Μια Μέλισσα Τον Αύγουστο

Μία απόμερη αμμουδερή παραλία είναι εξαίσιος προορισμός σ' ένα καυτό αυγουστιάτικο πρωινό. Σ' αυτό συμφωνεί ο Χάρης (Θοδωρής Αθερίδης) με την ενδιαφέρουσα από άποψη σύνθεσης παρέα του και πιο συγκεκριμένα τη γυναίκα του Βασούλα (Αλίνα Κοτσοβούλου), τη γερμανοαναθρεμένη αδερφή του Χίλντεγκαρντ (Βίκυ Βολιώτη) και την ερωμένη του Μαρία (Σμαράγδα Καρύδη) που για να μην καρφωθεί στη σύζυγο παριστάνει την κωφάλαλη! Το μπάνιο της συντροφιάς χαλά μία μέλισσα που τσιμπάει τον αλλεργικό Χάρη. Στο αλλεργικό σοκ που ακολουθεί ο Χάρης δεν πρήζεται απλώς, για την ακρίβεια πρήζεται τόσο που γίνεται αγνώριστος! Ο άλλος του εαυτός που εμφανίζεται στο προσκήνιο (Αντώνης Λουδάρος) είναι ένας Χάρης που επιμελώς κρυβόταν μέσα του για χρόνια.

Το δημοφιλές ομώνυμο θεατρικό που για δύο χρόνια και 340 παραστάσεις αγκαλιάστηκε από το ελληνικό κοινό, τολμά το πέρασμα στη μεγάλη οθόνη με το ίδιο καστ, ηχηρές χορηγίες, παραγωγό τον Πάνο Παπαχατζή (που μπορεί να καυχιέται πως σε όποια παραγωγή έχει εμπλακεί τελευταία - «5 Λεπτά Ακόμα» και «Straight Story» - 'περπατάει' πολύ καλά) και μία φιλική συμμετοχή επιπέδου Κιμούλη. Τη σκηνοθετική καθοδήγηση και το σενάριο έχει αναλάβει ο Θοδωρής Αθερίδης, που μπορεί να μη διαθέτει κινηματογραφική εμπειρία αλλά επιστρατεύει μία περισσότερο θεατρική οπτική που σαφέστατα του είναι οικεία.

Ίσως να αναρωτιέστε πόσο αποστασιοποιείται η θεατρική 'μέλισσα' από την κινηματογραφική και τι καινούριο έχει να πει. Πάνω σ' αυτό δε μπορώ να βοηθήσω μιας και δεν έχω δει την αρχική. Το σίγουρο είναι πως στο μεγαλύτερο ποσοστό του, το «Μια Μέλισσα Τον Αύγουστο» είναι στημένο και μιλά με γλώσσα θεατρική, δίνοντας βάση στους χαρακτήρες μέσα σε περιβάλλον στατικό. Ελάχιστες είναι οι σεκάνς που διαθέτουν κινηματογραφική χροιά αναφερόμενες κυρίως σε παρελθούσες καταστάσεις.

Ωστόσο το «Μια Μέλισσα Τον Αύγουστο» διαθέτει ένα προσόν που προσωπικά θεωρώ χρήσιμο όταν έχουμε να κάνουμε με ελληνική παραγωγή. Είναι γεμάτη από καλοκαιρινό φως και χρώματα Αιγαίου, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστικό της χώρας μας ενώ λειτουργεί προσεγγιστικά για το κοινό. Ας μη ξεχνάμε πως σε 'χρυσές' παραγωγικά μέρες του ελληνικού κινηματογράφου το φωτεινό και το γαλάζιο ουρανού και θάλασσας αποτέλεσαν (συνεξαρτώμενες με χολιγουντιανές επιρροές - βλέπε μιούζικαλ) θελκτικότατη μορφή ψυχαγωγίας μαζικής κατανάλωσης.

Οι κωμικοί διάλογοι και καταστάσεις, η χημεία των πρωταγωνιστών, η... προπόνηση μέσα από 340 πρόβες χαρίζουν - αν όχι γέλιο - τουλάχιστον ένα χαμόγελο προϊόν χαλαρής και απροβλημάτιστης θέασης. Όμως μαζί με το τσίμπημα της μέλισσας, ξεκινά μία σταδιακή αποστασιοποίηση που εντείνεται στο δεύτερο μέρος. Το περισσότερο ατακαδόρικο χιούμορ της αρχής δίνει τη θέση του σε περισσότερο black εκδοχές, ενώ το ύφος της ταινίας όσο προχωρά σοβαρεύει επικίνδυνα. Ό,τι αρχίζεις να βλέπεις από δω και πέρα μοιάζει με Αλλενική προσέγγιση, με τη διαφορά πως το ελληνικό παραθεριστικό τοπίο ελάχιστα θυμίζει Νέα Υόρκη, όπως επίσης διαφέρουν και οι δύο εκδοχές του Χάρη με το μέσο πολίτη του Μεγάλου Μήλου. Η ημι-ψυχολογική προσέγγιση των εσωτερικών συγκρούσεων του Χάρη επιμένουν να αποτελούν τον κύριο άξονα του δευτέρου μέρους ερχόμενο σε ακραία αντίθεση με το πρώτο χωρίς να του ταιριάζει ή να το αιτιολογεί πειστικά. Οι ανάλαφροι χαρακτήρες βαραίνουν και σκοτεινιάζουν όσο πέφτει η νύχτα.

Στις ερμηνείες, ο Αθερίδης εμφανίζεται υπέρ του δέοντος θεατρικός, αδυνατώντας να δραπετεύσει από τη θεατρική εκδοχή της περσόνας του. Η Καρύδη μπορεί να παίζει και μόνο με τη χιουμοριστική-αυτοσαρκαστική πλευρά της, αν και θα ήθελα να τη δω να τολμά ρόλους με ισχυρότερο υπόβαθρο. Στο ίδιο μήκος κύματος με την τελευταία μένει και ο σαφώς απολαυστικότερος των προαναφερομένων Αντώνης Λουδάρος, αλλά τελικά την παράσταση κλέβει η Βολιώτη που ανταποκρίνεται σε σχετική άνεση στον απαιτητικότερο ρόλο της ταινίας. Συνοπτικά, δεν είναι πως η 'μέλισσα' περνά τελείως απαρατήρητη, απλώς το τσίμπημά της δεν γίνεται όσο αισθητό θα 'θελες. Για το τέλος αδυνατώ να μην αναφερθώ στο κυρίως μουσικό θέμα της ταινίας που το βρίσκω τουλάχιστον αταίριαστο αισθητικά με το όλο project, πόσο μάλλον με την εξέλιξη που αυτό ακολουθεί όσο το ξετύλιγμα της πλοκής προχωρά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 01-02-2007  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site