, και ομοίως το ίδιο μπορεί να πει για αρκετές από τις τελευταίες παραγωγές του Woody, είναι ολοφάνερο από νωρίς ότι της λείπει αυτό το κάτι, αυτή η αποδομητική οξυδέρκεια που διέκρινε παλαιότερα αριστουργήματα του Νεοϋορκέζου μάστορα, από τις πλέον ανάλαφρες κωμικές στιγμές του μέχρι τα πιο βαριά του δράματα.

Λίγο η ανεπαρκής χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, λίγο ο κουρασμένος αφηγηματικός ρυθμός, λίγο η απρόσωπη φωτογραφία (στην τρίτη συνεχόμενη ταινία του στη βρετανική πρωτεύουσα, ο Allen ακόμα ν' αποφασίσει αν θεωρεί το Λονδίνο το νέο Μανχάταν του), λίγο η αταίριαστη μελλοδραματική μουσική επένδυση του Philip Glass και το όλο εγχείρημα σύντομα χάνει την ευκαιρία να γίνει ένα πρώτης τάξης ψυχολογικό crime story. Ο τρόπος με τον οποίο τα δύο αδέρφια συμφωνούν με αυτό που τους προτείνει ο θείος, ο τρόπος που εκτελούν το ίδιο το έγκλημα, αλλά και οι μετέπειτα ψυχολογικές τους πορείες αμφιταλαντεύονται μεταξύ της δραματικής και της (μαύρης) κωμικής κατεύθυνσης, με τη σκηνοθετική ματιά να μη μπορεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να μένει, δυστυχώς, άκομψα μετέωρη ανάμεσα σε δύο είδη που γνωρίζει πολύ καλά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-11-2007  |  Διανομή: Σπέντζος  |  Επίσημο Site