Halloween

Ο πιτσιρικάς Michael Myers (Daeg Faerch) δεν κινεί υποψίες για το τι είναι πραγματικά ικανός να κάνει ώσπου μία νύχτα του Halloween θα μασκαρευτεί με ανθρώπινο αίμα. Ενώ η striper μητέρα του λείπει για μεροκάματο, εκείνος αρπάζει ένα κουζινομάχαιρο κι ένα ρόπαλο και καθαρίζει με κρύο αίμα τον πατριό του, τη μεγαλύτερη αδερφή του και τον εραστή της. Το μόνο που αφήνει ζωντανό πίσω του είναι τη νεογέννητη αδερφούλα του, για την οποία θα επιστρέψει στον τόπο της φρίκης, ύστερα από 15αετή νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική. Ο μόνος που μπορεί να σταματήσει τον δραπετεύσαντα θηριώδη φονιά με τη χαρακτηριστική μάσκα - λάφυρο της ματωμένης εκείνης νύχτας - είναι ο γιατρός του Dr. Samuel Loomis (Malcolm McDowell).

Ο μασκοφόρος ψυχωτικός με τα σχεδόν υπερφυσικά χαρακτηριστικά συστήθηκε στο κινηματογραφικό κοινό το 1978 μέσα από το «Halloween» του John Carpenter. Έκτοτε, ελάχιστες ταινίες υπέστησαν τη φθορά - μαζί και το βιασμό - που υπέστη η παραπάνω κλασσική ταινία τρόμου είτε μέσα από αμέτρητα sequels είτε μέσω κάθε είδους αντιγραφής ή παραλλαγής. Ανάλογη μοίρα δηλαδή με το 'δίδυμο' αδερφό του Jason των «Friday and 13th».

Ερχόμενος ο Rob Zombie για την ούτε λίγο ούτε πολύ ένατη (!) ταινία της σειράς, η μόνη προσμονή για κάτι ριζοσπαστικό εναποτίθετο στον ίδιο το σκηνοθέτη-μουσικό εξαιτίας του ακραίου και ανατρεπτικού τρόπου που προσεγγίζει τα αιματοβαμμένα κινηματογραφικά projects του, σαν τα «House Of 1000 Corpses» και «Devil's Rejects». Ο...τρελάρας και 'κανιβαλικός' Rob ίσως μπορούσε να τσιγκλήσει το δύσπιστο κοινό, ίσως μέσα απ' τις σφαγές να έστηνε ένα εναλλακτικό πορτραίτο του Myers, φρεσκάροντας την πολυφορεμένη μάσκα του που τόσο είχε ξεσκιστεί από τους προηγούμενους 'βιαστές' της. Φευ, όμως...

Η επιφανειακή εμμονή με τα παιδικά του χρόνια παρέχει μερικά τετριμμένα δηλωτικά της ψυχωτικής φύσης του, ένα μπακαλίστικο χαρτί ψυχιάτρου σα να λέμε, που αναλώνεται στα κλισέ του παρατημένο-παιδί-με-υπόβαθρο-ψυχοπάθειας-σκοτώνει-τον-τηλεορασόπληκτο-πατριό-του-και-τους-σεξουαλικά-ενεργούς-νέους-του-σπιτιού, αφήνοντας ένα αθώο βρέφος άθικτο. Τόσο εύκολη επεξήγηση που ακόμα και το πρώτο «Scary Movie» έχει παρωδήσει! Αν λοιπόν στον τομέα αυτόν αποτυγχάνει να προκαλέσει το θεατή χωρίς καν να εκμεταλλευτεί το αλλόκοτο πρώιμο-heavy-metal παρουσιαστικό του μικρού Myers, κατά κόσμον Daeg Faerch, το μόνο που απομένει να δούμε είναι κατά πόσο το πιτσίλισμα του αίματος θα φτάσει ως τα καθίσματα, μπας και κατέβει λίγο πιο εύκολα το pop-corn και σκοτωθεί η ώρα. Όταν όμως διαπιστώνεις πως ολόκληρος Zombie αποστρέφει σχεδόν το φακό από το απευθείας καδράρισμα του ξεκοιλιάσματος - προβάλλοντας σε γκρο πλάνο κατά βάση μόνο τον πρώτο φόνο του πατριού - το στοίχημα μοιάζει χαμένο. Χωρίς ενδιαφέρον ψυχολογικό υπόβαθρο και χωρίς έστω την εύκολη διασκέδαση του αλογόκριτου ατμοσφαιρικού μακελειού (για το οποίο εξάλλου και γυρίστηκε ειδικά με τον Zombie στην καρέκλα), τα ουκ ολίγα πτώματα που στοιβάζονται δεν προσθέτουν τίποτα απολύτως ούτε στο είδος ούτε στη φήμη του αρχικού φιλμ του Carpenter.

Ανάμεσα στη λογική του remake της ταινίας του '78 και τη διάθεση για κάτι απαλλαγμένο από τη μιζέρια και το αναμάσημα των προηγουμένων, ο Zombie φαίνεται πως φοβάται υπερβολικά να τολμήσει, αποτυγχάνοντας να γυρίσει έστω ένα συνεπές κλειστοφοβικό splatter. Αλλά αφού στα πρώτα κιόλας φονικά έχει εξαντλήσει κάθε είδους τρικ, το αποτέλεσμα δε μπορεί παρά να είναι πολύ χειρότερο του αναμενομένου.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-10-2007  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site