28 Days Later

Ανοίγεις τα μάτια. Βρίσκεσαι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι. Γυμνός. Κοιτάζεις γύρω το άδειο δωμάτιο του νοσοκομείου. Προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί. Βγάζεις τα σωληνάκια από το χέρι. Διστακτικά διασχίζεις τους έρημους διαδρόμους του κτιρίου. Η φωνή σου αντηχεί στο εγκαταλελειμμένο μέρος. Καμιά απάντηση. Οι δρόμοι της πόλης είναι άδειοι. Νομίζεις ότι είσαι μόνος, ώσπου να δεχτείς την πρώτη επίθεση από μια ομάδα μολυσμένων ανθρώπων. 28 μέρες αργότερα από τι στιγμή που έκλεισες τα μάτια σου βρίσκεσαι σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο.

Ο Danny Boyle μετά από το απερίγραπτο The Beach επιστρέφει στον «ίσιο δρόμο» με ένα αγωνιώδες θρίλερ. Η ιδέα ενός μολυσματικού ιού που μεταδίδεται με το αίμα και προκαλεί βίαιες εκκρίσεις οργής στον άνθρωπο δεν μοιάζει και τόσο απίθανη. Όπως μάλιστα αναφέρει και ο σεναριογράφος της ταινίας, Alex Garland, αρχική έμπνευση για την ιστορία υπήρξε ο θανατηφόρος ιός embola στην Αφρική. Η ταινία εξετάζει τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο οι χαρακτήρες αντιδρούν σε καταστάσεις ανάγκης και παράλληλα μέχρι ποιο σημείο είναι διατεθειμένοι να φτάσουν προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Ο δημιουργός του Trainspotting κινηματογραφεί με δεξιοτεχνία την ιστορία χωρίς παράλληλα να κρύβει τις επιρροές του από τις ταινίες του George Romero, κυρίως στον τρόπο με τον οποίο κινούνται οι φορείς του ιού. Οι γραφικές σκηνές βίας, η σκουρόχρωμη φωτογραφία και η ευκαιριακή χρήση της «κάμερας στο χέρι» δημιουργούν ένα συνεχές αίσθημα καταδίωξης, ένα κλίμα απελπισίας και φόβου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό και σε αυτό βοηθά σημαντικά η επιτυχημένη επιλογή των πρωταγωνιστών, χωρίς να είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 31-01-2003  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site