We Own The Night

Αντίθετα με τον πατέρα του Burt (Robert Duvall) και τον αδερφό του Joseph (Mark Wahlberg), αμφότεροι παρασημοφορημένοι αστυνομικοί, ο Bobby (Joaquin Phoenix) ακολουθεί περισσότερο σκοτεινά μονοπάτια καριέρας διευθύνοντας ένα φημισμένο night club. Ο Ρώσος ιδιοκτήτης του έχει μεγάλα σχέδια εκείνον αλλά η διακίνηση ναρκωτικών στο μαγαζί προσελκύει την αστυνομία. Εβρισκόμενος ανάμεσα στις πιέσεις του αδίστακτου ανιψιού του αφεντικού του Vadim (Alex Veadov) για συμμετοχή στο drug-dealing και τις έρευνες που η αστυνομία διενεργεί με πρωτοστάτες την οικογένειά του, ο Bobby πρέπει να αποφασίσει άμεσα ποιά πλευρά θα διαλέξει και οι συνέπειες θα είναι αδυσώπητες.

Αραιά και πού καταπιάνεται ο James Gray με κάποιο project, όπως μας πληροφορεί η περιορισμένη φιλμογραφία του. Δεδομένου των δύο πρώτων σημαντικών ταινιών, του βραβευμένου με το αργυρό λέοντα στη Βενετία «Little Odessa» (1994) και του «The Yards» (2000) θα περιμέναμε από το Νεοϋορκέζο σκηνοθέτη και σεναριογράφο περισσότερη παραγωγικότητα. Γράφοντας ο ίδιος τα σενάρια για τις δουλείες του επιστρέφει με ένα γκανγκστερικό δράμα και έχει τη χαρά να διαχειρίζεται τη συμμετοχή σημαντικών ηθοποιών όπως οι Wahlberg, Phoenix και φυσικά ο μεγάλος Robert Duvall.

Η ιστορία ξεκινά στη Νέα Υόρκη του 1988 εντός του κατάμεστου club υπό τους ήχους του 'Heart Of Glass' των Blondie ενώ ο Phoenix ζει στιγμές δόξας έχοντας στον καναπέ του μία αναψοκοκκινισμένη Eva Mendes. Η ημι-συνειδητή εμπλοκή του με τη ρώσικη μαφία και τον κόσμο των ναρκωτικών δε συνάδει με το στρίμωγμα που επιχειρεί η αστυνομία στα αφεντικά του κι έτσι απλά ανοίγει ένας κύκλος θανάτου. Το «We Own The Night» ασχολείται υπερβολικά με την ηθική των ηρώων του πέφτοντας στην παγίδα των ηθικοπλαστικών λύσεων και της συμβατικότητας. Έτσι, το δίλημμα πλευράς του Bobby δεν αποδεικνύεται ποτέ ουσιαστικό, η απόφασή του δείχνει μονόδρομος και ο θάνατος βρίσκει εκείνους που πρέπει να βρει ώστε να ενταθεί τεχνηέντως το προσωπικό του δράμα. Αν και η σκηνή της υπό βροχή καταδίωξης με αυτοκίνητα καταδεικνύει το ταλέντο του Gray θυμίζοντας κάτι από την αισθητική ενός 'Νονού', η συνολική αίσθηση που αφήνει το 'Η Νύχτα Μας Ανήκει' δεν επιβεβαιώνει το δυναμικό ξεκίνημα της πρώτης σεκάνς. Από το κλισέ της καταγωγής της μαφίας ως το προβλέψιμο φινάλε μένει μονάχα μία υπόθεση πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικότερα αν ο Gray είχε τολμήσει να εισβάλει απρόσκοπτα στον ψυχισμό των ηρώων του και δεν παρέμενε δέσμιος ενός πολιτικά ορθού επιλόγου.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 15-11-2007  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site