The Brave One

Η Erica Bain (Jodie Foster) τριγυρνά στη Νέα Υόρκη με το μικρόφωνό της και ηχογραφεί ήχους της πόλης, τους οποίους μετά παίζει στον αέρα, στη ραδιοφωνική της εκπομπή, λίγο καιρό πριν από το γάμο της με τον αγαπημένο της, David (Naveen Andrews). Ένα βράδυ, μια τυπική βόλτα τους στο πάρκο θα καταλήξει σε τραγωδία όταν θα δεχτούν επίθεση από ληστές, οι οποίοι θα σκοτώσουν βάναυσα τον David και θ' αφήσουν την ίδια σε κώμα για λίγο καιρό. Μόλις συνέρχεται, προσπαθεί ν' αγοράσει ένα όπλο για προστασία, αλλά επειδή οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες, καταλήγει στη μαύρη αγορά. Νιώθοντας πιο σίγουρη οπλοφορώντας, η Erica επιστρέφει στην εκπομπή της. Ένα τυχαίο συμβάν θα την αναγκάσει να χρησιμοποιήσει το όπλο της και ν' αφαιρέσει μια ζωή. Μερικές μέρες αργότερα, θα ξανατραβήξει το όπλο της, αυτή τη φορά με λιγότερη σκέψη. Η φήμη του 'ανώνυμου εκδικητή' εξαπλώνεται στην πόλη και δύο αστυνομικοί αρχίζουν να ερευνούν την υπόθεση.

Ηθικά εξοργιστικό και δημαγωγικό, κινηματογραφικά ανούσιο και τετριμμένο, το «The Brave One», η τελευταία ταινία με σκηνοθέτη το Neil Jordan, αποτελεί ένα πολύ επικίνδυνο δημιούργημα (ή, καλύτερα, κατασκεύασμα), όχι μόνο λόγω του θέματος με το οποίο καταπιάνεται, αλλά ιδιαίτερα με τον τρόπο που το αντιμετωπίζει. Ανέκαθεν, η αυτοδικία ήταν ένα πολύ δύσκολο θέμα για τον κινηματογράφο. Και αυτό επειδή το να πάρει κάποιος το νόμο στα χέρια του δεν έχει γκρίζες ηθικές ζώνες από τη στιγμή που ζούμε σε έννομες κοινωνίες. Η Erica Bain ζει μια ειδυλλιακή ζωή στην "ασφαλέστερη μεγαλούπολη του κόσμου", όπως παραδέχεται και η ίδια στην εκπομπή της, μέχρι τη στιγμή που θα της χτυπήσει την πόρτα το κακό και ο τρόμος θα εισέλθει στη ζωή της. Σα να μην υπήρχε κακό από πριν και δημιουργήθηκε τώρα που την αφορά προσωπικά. Γι' αυτό και αγανακτεί με την 'αργοπορία' της αστυνομίας ν' ασχοληθεί με την υπόθεσή της. Αρα, γρήγορα και εύκολα, γίνεται αντιληπτό ότι το ξεκαθάρισμα πρέπει να γίνει από το δικό της χέρι. Και αφού δεν μπορεί να 'ξε-κάνει' το παρελθόν, αποφασίζει να βρει όσο πιο γρήγορα γίνεται ένα όπλο για να ξεκάνει την οποιαδήποτε επόμενη απειλή.

Και πού είναι το επικίνδυνο σε όλα αυτά; Μα, στο γεγονός ότι το «The Brave One», της σύγχρονης Νέας Υόρκης (αυτής χωρίς τους 'Δίδυμους') δικαιώνει την αυτοδικία στο τέλος με... 'την άδεια της αστυνομίας'! Και ο Charles Bronson στο «Deathwish», θα πει κάποιος, τα ίδια έκανε. Ναι, αλλά ο χαρακτήρας του Bronson δε ζητούσε την ηθική αναγνώριση των εκδικητικών του πράξεων πέρα των ορίων της συγκεκριμένης ταινίας, ενώ ο χαρακτήρας της Foster φαίνεται να λειτουργεί ως φερέφωνο μιας τρέχουσας αντίληψης περί δραστικών μέτρων κατά της 'βασιλείας του τρόμου' με τη συμμετοχή όλων, στρατιωτών και πολιτών. Εκτός και αν ο Jordan ήθελε με αυτόν τον τρόπο ν' ασκήσει κριτική στην τωρινή πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα. Δυστυχώς, καμία κριτική ματιά δε μπορεί να φανεί καθαρά εδώ, αφού απαιτείται κάτι παραπάνω από μια άνευρη σκηνοθεσία και μια επίπεδη 'μάτσο' ερμηνεία για ν' αναδειχτεί οποιαδήποτε διαλεκτική προσέγγιση.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 25-10-2007  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site