The Return

Ένα επαγγελματικό ταξίδι θα φέρει την αντιπρόσωπο πωλήσεων Joanna Mills (Sarah Michelle Gellar) στη γενέτειρά της στο Τέξας, απ' όπου είχε φύγει σε μικρή ηλικία και, κατ' επιλογή, δεν ξαναγύρισε έκτοτε. Ο λόγος είναι μια σειρά οραμάτων που άρχισε να βλέπει μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που είχε με τον πατέρα της (Sam Shepard). Τα οράματα τής φανερώνουν αποσπασματικές εικόνες από το φόνο μιας κοπέλας (ίσως και τον δικό της), αλλά η ίδια δε γνωρίζει τις λεπτομέρειες του εγκλήματος. Φτάνοντας στη μικρή πόλη θα συναντήσει τον Terry Stahl (Peter O'Brien), έναν άνδρα που είχε κατηγορηθεί ότι σκότωσε τη γυναίκα του, ο οποίος θα βοηθήσει τη Joanna να διελευκάνει την υπόθεση, ενώ ταυτόχρονα θ' αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη έλξη μεταξύ τους. Όσο περισσότερο σκαλίζει την υπόθεση, τόσο το παρελθόν ζωντανεύει και καταδιώκει τη Joanna, με την κορύφωση να έρχεται σ' ένα άκρως αποκαλυπτικό και ανατρεπτικό φινάλε...

Ο ινδικής καταγωγής Βρετανός Asif Kapadia είχε προκαλέσει κάποια αίσθηση το 2001 με το ντεμπούτο του «The Warrior», μια ιστορία αυτογνωσίας και πολεμικών τεχνών γυρισμένη στην Ινδία. Στις βαλίτσες του κουβαλά επίσης το πολύ καλό μικρού μήκους «The Sheep Thief» (1997, η διπλωματική του ταινία), που αφορούσε ένα μικρό παιδί στην αγροτική Ινδία που κλέβει ένα πρόβατο για να ζήσει. Έκπληξη αποτελεί, λοιπόν, η απόφασή του να εμπλακεί σ' αυτήν την παραγωγή, και ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, δυσάρεστη, αποτελεί το τελικό προϊόν με τον τίτλο «The Return». Το σενάριο του Adam Sussman δεν είναι τίποτε άλλο από μια συρραφή από κλισέ του είδους, και μάλιστα των κατώτερων ποιοτικών στρωμάτων των ταινιών τρόμου που μαστίζουν τη διεθνή κινηματογραφία τα τελευταία χρόνια.

Η προσέγγιση του Kapadia, αν και προσπαθεί απεγνωσμένα ν' απογειώσει το φτωχό υλικό σ' ένα τίμιο θρίλερ, αποτυγχάνει οικτρά και αυτό που παρελαύνει επί της οθόνης βρίθει εξίσου από κλισέ και ξεπερασμένα τρικ, που όχι μόνο δεν τρομάζουν, αλλά είναι τόσο προβλέψιμα τοποθετημένα - σύμφωνα με τις συνηθισμένες συνταγές - που καταντούν βαρετά και αστεία. Η αισθητική άποψη βρίσκεται στο ίδιο πνεύμα, με την ψυχρών χρωμάτων και χοντρού κόκκου φωτογραφία να χρησιμοποιείται για μία ακόμη φορά αδικαιολόγητα. Μόνο οι απέραντοι μοναχικοί αυτοκινητόδρομοι που διασχίζουν τις ερήμους του Τέξας φαίνεται να προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του νεαρού σκηνοθέτη, αλλά μόνο σαν ατμοσφαιρικά ιντερλούδια και όχι σαν μέρος της δραματουργίας, αφού σχεδόν όλες οι σκηνές δράσης εγκλωβίζονται στην τυπική κλειστοφοβική ατμόσφαιρα των τεσσάρων τοίχων. Όσο για τις ερμηνείες, δε χρειαζόμασταν το «The Return» για να διαπιστώσουμε ότι η Gellar δε διαθέτει ίχνος υποκριτικής δύναμης. Αναλόγως πράττει και το υπόλοιπο καστ, ελαφρώς εξαιρουμένου του μεγάλου Shepard, που μόνο αυτός ξέρει πόση ανάγκη είχε τα χρήματα.

Ακόμα και η, αλά Shyamalan, ανατροπή του τέλους περισσότερο μπερδεύει και απογοητεύει παρά εκπλήσσει. Χωρίς να θέλουμε ν' αποκαλύψουμε τίποτα, λέμε μόνο πως αν διαβαστεί σύμφωνα με τη λογική της ταινίας, ακυρώνει όλα όσα έχουν πρηγηθεί οπότε τίποτα δε θα είχε γίνει εξ' αρχής. Και, αν διαβαστεί ως δημιουργική, ποιητική άδεια του σκηνοθέτη, είναι τόσο αυθαίρετη όσο και αν σας λέγαμε ότι το φόνο διέπραξαν Ανδρομεδανοί χούλιγκανς!

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-01-2007  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site