Stranger Than Fiction

Ο Harold Crick (Will Ferrell) είναι αντιπαθής εξ επαγγέλματος. Εφοριακός, βλέπετε! Κατά βάθος όμως είναι ένας ανθρωπάκος κολλημένος στο καθήκον, με μπόλικους ψυχαναγκασμούς και ελάχιστο χώρο για αυθορμητισμό. Τα σημαντικά στη ζωή του έρχονται όταν αρχίζει να ακούει τη φωνή μίας γυναίκας που μιλά για εκείνον σε τρίτο πρόσωπο, σα να πρόκειται για ήρωα βιβλίου. Όταν η φωνή προβλέπει γεγονότα και προοικονομεί το θάνατό του, ο Harold αναζητά λύση στο πρόσωπο του καθηγητή λογοτεχνίας Jules Hilbert (Dustin Hoffman) και εκείνος διαπιστώνει πως η φωνή ανήκει στη συγγραφέα Kay Eiffel (Emma Thompson). Εν τω μεταξύ, η γνωριμία του Harold με την αναρχοαυτόνομη Ana (Maggie Gyllenhaal) αποτελεί έναν σοβαρό λόγο να μείνει ζωντανός, κόντρα στο επικείμενο φινάλε του νέου βιβλίου της Kay που βαίνει προς ολοκλήρωση.

Σε ένα ρόλο όχι ακριβώς αντιπροσωπευτικό, ο Will Ferrell αποφασίζει να δοκιμαστεί σε μία περισσότερο σοβαρού ύφους ταινία. Πλαισιώνεται μάλιστα από συναδέλφους του καταξιωμένους όμως οι Dustin Hoffman και Emma Thompson αλλά και την νεαρότερη Maggie Gyllenhaal που ξέρει να προσδίδει σεξαπίλ και ουσία στους ρόλους της. Η σεναριακή ιδέα που αναλαμβάνει να υλοποιήσει ο σκηνοθέτης των «Monster's Ball» και «Finding Neverland», Marc Foster, είναι ενδιαφέρουσα και αξιοποιήσιμη. Παραβλέποντας την άστοχη εμφάνιση της Queen Latifah, που ακόμα αναρωτιέμαι γιατί θεωρείται ηθοποιός, δεν αναμένεις να τεθείς αντιμέτωπος μ' ένα αριστούργημα όμως ελπίζεις πως ίσως δεις κάτι αποστασιοποιημένο από το κλασσικό είδος κωμωδίας ή κομεντί. Τέτοιες προσδοκίες προκύπτουν και από το αρκετά σκοτεινό πρώτο μέρος, με το όλο πνεύμα της ταινίας να διατηρείται σε ένα μοτίβο στιβαρό και προσεγμένα κωμικό. Εδώ πόντους κερδίζει ο Ferrell επενδύοντας κυρίως στην αληθοφάνεια στεκόμενος μακριά από συνηθισμένες ακρότητες. Η λατρεμένη Emma Thompson είναι σταθερή αξία σε ρόλο που δεν αντιμετωπίζει ελαφρά ή περιπαικτικά ενώ τον πλέον αποσυμφορητικό χαρακτήρα να κρατά ο Hoffman.

Μέχρι να αποκαλυφθεί η τελική λύση της υπόθεσης, υπονοείται ως φυσιολογικό ενδεχόμενο το «Stranger Than Fiction» να μετακυλήσει στο δράμα. Η επίδραση όμως των άγραφων νόμων του πολιτικώς ορθού (αμερικανικού κυρίως) κινηματογράφου είναι καθοριστική και οι δημιουργοί του 'Πιο Παραξενο Κι Από Παράξενο' επιλέγουν - υποσκάπτοντας την ίδια τους τη προσπάθεια - να παραδώσουν ένα κατευναστικό φινάλε. Μία τέτοια οπισθοχώρηση δε συνάδει με τον τρόπο όπου η ταινία για 100 περίπου λεπτά επιλέγει να μιλήσει στο κοινό, κρατώντας την αμήχανα ανένταχτη σε κάποιο δεδομένο κινηματογραφικό είδος. Αυτό το 'χάδι' στην πλάτη του θεατή για να βγει από την αίθουσα ανακουφισμένος έχει αναπόφευκτες συνέπειες στην ποιότητα της ταινίας. Εκτός αν, φυσικά, πρέπει να εξαιρέσουμε την κωμωδία από ποιοτικές παραμέτρους. Είναι κι αυτή μια άποψη...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-01-2007  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site