Fauteuils D' Orchestre

Ένα νεαρό κορίτσι φτάνει στην ακριβότερη συνοικία του Παρισιού, αναζητώντας δουλειά. 'Αν δεν μπορείς να έχεις τα πλούτη, φρόντισε τουλάχιστον να δουλεύεις μέσα σε αυτά!', έλεγε η γιαγιά της, έτσι κι αυτή χτυπά την πόρτα του Cafe des Theatres. Σημείο συνάντησης όσων ζουν στην πολυτελή γειτονιά και όσων εργάζονται για να την κρατήσουν λαμπερή, το γραφικό καφέ περιστοιχίζεται από ένα θέατρο, ένα μουσικό μέγαρο και μία αίθουσα δημοπρασιών. Στις 17 του μήνα, μία δημοφιλής τηλεοπτική ηθοποιός με φιλοδοξίες κινηματογραφικής καριέρας θα εμφανιστεί στη σκηνή του θεάτρου. Ένας διάσημος πιανίστας με sold out τουρνέ ως το 2011 θα δώσει ρεσιτάλ στο μέγαρο. Κι ένας ηλικιωμένος συλλέκτης έργων τέχνης θα δημοπρατήσει ολόκληρη τη μυθική συλλογή του. Τις μέρες που απομένουν μέχρι τη μεγάλη βραδιά, η νεαρή σερβιτόρα θα πλησιάσει τους τρεις ιδιόρρυθμους 'πρωταγωνιστές' και θα τους παρατηρήσει έναν-έναν. Από την πρώτη σειρά της πλατείας.

Τρεις οι σκηνές, τρεις οι ιστορίες: κι όλες μετρούν αντίστροφα σε έναν αγώνα ενάντια στο χρόνο. Το χρόνο ως την καταξίωση για την μεσήλικη ηθοποιό, το χρόνο από την καταξίωση μέχρι την αληθινή ζωή για τον σολίστα, το χρόνο που υπάρχει πια μόνο στα αντικείμενα για τον συλλέκτη. Κυρίαρχος ο αριθμός τρία, αφού η ταινία είναι και η τρίτη κατά σειρά μεγάλου μήκους δουλειά για την 64χρονη Daniele Thompson. Μετά το Cesar-ικό «La Buche» (2000) και το εύπεπτο «Jetlag» (2003), η σκηνοθέτις κλείνεται στα στενά, πλην φανταχτερά, σύνορα ενός πανάκριβου οικοδομικού τετραγώνου του Παρισιού, στρέφει το βλέμμα στα επιβλητικά κτίρια και τις κρυφές ζωές περαστικών και επισκεπτών και αγναντεύει με έναν αισθητικά αδιαπραγμάτευτο αυτισμό το υπόλοιπο Παρίσι από την κορυφή της όπερας. Οι αντιπαραβολές ανάμεσα στις σκηνές και τις πλατείες, την θέαση και τις καθημερινές 'παραστάσεις' βρίσκονται εκεί για όσους υποψιάζονται πως δεν πρόκειται απλά για ένα ανάλαφρο φιλμ, χωρίς ωστόσο το «Fauteuils D' Orchestre» να απέχει και πολύ από κάτι τέτοιο. Ιλουστρασιόν κι ακίνδυνο στην Παριζιάνικη πραγματικότητα (σχεδόν) όσο κι η «Amelie» του Jeunet και παθιασμένο με τον κόσμο της καλλιτεχνίζουσας μπουρζουαζίας (σχεδόν) όσο οι παλαιότερες ταινίες του Woody Allen, το «Fauteuils D' Orchestre» κλείνει το μάτι στον θεατή, του χαμογελά και φλερτάρει έντονα με το ενδεχόμενο να θεωρηθεί αφελές.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 20-07-2006  |  Διανομή: Prooptiki  |  Επίσημο Site