The Dead Girl

Πέντε χαρακτήρες και ισάριθμες ματιές πάνω σ' ένα έγκλημα. Νεκρή κοπέλα ανακαλύπτεται τυχαία από μία περαστική (Toni Collette) που ενημερώνει τις αρχές. Το πτώμα καταλήγει στο νεκροτομείο, όπου η ιατροδικαστής (Rose Byrne) βρίσκει ένα εκ γενετής σημάδι το οποίο διαθέτει και η αγνοούμενη αδερφή της. Η εντεινόμενη αγωνία και μειούμενη ελπίδα για αίσια έκβαση των ερευνών εντοπισμού της κατατρώνε την οικογένειά της. Μία μεσήλικη γυναίκα (Mary Beth Hurt) υποψιάζεται πως ο άνδρας της την απατά, όμως η αναζήτηση την οδηγεί στην υποψία πως εκείνος είναι ο δολοφόνος. Η μητέρα της αγνοουμένης ακολουθεί τα τελευταία γνωστά βήματα της κόρης της (Brittany Murphy). Πώς το νεκρό κορίτσι κατέληξε στην τραγική του μοίρα;

Λέγεσαι Karen Moncrieff και στη δεύτερή σου ταινία (μετά το «Blue Car» του 2002) μαζεύεις ένα σκασμό από ανερχόμενους και καταξιωμένους ηθοποιούς. Ε, κάτι πρέπει να αξίζεις λοιπόν...

Με σενάριο και σκηνοθεσία στις πλάτες της - κάτι που συνέβη και στην πρώτη της ταινία - αναλαμβάνει να γυρίσει ένα thriller με γερές δόσεις δράματος στηριγμένο στην τραγικότητα γεγονότων και χαρακτήρων. Το φιλμ είναι χωρισμένο σε πέντε διακριτές ενότητες που καθεμιά προβάλει για πρωταγωνίστρια διαφορετική γυναίκα η οποία σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τη νεκρή κοπέλα. Γύρω από τις πέντε ηρωίδες περιφέρονται ακόμα περισσότεροι που γεμίζουν την οθόνη, χωρίς να την υπερφορτώνουν. Υπάρχει, επομένως, μία ισορροπία στο διαθέσιμο χρόνο και λίγο ως πολύ όλοι προλαβαίνουν να φανούν προσφέροντας πληροφορίες και εύρος στην ιστορία. Οι γυναίκες φυσικά υπερτερούν ξεκάθαρα έναντι των ανδρικών ρόλων. Η θεματική της ταινίας εξάλλου είναι αυτή που στοχεύει σε ανάπτυξη πολλαπλών θηλυκού γένους ιδιοσυγκρασιών, εκφράζοντας έτσι εύγλωττα τις ανησυχίες της Moncrieff. Η στιβαρή και αταλάντευτη ματιά της εξασφαλίζει την απόδοση ενός συνεπούς σεναρίου σε μία δουλειά ενδιαφέρουσα (και για ανδρικό κοινό) και πλήρη. Το ύφος, ο ρυθμός, οι άρτιες ερμηνείες τις οποίες ορχηστρικά χειρίζεται καταδεικνύουν από τη μεριά της σκηνοθέτιδος όραμα και σαφή γνώση του τι ζητά. Ξεχωρίζει δε γιατί αδιαφορεί για τις συνήθεις κορυφώσεις αδρεναλίνης, παρά τα προφανή στοιχεία μυστηρίου, επενδύοντας χαμηλόφωνα στις ερμηνείες που τη δικαιώνουν.

Κινηματογραφικά τον τελευταίο μήνα τον θεωρώ έναν από τους αγαπημένους μου, όχι γιατί είδα τίποτα το εξαιρετικό, αλλά επειδή είχα την ευτυχία να χορτάσω από Rose Byrne! Η... Βρισηίδα του «Troy» πρωταγωνιστεί επίσης στο αδικημένο «Marie Antoinette» της Coppola και το εξαίσιο «Sunshine» του Boyle (που ακόμα προλαβαίνετε να δείτε), ενώ την περιμένουμε να ηγηθεί του cast στο «28 Weeks Later». Όπως μας έχει συνηθίσει στους δραματικούς κυρίως ρόλους, τα πηγαίνει περίφημα καταφέρνοντας να βγάζει μία πηγαία μελαγχολία που δε τη συναντάς εύκολα στο 'νέο αίμα'. Συνολικά όμως, οι ερμηνείες είναι υψηλού επιπέδου ή το λιγότερο αξιοπρεπείς. Το ολικό αποτέλεσμα; Κάτι περισσότερο κι από καλό.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 03-05-2007  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site