Lady In The Water

Ο Cleveland Heep (Paul Giamatti) είναι ο διαχειριστής ενός συγκροτήματος κατοικιών στα προάστια της Φιλαδέλφιας των ΗΠΑ. Μια νύχτα σώζεται από πνιγμό στην πισίνα από μια παράξενη κοπέλα, με το όνομα Story (Bryce Dallas Howard). Σύντομα ανακαλύπτει ότι η Story είναι μια νύμφη του Υγρού Κόσμου που έχει παγιδευτεί στην πισίνα και περιμένει έναν τεράστιο μυθικό αετό να τη σώσει, σύμφωνα μ' ένα παραμύθι που μαθαίνει από μια ασιάτισσα ένοικο. Ο Cleveland βάζει σκοπό να τη βοηθήσει και προσπαθεί να ξεδιαλύνει όλες τις πτυχές του παραμυθιού για να βρει τη λύση. Στην πορεία, αντιλαμβάνεται ότι οι υπόλοιποι ένοικοι του συγκροτήματος θα παίξουν και αυτοί το ρόλο τους στην πλήρωση του παραμυθιού, αφού ο καθένας τους δείχνει να ανταποκρίνεται στην περιγραφή των χαρακτήρων της ιστορίας. Όλοι μαζί θα συνεργαστούν για να καταφέρει η Story να γυρίσει στο σπίτι της, ξεφεύγοντας από τις αιμοβόρες διαθέσεις ενός τέρατος που καραδοκεί στο γρασίδι και την καταδιώκει.

Δύο χρόνια μετά το τραγελαφικό «The Village», ο M. Night Shyamalan ξαναχτυπά με μια ακόμη πιο απίστευτη ιστορία. Το «Lady In The Water», γραμμένο από τον ίδιο, βασίστηκε σε ένα παραμύθι που έλεγε για καιρό στις δύο κόρες του, δημιουργώντας τις συνέχειες κάθε βράδυ, χωρίς να έχει ιδέα για την εξέλιξή του - κατόπιν δικής του παραδοχής. Έτσι ακριβώς είναι και η ταινία. Καθώς περνούν τα λεπτά, νομίζει κανείς ότι ο δημιουργός της δεν είχε την παραμικρή ιδέα για την εξέλιξη του σεναρίου και την πορεία των χαρακτήρων και ότι τα πάντα αποφασίζονταν στα όρθια την προηγούμενη των γυρισμάτων. Ο φιλήσυχος διαχειριστής που θέλει να ξεφύγει από το τραυματικό παρελθόν του και οι υπόλοιποι ένοικοι, μια πλειάδα χαρακτήρων βασισμένων σε φτηνά και, ενίοτε, ανήθικα στερεότυπα, όλοι τους υποτίθεται άνθρωποι της καθημερινότητας, πείθονται μονομιάς για την ύπαρξη αυτού του φανταστικού κόσμου και ασυζητητί σπεύδουν να δώσουν μάχες με δαιμονικά τέρατα και να εκπληρώσουν αρχαίες προφητείες. Ακόμα και αν πειστούμε ότι ο Shyamalan ήθελε να κατασκευάσει ένα αστικό, σύγχρονο παραμύθι, το «Lady In The Water» αποτυγχάνει σε κάθε επίπεδο αφού είναι επίπονα βαρετό και αναληθοφανές για κάθε ενήλικο και αρκούντως τρομαχτικό για τις μικρές ηλικίες. Ο χαρακτήρας του ένοικου που είναι ένας δηκτικός κριτικός κινηματογράφου παίζει το ρόλο της απόπειρας εξιλέωσης του σκηνοθέτη, απομυθοποιώντας σχηματικά την τρέχουσα κινηματογραφία, και δίνει ελαφρυντικά προς το δημιουργό του, πετώντας γνωστά τσιτάτα περί απουσίας παρθενογένεσης στο σινεμά και άλλα παρόμοια.

Το πιο εκνευριστικό όμως είναι ότι αυτή τη φορά ο Shyamalan υπερέβη τα εσκαμμένα στον τομέα των αυτοαναφορών. Συμμετέχοντας στην ταινία, όχι με ένα από τα γνωστά του πια περάσματα, αλλά με κανονικότατο ρόλο, κρατά για τον εαυτό του το ρόλο του Μεσσία. Υποδύεται έναν από τους ένοικους, ένα συγγραφέα, που η θέα της νύμφης τον ελευθερώνει από το μπλοκάρισμα της έμπνευσής του και ο οποίος θα γράψει ένα βιβλίο που θ' αλλάξει τη ροή των γεγονότων και την ιστορία του κόσμου, αφού ένα μικρό παιδί θα επηρεαστεί από αυτό και θα μεγαλώσει με τις αξίες του για να γίνει ο μελλοντικός ηγέτης της ανθρωπότητας. Έλεος! Ας σταματήσει, παρακαλώ, ο κ. Shyamalan να βαυκαλίζεται επιτέλους και να αρκείται στα φτηνά εφέ και ας συγκεντρωθεί στην επεξεργασία του σεναρίου του, στη σκηνοθεσία της ταινίας του και στις υποκριτικές οδηγίες προς τους ηθοποιούς του, που εδώ έχουν όλα χαθεί στη χώρα της ανυπαρξίας. Κρίμα, γιατί ο Paul Giamatti είναι καλός ηθοποιός, αλλά είχε την ατυχία να πιστέψει σ' αυτό που θ' αποδεικνυόταν η χειρότερη ταινία του συγκεκριμένου σκηνοθέτη - χειρότερη και από το ανεκδιήγητο «Signs».

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-10-2006  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site