Falkenberg Farewell

Πέντε παιδικοί φίλοι ζουν το τελευταίο καλοκαίρι της εφηβείας τους (και της αθωότητάς τους) στο Φάλκενμπεργκ, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη στη δυτική ακτή της Σουηδίας. Ο John (John Axel Eriksson) δε θέλει να κάνει τίποτε, δε μιλά πολύ και βρίσκει απόλαυση στην κατανάλωση μπέικον. Ο αδερφός του, Holger (Holger Eriksson), περνά τις μέρες του μαζί με τον κολλητό του David (David Johnson), ο οποίος καταγράφει όλες του τις σκέψεις στο ημερολόγιό του, κάνοντας μπάνιο γυμνοί, βόλτες στο δάσος και συζητώντας να μη φύγουν ποτέ από την πόλη. Ο Jorgen (Jorgen Svensson) θέλει ν' αρχίσει μια επιχείρηση για να βγάλει λεφτά. Ο Jesper (Jesper Ganslandt) επισκέπτεται ενίοτε το μοναχικό πατέρα του, καταλαβαίνοντας ότι η επικοινωνία μεταξύ τους έχει χαθεί πλεόν. Ένα τραγικό συμβάν στο τέλος του καλοκαιριού θα κλονίσει την αντίληψή τους για τη ζωή και θα τους κάνει να καταλάβουν ότι οι μέρες της ξενοιασιάς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...

Ο νεαρός αυτοδίδακτος σκηνοθέτης Jesper Ganslandt είχε την ιδέα αυτής της ταινίας μαζί με τους φίλους του, δηλαδή τους άλλους τέσσερις ερασιτέχνες πρωταγωνιστές, οι οποίοι βοήθησαν από την αρχή συζητώντας και γράφοντας το βασικό σενάριο/σκελετό. Αρχικά, ο Ganslandt το γύρισε χωρίς παραγωγό, με τη συμμετοχή όλης της παρέας, βάζοντας ο καθένας τα ελάχιστα απαιτούμενα χρήματα από την τσέπη του. Αργότερα, γνώρισε κάποιον από την εταιρία παραγωγής που είναι υπεύθυνη για τις ταινίες του Lucas Moodysson, κι έτσι κατάφερε να ολοκληρώσει το μοντάζ και να προωθήσει την ταινία, στέλνοντάς την σε διάφορα φεστιβάλ. Στις 'Νύχτες Πρεμιέρας' στην Αθήνα το 2006, το «Falkneberg Farewell» απέσπασε τη Χρυσή Αθηνά, την κορυφαία διάκριση του φεστιβάλ.

Το «Falkneberg Farewell» είναι μια ταινία όπου οι πρωταγωνιστές υποδύονται λίγο-πολύ τον εαυτό τους, σε μια προσπάθεια καταγραφής της καθημερινής ζωής τους στην κωμόπολή τους και των προσωπικών τους επιθυμιών και ονείρων. Το καλοκαίρι αυτό είναι το τελευταίο καλοκαίρι όπου όλα θα είναι ανέμελα, χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις για το μέλλον του καθενός. Υπάρχει μια διάχυτη παιδικότητα, με έντονες δόσεις ραστώνης αλλά και μελαγχολίας, πράγμα που επιθυμούσε ο σκηνοθέτης, αφού ήθελε οι ήρωες να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον αληθινό εαυτό τους. Περισσότερο μοιάζει με συρραφή επεισοδίων, αλλά όσο περνά η ώρα, καταλαβαίνουμε ότι όλα δένουν σιγά σιγά προς το τέλος σχηματίζοντας την εικόνα μιας ολοκληρωμένης ταινίας, και όχι μιας απλής ημερολογιακής καταγραφής.

Η χαλαρή αφηγηματική δόμηση είναι η απόπειρα του Ganslandt να ξεφύγει από τους συνηθισμένους κινηματογραφικούς τρόπους να πει μια ιστορία, ειδικά από "τον 'αμερικάνικο', δηλαδή με δραματουργικά 'κολπάκια' και άσκοπες διηγήσεις", όπως έχει δηλώσει ο ίδιος. Και το πετυχαίνει σ' ένα μεγάλο βαθμό, βάζοντας τους θεατές σ' έναν χαλαρό, σχεδόν υπνωτικό ρυθμό, φρέσκο και συνειδητοποιημένο. Η 'ελαφριά' ψηφιακή κάμερα στο χέρι διευκολύνει τη διεισδυτικότητα της σκηνοθετικής ματιάς σε όλους τους χώρους, υποστηριζόμενη από τη συμπαθέστατη και, ενίοτε, ποιητική φωτογραφία. Οι ερμηνείες, όλες τους φυσικές και ανεπιτήδευτες βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο και η ατμοσφαιρκή μουσική του Eric Enocksson συμπληρώνει άψογα το γενικό σύνολο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-01-2007  |  Διανομή: Hollywood Entertainment