Coeurs

Στο σημερινό Παρίσι, οι ιστορίες έξι χαρακτήρων που αναζητούν την αληθινή αγάπη συνδέονται αλυσιδωτά μεταξύ τους. Η ευαίσθητη Nicole (Laura Morante) και ο άνεργος Dan (Lambert Wilson), ο οποίος όλο και συχνότερα καταφεύγει στο ποτό, ψάχνουν ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα, γεγονός που προκαλεί ακόμα περισσότερες τριβές στις ήδη τεταμμένες σχέσεις τους. Κάποια στιγμή, η Gaelle (Isabelle Carre), που δεν μπορεί να βρει τον κατάλληλο άνδρα θ' απαντήσει στην αγγελία γνωριμίας που δημοσίευσε ο Dan μετά από το χωρισμό του με τη Nicole. Η Gaelle είναι αδερφή του απογοητευμένου από τη ζωή Thierry (Andre Dussollier), του μεσίτη που έχει αναλάβει να βρει διαμέρισμα στη Nicole και τον Dan, ο οποίος νομίζει ότι η πιστή χριστιανή συνάδελφός του, Charlotte (Sabine Azema), του κάνει έμμεσες ερωτικές προτάσεις. Παράλληλα, η Charlotte αναλαμβάνει να προσέχει το στριμμένο κατάκοιτο πατέρα του Lionel (Pierre Arditi), ο οποίος δουλεύει ως μπάρμαν (και ως... εξομολογητής) στο ξενοδοχείο που συχνάζει ο Dan.

Ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Nouvelle Vague, ο Alain Resnais («Hiroshima Mon Amour», «L' Annee Derniere A Marienbad»), στα 84 του χρόνια, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα θεατρικό του Alan Ayckbourn, με τον οποίο είχαν ξανασυνεργαστεί στο «Smoking/No Smoking» το 1993. Το «Coeurs» θέλει να μιλήσει για τη μοναξιά της σύγχρονης ζωής στη μεγαλούπολη και την αναζήτηση λίγης ζεστασιάς, λίγης αληθινής και ειλικρινούς αγάπης. Κάτι που, στην ουσία, όλοι μας ψάχνουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Καθένας από τους χαρακτήρες προσπαθεί να κρύψει τα ψυχικά σημάδια του παρελθόντος που τον βαραίνουν, είτε επειδή θέλει να τα ξεχάσει είτε επειδή δε θέλει να τρομάξει τους ανθρώπους που ξέρει και αυτούς που πρόκειται να γνωρίσει, τακτική στην οποία επίσης καταφεύγουμε συχνά. Ακόμα και το γεγονός ότι οι ιστορίες των χαρακτήρων αυτών συνδέονται μεταξύ τους αποτελεί ένα όχι και τόσο σπάνιο φαινόμενο των κοινωνιών μας. Οπότε, το σενάριο αναφέρεται σε συνηθισμένους ανθρώπους που βιώνουν συνηθισμένες καταστάσεις και το μόνο που μένει για να κάνει το «Coeurs» μια αξιοσημείωτη ταινία είναι η σκηνοθεσία.

Δυστυχώς, ο παλαίμαχος σκηνοθέτης δε δείχνει να μπορεί ν' απογειώσει αυτό το γλυκόπικρο γαϊτανάκι μοναχικών καρδιών. Υιοθετώντας μια βατή κινηματογράφηση, χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις, ο Resnais μοιάζει να κάνει περισσότερο μια συρραφή επεισοδίων (κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να υπάρχει εμφανής λόγος) παρά να ενδιαφέρεται να μας γνωρίσει σε βάθος τους χαρακτήρες του. Ουσιαστική κορύφωση δεν υπάρχει στην ταινία και ο ίδιος μονότονος ρυθμός ακολουθείται από την αρχή μέχρι το τέλος. Παρά τις αρκετά καλές ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών, το «Coeurs» σύντομα κουράζει με τη φλυαρία του και την ανικανότητά του να κρύψει τις θεατρικές καταβολές του. Ακόμα και μερικοί υποβλητικοί φωτισμοί, που προσδοκούν να προσδώσουν έμφαση σε κάποιες στιγμές, δείχνουν να μην εναρμονίζονται με το συνολικό ύφος, υπερβαίνοντας αυθαίρετα τους λογικούς και φυσικούς νόμους. Γενικά, οι 'Καρδιές' (όπως είναι ο αυθεντικός τίτλος) διστάζουν να μιλήσουν ειλικρινά και θαρραλέα για να... ξαλαφρώσουν και το τελικό αποτέλεσμα θυμίζει περισσότερο άσκηση ύφους παρά ολοκληρωμένη δημιουργία.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-04-2007  |  Διανομή: Master