13 (Tzameti)

Ένας εικοσάχρονος Γεωργιανός μετανάστης στη Γαλλία, ο Sebastien (George Babluani), προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην και να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένειά του επισκευάζοντας στέγες. Δουλεύοντας στη στέγη ενός παράξενου μορφινομανή, του Godon (Philippe Passon), κρυφακούει άθελά του μια συζήτηση του τελευταίου για μια δουλειά με πιθανότητες κέρδους πολλών χρημάτων. Όταν ο Godon πεθαίνει ξαφνικά από υπερβολική δόση και ο Sebastien καταλαβαίνει ότι θα μείνει απλήρωτος, αρπάζει την ευκαιρία και κλέβει ένα φάκελο που η τύχη έριξε (κυριολεκτικά) στο δρόμο του, ο οποίος περιέχει όλα τα στοιχεία για τη δουλειά που είχε ακούσει. Πιστεύοντας ότι η τύχη του χαμογέλασε και τον ξεπληρώνει με αυτό τον τρόπο, ξεκινά ένα ταξίδι (σύμφωνα με τις οδηγίες του φακέλου) και σύντομα θα βρεθεί μπλεγμένος σ' ένα αποτρόπαιο τυχερό παιχνίδι ζωής και θανάτου.

Το εκρηκτικό ντεμπούτο του εικοσιεξάχρονου Γεωργιανού Gela Babluani (γιου του βραβευμένου σκηνοθέτη Temur Babluani) είναι ένα ανατριχιαστικό και συνάμα τραγικό θρίλερ ουσίας. Ο νεαρός σεναριογράφος και σκηνοθέτης δημιουργεί έναν καθαρά τραγικό χαρακτήρα και τον φέρνει αντιμέτωπο με την Τύχη. Πόσο μπορεί κανείς να ξεγελάσει την τύχη του και να ξεφύγει από το πεπρωμένο του; Ο νεαρός Sebastien, μην έχοντας τίποτα να χάσει, υιοθετεί μια άλλη ταυτότητα και κλονίζει το σύμπαν του όταν εισέρχεται στο μονοπάτι ενός ανθρώπου για τον οποίο δε γνώριζε σχεδόν τίποτα, πιστεύοντας ότι έτσι θα αποδώσει στον εαυτό του το δίκιο που του στερήθηκε. Αυτή η (φαινομενικά) αυθόρμητη κίνηση θα τον φέρει αντιμέτωπο με ένα σύστημα όπου οι ανθρώπινες αξίες δε μετράνε και όλα καθορίζονται από παντελώς τυχαία γεγονότα και ανταμείβονται με χρήμα. Με στωικότητα δέχεται τη νέα του θέση σ' αυτή την παράξενη τάξη πραγμάτων και ανήμπορος ν' αντιδράσει θα παίξει το παιχνίδι προσδοκώντας μονάχα μια ευτυχή έκβαση. Αλλά, ακόμα και αν η επιθυμητή κατάληξη έρθει, δε θα πρέπει να πληρώσει για την αταξία που προκάλεσε με τη ξαφνική του μεταστροφή, ειδικά όταν αυτή έχει κοστίσει ανθρώπινες ζωές; Ο Babluani στήνει μια καθαρόαιμη τραγωδία, δείχνοντας ότι γνωρίζει πολύ καλά τους κώδικες και τη σημειολογία της. Κρατώντας γερά τα χαλινάρια αυτού του βασικού οχήματος, καταφέρνει μέσα σε μιάμιση ώρα να μας δώσει μια εξαιρετική αλληγορία που θυμίζει τις πρώτες ταινίες του Roman Polanski, κοιτώντας το θέμα του στα μάτια με θάρρος και καταθέτοντας τις απόψεις του για τη ζωή, το θάνατο, τη βία και το πεπρωμένο με ωριμότητα και συνέπεια.

Με υποβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία υψηλού κοντράστ που παραπέμπει σε άλλες εποχές και υποδειγματικό μοντάζ, ο νεαρός Γεωργιανός σκηνοθετεί τον ήρωά του και τον περίγυρό του χωρίς αυταπάτες. Οι σεκάνς του παιχνιδιού κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα με την ωμότητα και την ξερή τους αληθοφάνεια, και η υποβλητική μουσική συμπληρώνει χωρίς να επεμβαίνει όπου δεν πρέπει. Ο Georges Babluani (ο μικρότερος αδερφός του σκηνοθέτη), παιδικά όμορφος, σαν από πίνακα του Caravaggio, παραδίδει μια ερμηνεία χωρίς εξάρσεις, καλοδουλεμένη και απόλυτα συνυφασμένη με τη γενικότερη φιλοσοφία της ταινίας. Γενικά, το «13» είναι το δυνατότερο σκηνοθετικό ξεκίνημα εδώ και πολύ καιρό, από όλες τις απόψεις και δικαίως τιμήθηκε με το Χρυσό Λέοντα Καλύτερης Πρώτης Ταινίας πέρυσι στη Βενετία.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-09-2006  |  Διανομή: Filmtrade  |  Επίσημο Site