Angel-A

Σ' ένα ασπρόμαυρο Παρίσι επί των ημερών μας, ο μισός υπόκοσμος ζητά από τον Andre (Jamel Debbouze) να εξοφλήσει άμεσα τα χρέη του. Οι χειρότεροι εξ αυτών, απαιτούν να βρει 40.000 ευρώ ως το τέλος της μέρας, αν δε θέλει να έχει ένα πρόωρο και ουχί ειρηνικό τέλος. Ο δύσμοιρος Andre, αφού εξετάζει όλες τις δυνατές λύσεις, αποφασίζει απελπισμένος να πέσει από μία γέφυρα στα νερά του Σηκουάνα. Λίγο όμως πριν προβεί στο απονενοημένο διάβημα διαπιστώνει πως βρίσκεται στην ίδια γέφυρα και με τις ίδιες προθέσεις μία πανύψηλη και όμορφη ξανθιά κοπέλα. Τότε ο Andre αποφασίζει να σώσει την Angela (Rie Rasmussen) και εκείνη σε ανταπόδοση της αυτοθυσίας του υπόσχεται πως θα τον βοηθήσει να ξεφύγει από το αδιέξοδό του.

Το σινεμά έχει κρυφές ή φανερές ομορφιές. Στη περίπτωση του «Angel-A», τα κάλλη επιμερίζονται, με το συγκριτικό πλεονέκτημα να διατηρεί η λατρεμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία του Thierry Arbogast υπό το οργιώδες σκηνοθετικό όραμα του Luc Besson. Και όλα αυτά, εμπνευσμένα από το πλέον κλασσικό ανδρικό όνειρο: τη γυναίκα-άγγελο, σε όψη και ψυχή, με ελαφρώς ύποπτο παρελθόν τόσο ώστε να διαολίζει την περιέργεια και το ενδιαφέρον, η οποία έρχεται να τον σώσει από την αδιέξοδη ζωή του. Εν μέρει βρίσκουμε εδώ μία άτυπη αντιστροφή του «La Fille Sur Le Pont» ('Το Κορίτσι Στη Γέφυρα'). Η ένταση πάντως αυτής της ανδρικής φαντασίωσης εντείνεται και από το επιτηδευμένα αταίριαστο οπτικά ζευγάρωμα των Debbouze και Rasmussen. Η χημεία όμως μεταξύ τους δεν αργεί να φανεί. Ο Debbouze διαθέτει ταλέντο και ψυχή που γενναιόδωρα χαρίζει στο ρόλο του. Και αν ο Γάλλος ηθοποιός έχει ήδη δώσει σημαντικό μέρος των εξετάσεών του στο κοινό, η Δανέζα καλλονή με τις έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες υπάρχουν στιγμές που υποκριτικά εντυπωσιάζει στο πρωταγωνιστικό της ντεμπούτο. Εκτός από το να ομορφαίνει το κάδρο, δε ξεχνά να κινείται με φυσικότητα και καλώς νοούμενο θράσος σε κάθε σεκάνς, καταδεικνύοντας την αβυσσαλέα διαφορά από το προ ετών σύντομο πέρασμά της (εντυπωσιακό από πλευράς εμφάνισης αλλά λίγο σε υποσχέσεις) στο «Femme Fatale» του De Palma. Μας χαρίζει δε μερικά από τα πιο αισθησιακά 'okay' που έχουμε ακούσει ποτέ στο σινεμά.

Τη μουσική επένδυση της ταινίας έχει αναλάβει η Anja Garbarek. Οι υποδόριες τζαζιές της περνούν ως νοσταλγικά μουσικά χαλιά στα πλάνα και τα υπόλοιπα slow κομμάτια συμπληρώνουν το παζλ υπερτονίζοντας την εκλεπτυσμένη αισθητική του φιλμ. Το φινάλε ωστόσο σηκώνει πολύ συζήτηση. Αν υποθέσουμε πως το «Angel-A» πραγματεύεται ένα ανδρικό όνειρο, η συνήθης κατάληξη αυτού θα έπρεπε να 'ναι η απογοήτευση κατά το 'ξύπνημα', όταν καθίσταται συνειδητό πως όλα βρίσκονταν εν τέλει στη σφαίρα του ιδεατού. Ποια είναι όμως η μαγεία του ονείρου αν εκπληρωθεί; Σίγουρα εκπίπτει, χάνει την αστραφτερή του αίγλη, γίνεται πλέον απτό και βιώσιμο, άρα γήινο. Υποκύπτοντας λοιπόν ο Besson στην εκδοχή της ευτυχούς κατάληξης, ίσως να κατηγορηθεί ως υπέρμετρα αισιόδοξος. Αλλά πάλι, η άρνηση των επουράνιων για χάρη των εγκόσμιων από τον άγγελο ίσως συμβολίζει την αντίθεση του σκηνοθέτη-σεναριογράφου στις μετά θάνατον υποσχέσεις. Εξάλλου και ο ίδιος ο Besson υπoνόησε κάτι τέτοιο αναφέροντας πως ξεκίνησε να γράφει το σενάριο της ταινίας δέκα χρόνια πριν την ολοκληρώσει, χωρίς ωστόσο να καταφέρει τότε να τοποθετήσει τα κατάλληλα λόγια στα στόματα των ηρώων. Ίσως οι προσωπικές απαιτήσεις του, αν είναι αυτές που υποθέτω, να χρειάστηκαν καιρό για να μορφοποιηθούν. Όσο πάντως κι αν το φινάλε σας μετριάσει τον ενθουσιασμό του πρώτου μέρους, το «Angel-A» εξακολουθεί αποτελεί μία αξιόλογη πρόταση. Φυσικοί διάλογοι, υπέροχα πλάνα, μία ζεστή ιστορία και δύο πρωταγωνιστές που σε κερδίζουν, καθένας με τον τρόπο του. Τέλος, δώστε προσοχή στο πλάνο όπου η Angela μας αποκαλύπτει κεκαλυμμένα, με τη συνδρομή του αγάλματος της 'Νίκης της Σαμοθράκης' την πραγματική της ταυτότητα. Με μία λέξη: υπέροχο!

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 04-01-2007  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site