End Of The Spear

Κρυμμένοι στη ζούγκλα του Εκουαδόρ, οι ιθαγενείς Γκουαντάνι αποτελούν ένα ζωντανό θρύλο για τους ανθρωπολόγους και όσους ζουν στα περίχωρα. Ελάχιστες φορές κατάφερε κάποιος να τους δει από κοντά, ενώ η φήμη για τις κανιβαλικές τους συνήθειες ενισχύει την παραφιλολογία γύρω από αυτούς. Στην πραγματικότητα, η φυλή βρίσκεται σε διαρκή, αναίτια σφαγή, τόσο από γειτονικά φύλα ιθαγενών όσο και από τα ίδια τα μέλη της. Το 1956, πέντε ιεραπόστολοι εντοπίζουν τους νομάδες ιθαγενείς και σπεύδουν να διαδώσουν το λόγο του Χριστού. Στην πρώτη τους συνάντηση με τους Γκουαντάνι σφαγιάζονται. Το πραγματικό αυτό περιστατικό αλλά και η μετέπειτα πορεία της φυλής μέχρι σήμερα, αποτυπώνονται παράλληλα μέσα από τα μάτια του Μινκαγιάνι -επιζήσαντα των επιθέσεων που δέχτηκε η φυλή του όταν ήταν παιδί- αλλά και μέσα από τα μάτια του γιου ενός από τους αδικοχαμένους ιεραπόστολους.

Είναι εύκολο να υποψιαστείς από το πρώτο πεντάλεπτο του φιλμ, πως κάτι πηγαίνει στραβά. Πριν η αφήγηση αποδειχτεί άκρως ηθικολογική και η κινηματογράφηση παιδαριώδης και ανέμπνευστη, έρχεται το μουσικό score της ταινίας να παίξει το πρώτο μοιραίο χαρτί. Τα επικά θέματα είναι εκεί, κυριολεκτικά παντού. Οι ιθαγενείς σε καθημερινές στιγμές και η μουσική επένδυση εκστατική. Ο νεαρός αφηγητής φτιάχνει το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο με τον πατέρα του, μία από τα ίδια. Οι ιθαγενείς καταδιώκονται, ο ιεραπόστολος τους εντοπίζει, η μουσική επένδυση εκτοξεύει στα ύψη ένα υποτιθέμενα κορυφαίο συναίσθημα, το οποίο ασφαλώς και απουσιάζει, ή τουλάχιστον αποκλείεται να γεννηθεί μέσα από τόσο φτηνά τερτίπια. Ανούσιο, αναίτιο και κενό, το μουσικό χαλί γίνεται κάλυμμα που πνίγει κάθε αναγκαία ανάσα της ταινίας. Βέβαια, και εκείνο που ασφυκτιά από κάτω, δεν μοιάζει ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Ασυνάρτητο και ασύνδετο, απόλυτα κλισαρισμένο το δράμα του ιθαγενούς και του ορφανού λευκού αφορά μονάχα σε θεατές προεφηβικής ηλικίας που σε έναν κόσμο λογικό θα έπρεπε να συναντήσουν αυτό το θέαμα στο σελοφάν κάποιας κυριακάτικης εφημερίδας χαμηλής κυκλοφορίας. Ούτε καν στο πίσω ράφι ενός βίντεο κλαμπ. Και όχι βέβαια στην οθόνη του σινεμά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-08-2006  |  Διανομή: Σπέντζος  |  Επίσημο Site